Gisteren is mijn schoonvader op bezoek geweest en heeft onze baby van 5 weken vastgehouden. Terwijl hij hem vasthield viel me op dat hij een wondje op zijn lip had - hij gaf toe dat dit een koortslip was… maar hij zei gelijk dat hij zijn handen had gewassen en geen kusje zou geven. Ik vond dit heel onprettig en wilde mijn baby eigenlijk weer terug hebben, maar ik bevroor en durfde dit niet aan hem te vragen. Ik merkte dat mijn man ook meteen alert was. Op een gegeven moment wilde hij een kusje geven op de hand van mijn baby en toen greep mijn man gelukkig in. Voor mij was dit reden genoeg om de baby toch uit zijn armen te grijpen (terwijl ik herhaaldelijk sorry zei). Gelukkig leek mijn schoonvader hier soort van ok mee te zijn.
En nu komt de reflectie achteraf en ik baal zo van mezelf… Ik liet mijn schoonvader heel erg over mijn grenzen gaan als moeder omdat ik sociaal wenselijk wilde handelen. En ondertussen maak ik me sinds dit is gebeurd ontzettend zorgen over het risico die mijn baby heeft gelopen - namelijk kans op hersenvliesontsteking en dus ook overlijden. En waarom? Zodat mijn schoonvader hem even vast heeft kunnen houden?
Ik ben benieuwd of jullie dit herkennen - namelijk het uitdagen of zelfs overschrijden van eigen grenzen omdat het sociaal wenselijk voelt om anders te handelen. Hebben jullie soortgelijke situaties meegemaakt?