Hoi lieve moeders,
Tot op heden heb ik volledig mijn zoontje gevolgd en sliep hij meestal in mijn armen (sterke slaapassociatie met bv) ik vond dit niet erg, tótdat hij ontzettend slecht begon te slapen. Nu breekt het me echt op en heb ik toch wel behoefte aan een paar uurtjes mijn handen vrij op er dag. Ik wil voorzichtig gaan beginnen met “slaaptraining” (dit woord spreekt me zo tegen 🥺) dus de dutjes in bed oefenen en vaste tijden aanhouden. Ik ga de wakkertijd in de gaten houden en telkens na 1,5 uur weer het bedritueeltje doen en naar bed brengen. Hij gaat sowieso enorm huilen als ik hem weg leg. Ik ben van plan de pick up put down methode toe te passen.
Wat ik mij alleen afvraag: hoe combineren jullie zo’n ritme ooit met je eigen leven? Zelf heb ik totaal geen ritme in mijn leven. Ik doe alles op gevoel en wanneer het mij uitkomt (ik werk niet dus wordt ook niet in een ritme gedwongen)
Ik kijk er heel erg tegenop om in een strak ritme te moeten leven en ik heb het idee dat dit mij gaat beperken? Voorbeeldje: vanmiddag komt er bezoek. Ik heb dan geen tijd om een uur bij z’n bedje bezit te zitten (ik had gelezen dat het met deze methode wel 20 tot 30 keer oppakken kan zijn voor het lukt 🥲) Dus dus weet ik nu al dat hij weer bij mij op de arm zal eindigen. Morgen ben ik bij een vriendin, hetzelfde verhaal. De dag erna zijn we een dagje naar Amsterdam, nog lastiger. Op deze manier blijf ik nooit consequent. Hoe krijg ik ooit een ritme met mijn baby? Ik zie het niet zo voor me. Tips?