Grenzen als moeder (voorbeeld kraamvisite koortslip)

Ik snap niet dat jouw schoonvader het fatsoen niet kan opbrengen direct even te overleggen ivm zijn koortslip. Hij wist het kennelijk wel, want hij zou geen kusje geven en heeft zijn handen gewassen.. maar toch wilt hij met zijn kleinzoon zitten? Je zou hier feitelijk niet eens grenzen hoeven aan te geven, dat is gewoon rondom egoïstisch. Mijn schoonmoeder had ook een koortslip en was een flesje geven. Ik wees haar hierop maar ze wist niets van de gevaren. Toen ik het vertelde kreeg ik gelijk m'n baby terug en 100x excuses. Als ze het had geweten had ze niet eens onze dochter vastgehouden. Ook mijn eigen vader had gordelroos (neefje met waterpokken die hij had gezien).. en belde toen zelf af want de golderroos was nog niet opgedroogd. We zijn toen een weekje later langsgegaan en zelfs toen heeft hij onze dochter niet aangeraakt. Gewoon voor de zekerheid. Ik hoefde hem daar ook niet op te wijzen. Het moet vanzelfsprekend zijn. Wij zijn onwijs makkelijk met onze dochter. Iedereen (vrienden en familie) mag haar vasthouden en met haar knuffelen, maar het moet uiteraard wel verantwoord. Ik vind het feit dat jouw schoonvader een kusje wilde geven op de hand van jouw baby echt niet oké.

Klote is dat he! Als je van te voren heel goed weet wat je grenzen zijn en op het moment zelf niks durft te zeggen. Wij zaten laatst bij mijn schoonouders en werd onze zoon vast gehouden door mijn schoonloeder. Voordat ze zijn speen wilde geven, stopte ze die zelf in haar mond en gaf hem daarna aan mijn zoon 😨😨😨 ik vond dat echt heel smerig maar ik durfde op dat moment ook niks te zeggen. Achteraf echt mega veel spijt van want ik ben namelijk best direct maar ik bevroor gewoon. Heb haar daarna toch wel even een berichtje gestuurd dat ik dit echt niet prettig vond en met de medeling dat ze dit niet meer moet doen. Maar om terug te komen oo jou verhaal, volgens mij is een koortslip alleen besmettelijk als er een blaasje op zit of als die open is. Ik zou voortaan gewoon bij kraamvisite al vragen of ze het hebben of verkouden zijn etc en dan aangeven dat je liever later afspreekt. Hebben wij ook gedaan met kraamvisite met kids etc.

Heel herkenbaar! Het kan helpen om van te voren te bedenken wat jullie (samen! Niet alleen jij) willen doen in bepaalde situaties. Zo hoef je op dat moment je reactie niet meer uit emotie te laten komen, maar weet je iets meer rationeel wat je wil.

Dit is zo’n lastig en veelvoorkomende uitdaging! Ik vraag mijn bezoek altijd de handen te wassen voor ze de baby aanraken. Ik merk dat sommigen zich hierover aangevallen voelen “ik heb ze thuis al gewassen, hoor”. Ook mn schoonmoeders hondje zit rustig aan mn babies hoofdje te likken, terwijl ik al 10x zo dapper ben geweest om te zeggen dat ik dat niet wil. Mensen maken het je ook niet makkelijk vind ik, maar je hebt maar één iemand om voor te zorgen en dat is je kleintje.

Ik vind grenzen aangeven ook heel lastig en zit vaak achteraf met een naar gevoel. Eigenlijk is de enige die vaak over mn grenzen gaat mijn schoonmoeder. Ze heeft me afgelopen jaren flink uitgedaagd maar ik word er wel steeds beter in.

Ik heb ook moeite met mijn grenzen aangeven! Vooral omdat er vaak zo verdedigend op gereageerd wordt. Dan moet je al haast een discussie aangaan erover en dat vind ik zo vervelend. Bijvoorbeeld met mensen die roken vlak voordat ze bij ons naar binnen stappen en dan de baby vast willen houden. Als ik dan aangeef dat ik dat niet fijn vind dan is het “ik rook niet bij hem in de buurt hoor!” Nee maar hij stinkt straks wel naar sigarettenrook…😒 vreselijk

Ah ja vreselijk is dat he! Rokers beseffen niet hoe erg ze stinken na het roken.

Oh zo herkenbaar! Ik ben nu al ruim 2 jaar mama en nog steeds vind ik het soms heel erg moeilijk om echt direct voor m'n kindjes op te komen. Idd omdat het sociaal wenselijk is om er niks van te zeggen... Mijn zoontje is nu 5 weken en het gaat goed met hem, maar op dag 4 had hij het even moeilijk en verloskundige en alles erbij.. gelukkig iets wat makkelijk was op te lossen. De volgende dag kwam mijn schoonzus met haar 3 (drukke) kinderen .. en ik weet hoe gek ze is op baby's maar ik heb haar hem niet laten vast houden. Puur omdat ik er zelf toen niet aan toe was. Voelde me er zo schuldig door dat ik haar later in de week heb geappt of ze nog een keertje kwam blabla.. toen kreeg ik dus idd het bericht terug dat ze wel de week erna komt zodat hij meer wakker is zodat ze deze keer wel echt kennis kan maken met hem... Ik kreeg gelijk het gevoel van verwijd en probeerde uit te leggen waarom zo voorzichtig ben met hem.. en dan krijg je terug ja dat snap ik allemaal wel maar je kent me toch... 👍🏻 Ik heb het maar even gelaten dat werkt vaak bij haar het beste en de keer dat ze kwam was het weer erg gezellig en had ze gelukkig niet alle 3 haar kinderen mee 😅🙈 Maar ook bij mn dochter zie ik vaak genoeg dingen gebeuren dat ik achteraf denk oh had ik toch maar even dit of dit gezegd. Het komt bij mij steeds meer en sneller, en steeds minder met een schuldgevoel dat ik er iets over heb gezegd. Maar vooral richting schoonfamilie vind ik het altijd erg lastig om gelijk mn mond open te trekken.

Herkenbaar! Heb het vooral als ze huilt terwijl ze bij iemand anders ligt, durfde haar eerst niet terug te pakken, bang om de ander te kwetsen. Te gek voor woorden eigenlijk dat ik mijn dochter laat huilen bij een voor haar vreemde om een ander zn gevoelens te sparen. Dus nu met vriend afgesproken dat we haar gelijk terugnemen als ze huilt. Vind ik bij mn eigen familie makkelijker dan bij mn schoonfamilie, maar afgelopen zaterdag heb ik haar echt afgepakt van de tante van mn vriend. Ze huilde en ik zei geef maar aan mij, zegt ze terwijl ze gaat staan 'nee ik wil wel even met haar lopen'. Toen voelde ik echt de moeder leeuwin even wakker worden en heb haar gepakt met de woorden 'maar ik wil het niet'! Toen heel trots op mezelf. Maar gisteren gaf schoonmoeder haar de fles, dochter was heel ontspannen en lag echt naar mn schoonmoeder te kijken terwijl zij 20 minuten lang een vrij passievol betoog tegen mij hield over haar zus. Ik dacht echt wees nou even stil en kijk en maak contact met je kleindochter. Ben op een gegeven moment naar de wc gegaan zodat ze even een paar minuten stil was en mijn dochter even rust had. Hier durfde ik niet iets van te zeggen. Was niet heel schadelijk voor mijn dochter, maar vind het fijn als ze in rust en in contact de fles kan drinken. Heb het tegen m'n vriend gezegd, kan hij het volgende keer benoemen mocht het weer gebeuren. En zo doe ik de moeilijkere dingen voor hem bij mijn familie 😅 Dat is toch makkelijker.

Herkenbaar hoor! Zeker bij de eerste. Hele goede vriendin van mijn man had even ons zoontje vast, was al wat ouder. Hij begon beetje te draaien en te kermen. Andere houding was dan vaak prima of gewoon lekker bij mama. Zij ging hem toen in slaap sussen en wiegen. Hij had met heel goed geslapen, dus wilde eigenlijk dat hij even goed wakker bleef en wiegen en sussen vond ik door haar niet fijn. Heb uiteindelijk gezegd hij slaapt dus geef maar aan mij dan leg ik hem even weg. Had eigenlijk vanaf begin al moeten ingrijpen want voelde niet goed. Nu bij 2e ben ik makkelijker in grenzen aangeven al blijft het lastig soms.

Wat zijn typische dingen die je bij je dochter ervaart waarvan je achteraf baalt dat je niks hebt gezegd? (Benieuwd wat er allemaal -potentieel- op me pad gaat komen) 🥲

Bijvoorbeeld hoe m'n schoonouders op haar reageren. Ze zijn wat harder dan ik en een stuk minder geduldig. Dan laat ze bijvoorbeeld eten op de vloer vallen, ja hoort bij een klein kind vind ik.. maar nee ohh mn vloer, aan de kant en ohh wat doe je nou zijn vaak opmerkingen die ze dan hoort.. en niet rustig maar zeer geïrriteerd... toen ik nog zwanger was gebeurde het weer een keer en begon ze echt heel erg te huilen. Dat was voor mij echt mijn grens, toen ze vervolgens ook nog eens geïrriteerd vroegen wat er nou was zei ik op mijn beurt dat ik heel goed snap waarom ze huilt want er werd niet bepaald vriendelijk tegen der gesproken terwijl ze gewoon maar een kind van 2 is, die eten nou eenmaal niet netjes... Het was gelijk stil en heb er niks meer over gehoord maar ohh wat was ik boos. Of als vreemde in de supermarkt tegen haar opbotsen en vervolgens doorlopen of er niks is gebeurd maar ik met een huilend kind zit, dan troost ik haar wel maar ik durf niks hardop te zeggen tegen zo'n persoon. Ik word wel steeds mondiger hoor... net stond er een **** bezorger zeer dicht op mijn auto waardoor ik de maxi-cosi niet in de auto kreeg.. toen hij kwam aanlopen heb ik wel even een opmerking gemaakt van dat hij niet zo handig geparkeerd staat, terwijl er tig plekke vrij waren maar precies naast mij moest gaan staan 🙄

Ook ik vind het herkenbaar! Ik denk dat dit ook echt iets is waarin je als moeder mag groeien. Het is best lastig, zeker omdat vroeger alles anders ging en je je al gauw bezwaard voelt dat onderzoek nou eenmaal het eea heeft aangetoond waardoor het nu anders gaat. Maar het is jouw kindje, het zijn jouw/jullie grenzen en ook al denken mensen een mening te mogen hebben over jouw opvoeding, het gaat ze werkelijk niks aan. Ik heb het nu een aantal keren meegemaakt dat bezoek veel parfum opheeft en onze baby na hun vertrek helemaal naar die personen ruikt. Walgelijk werkelijk, maar durf er dan toch niks van te zeggen want ze hebben het al eenmaal op en wil ook niet van tevoren allemaal instructies meegeven. Vind dat toch common sense, net als met ziekte, verkouden zijn en koortslippen. Had ook laatst dat een vriendin mega lang bleef hangen, terwijl we al lang uitgesproken waren en ik al een aantal indirecte clues gegeven had dat het wel welletjes was geweest. Ik ben normaal super direct en dan toch voel ik me bezwaard om iets te zeggen 🙈.

Dit soort situaties had ik bij ons eerste kindje ook. Bij de tweede nu hebben mijn man en ik samen besproken wat onze grenzen zijn en hoe we dan reageren. Doordat we dit hebben besproken kan ik nu veel beter mijn/onze grens aangeven omdat ik ook kan zeggen dat WE dat niet fijn vinden. Hierdoor komt het minder vanuit mezelf en durf ik het tegen iedereen te zeggen. Misschien helpt dat ook nog voor jou