Jaloers op man

Ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben ontzettend jaloers op mijn man. Vind het een heel naar gevoel, maar het is er nu eenmaal. Het voelt zo oneerlijk dat ik de zwangerschap heb moeten doen (ik vind zwanger zijn verschrikkelijk), er s nachts vaker uit ben (want borstvoeding) en dan nu ook nog langer thuis moet zitten. Ik zou het liefst ook over een week weer aan het werk gaan, zou ook best een keer een nachtje door willen slapen (of ja, alles wat langer is dan 2,5 uur aaneengesloten zou ik al prachtig vinden). Het lijkt me ook heerlijk niet het gevoel te hebben continu nodig te zijn. Het is niet dat hij niks doet hoor, hij doet super veel, heeft tijdens de zwangerschap mega veel in het huishouden gedaan en bijna alle nachten met onze dochter gepakt. Hij kan er niks aan doen, het is nu eenmaal zo. M.a.w. ik ben stik jaloers. Herkennen meer moeders dit? Het zou voor mij al heel fijn voelen te weten dat ik niet de enige ben en dat het een enigszins normaal gevoel is.