Jaloers op man

Ik vind jaloers een groot woord 🙈 maar ik snap wel wat je bedoeld! Mijn ma doet ook heel veel maar ik heb het gevoel dat ik gevangen zit thuis 🙈 ik geef flesvoeding maar ik moet er snachts ook uit. Nu is hij weer aan het werk dus vind ik het ook ergens niet eerlijk om hem wakker te maken maar in het weekend maak ik daar zeker gebruik van haha Doet jij niet kolven? Dan kan je man misschien snachts ook een flesje geven 😀 Maar je bent dus niet de enige 😘

Is het geen idee om over te stappen op kunstvoeding. Dan kan je man de nachten ook van je overpakken. Klinkt alsof je beetje slaap tekort hebt. Nachtje goed slapen zal wonderen doen denk ik

Ik herken het wel enigszins. Mijn lijf heeft het ook erg zwaar met zwangerschappen en ik geef ook borstvoeding, dat is nou eenmaal zo en is niks aan te doen. Ik voel vooral een soort jaloezie/wens omtrent een avondje weggaan, even gaan sporten, dat soort dingen. Ik ben ook totaal niet ontevreden over want mijn man doet in huis en met de kinderen, hij gaat standaard eruit als iemand wakker wordt bijvoorbeeld. Alleen de baby is nou eenmaal mijn “taak” voor nu. Maargoed die jaloezie ervaar ik dus vooral met het even weg kunnen gaan van huis (zonder baby) en even iets leuks voor jezelf doen. Heb totaal niet het gevoel dat ik dat kan op dit moment maar aan de andere kant weet ik ook wel dat dat weer komt als m’n baby wat groter is/ langer tussen de voedingen laat. En ja, een flesje geven kan natuurlijk, maar dan moet je alsnog op dat moment kolven dus is niet alsof je dan ineens kan doorslapen.. wat wel helpt is a. Vroeg naar bed gaan en dat m’n man dan beneden zit met de baby en b. Uitslapen wanneer mogelijk.

Dank voor je reactie! We geven idd af en toe een flesje, maar voor de productie moet ik dan ook op dat moment kolven, dus ben ik alsnog bezig, dan is een tiet erin sneller xD

Dankjewel voor je suggestie! Maar kunstvoeding is voor mij geen optie 😉 Ik geef de peuter nog steeds borstvoeding en wil bij deze ook de 2 jaar minimaal halen. 😊 Haha ja slaaptekort is inherent aan het zijn van een jonge ouder vrees ik. Opzich valt het nog mee hoor, maar het is meer dat de mogelijkheid er niet is, zeg maar. Maar het voornaamste is dat ik al een hele tijd mezelf niet ben, eerst door de zwangerschap, en nu door het niet werken. En daar verlang ik wel heel erg weer naar. Nog even 2,5 maand uitzitten. 🤞

Ja dat is het denk ik ook wel. Het is allemaal een stuk makkelijker ofzo, ze hoeven niet zo erg te plannen, zijn niet perse nodig, Vroeg naar bed en even 2 uurtjes goed slapen doen wij ook regelmatig idd, dat werkt wel erg goed!

Ik kolf na de eerste ochtend voeding (rond 6-7) een extra voeding. Deze geeft mijn vriend dan s nachts, ik slaap dan ff met oordoppen en kan hierdoor ook een paar uurtjes achter elkaar slapen. Misschien is dit ook een idee voor jullie? Slaap is zo belangrijk ♥️

Zo herkenbaar dit!

Ik begrijp helemaal hoe je je voelt en heb zelf helemaal het zelfde.

Het komt goed. Het wordt makkelijker. Dat weet je, dus hou je daaraan vast. Soms zie je het even niet meer, dat kan. En dat mag. Maar het komt goed, echt. En stiekem diep van binnen weet je dat heus. Je moet het alleen tijd geven, jezelf niet al die druk opleggen, je rust bewaren en die rust ook pakken als je de kans krijgt. En dan komt het vanzelf goed. Echt. 🫂

Heel begrijpelijk gevoel. Voor mij werkt het dat hij ‘s nachts de baby verschoond en aangeeft voor ik ga voeden. Zo hebben wij dit bij onze oudste ook altijd gedaan. Maar zie dat jij ook allang voed, dus neem aan dat jij wel weet wat hierin werkt voor jullie 😉

Het is niet verplicht om alle weken bevallingsverlof (10 tot 12) meteen op te nemen. Vgm wel minimaal 6, maar daarna zou je weer kunnen gaan werken als je datzo kan regelen met werk

Oh wat herkenbaar dit. En ook mijn man doet super veel (en ook tijdens de zwangerschap) dus soms voelt het alsof ik niet mag klagen/niets te klagen heb. Maar mannn.... wat hebben mannen het makkelijk lichamelijk en mentaal gezien met zwangerschap, hormonen, bevallen, borstvoeding, menstruatie maar later ook menopauze. Fijn dat ik niet de enige ben😅

Ja klopt! Zo heb ik het bij de oudste ook gedaan, 3 weken eerder begonnen. Maar onze gastouder is zelf met verlof nu, en konden het met mijn verlof en vakantiedagen zo regelen dat onze dochter niet nog weer aan een nieuwe gastouder hoeft te wennen en dan weer terug. Dus nu heb ik zelfs extra lang verlof 😑 waarom ik toen dacht dat dat een goed idee was, weet ik ook niet meer 😅 Ik ben wel voor een systeem dat je als ouders een totaal aantal uren krijgt en je zelf mag kiezen hoe je dat verdeelt over de ouders 😅

Hmmm, ik ben op een andere manier jaloers op hem. Door mijn zware bevalling met uiteindelijk keizersnede ben ik tot weinig toe in staat tav de zorg van ons zoontje. Voeden en knuffelen is wat ik kan, maar geen dingen als in bedje leggen/uit bedje halen, luier verschonen, douchen met hem.. ik sta er een beetje naast te kijken als hij in badje gaat en mijn man kan lekker met hem weg met de wandelwagen... maakt mij soms verdrietig en jaloers dat ik al die "eerste keren" moet missen en dat hij zijn gang met hem kan gaan... maar het is niet anders. Straks moet hij weer werken en ben ik hopelijk weer op de been om dit met hem te doen. Heb dan ook het idee dat ik nog veel langer verlof zou willen om die tijd weer in te kunne halen!

Is lekker naar je werk rijden met die kleine geen optie. Ik vind het thuis zitten ook verschrikkelijk dus rij af en toe naar m’n werk ik werk dan wel in de horeca dus dat is wel makkelijker om daar even een kop koffie te doen uiteraard. Ik geef ook volledige borstvoeding en snap wat je zegt je wilt eigenlijk dat de man het kan doen maar daarmee veranderd nog niet dat jij ook nog steeds nodig bent! M’n partner kan gerust een uur gaan douchen naar het toilet noem maar op en er is geen mens die naar hem kraait. Ik kan nog niet gaan plassen of er staan 2 jongens voor m’n deur en de jongste ligt te huilen in de box 😂🙈 Je wil het hem niet kwalijk nemen hij kan er ook niets aandoen dat hij geen borsten heeft en mama nou eenmaal voor iedere scheet nodig is maar ik begrijp je frustratie volkomen! M’n partner is 11u werken op een dag deze week weer begonnen, gewoon 11u geen verantwoordelijkheid voor 3 kinderen niet tussendoor hoeven denken oja voeden of kolven of wat dan ook mensen om zich heen (niet dat je geen vrienden kan uitnodigen maar dan moet je nog zorgen voor visite ook) ik snap jou denk ik helemaal! Anderzijds mist m’n partner de kinderen heel erg na zo’n lange tijd thuis te zijn geweest maar ruilen van man naar vrouw kan helaas niet al is het maar voor een dag haha! Succes ik hoop dat je jaloerse gevoel weg ebt en je manieren vind om het te accepteren dat is namelijk het enige wat we kunnen doen denk ik!💪

Zo herkenbaar... hier zijn er ook meerdere huilbuien aan toegewijd 😅 mijn vriend snapt er niets van want hoe mooi is het om zwanger te (kunnen) zijn en zoveel tijd te spenderen met de kleine?! Waar ik soms anders in de film zit, want ik wil graag tennissen (kan fysiek nu nog niet en al tijden niet meer in de zwangerschap), energie hebben om dingen te ondernemen en niet hoeven nadenken en zenuwachtig hoeven zijn voor het zorgen en voeden van de kleine... vooral niet de flexibiliteit te hebben om je eigen dag in te vullen. Langzaamaan maken we wat stapjes om uit de comfortzone te stappen om ook buiten de deur en bij andere mensen de borst te geven. Is nog wel een dempel, maar ik vertrouw erop dat als dat comfortabeler wordt, het in het algemeen voor ons iets ontspannender wordt. Fingers crossed!

O ik snap jou helemaal! Ik had dit gevoel exact bij m’n eerste! Door een inleiding wat uitliep in spoedkeizersnede kon ik echt NIKS in het begin en inderdaad het gevoel dat alle eerste keren me waren “afgenomen”. Kon hem niet oppakken uit de box of bedje, vreselijk. Werd na 2 weken bij mij wel echt beter trouwens. Maar hopelijk troost dit je een beetje: mijn man is (ik denk mede daardoor) ENORM betrokken met onze kinderen. Alsof er een soort moederinstinct is aangewakkerd omdat onze (eerste) baby op hem was aangewezen, ik kon ten slotte niks. Soms lees ik hier op dit forum over mannen en denk dan pfffff dieptriest. Dus ik denk en hoop voor jou dat dit jouw man ook extra aanwakkert om een super papa te worden 😜. En trust me, je hebt allllle tijd om je eigen eerste keren mee te maken. Misschien is je baby al in bad geweest, maar er komt de eerste keer dat mama hem in het badje kan doen! En die eerste keren tellen!!! Komt goed, rustig aan herstellen en lekker knuffelen met je baby. De eerste keren komen wel 😘

Ken ik! Stikjaloers, boos. Hij kan er niks aan doen maar vind het zo oneerlijk! Ik ben gestopt met borstvoeding en dat geeft me zoveel meer ruimte.

Heel herkenbaar, terwijl hij zo enorm veel doet. De vrijheid om even met de hond naar buiten te gaan, te gaan sporten. Hij zegt dat ik dat ook kan, maar toch voelt het niet zo.. het moment dat ik even wat wil doen begint ze te huilen voor eten en daar zit ik dan weer. Vind het ook moeilijk dat ze pijn heeft van reflux en hij kan dat zo gemakkelijk loslaten. Aah lijkt me heerlijk om een man te zijn. De hormonen en slaaplekker zullen ook wel niet helpen bij deze gevoelens 😅