Katheder en veel verdriet

Ik heb een dag een katheter gehad en wil je alleen heel veel sterkte wensen. Ik lees ook dat je pijn hebt, dit lijkt mij niet de bedoeling. Ik zou je urine even laten testen op een blaasontsteking, mogelijk dat daar de pijn vandaan komt.

Is het een idee om je verloskundige even te bellen? Ik ben bang dat als je zo door zou blijven gaan je langzaamaan in een depressie terecht komt. De eerste kraamweken (6-9 weken kraamvrouw) is de roze wolk vaak grijs.. maar als de wolk bijna zwart wordt is het tijd voor hulp. Misschien dat een bekkenfysio je zou kunnen helpen? Herstellen is niet zomaar gebeurt, maar als jij je slecht voelt duurt het alleen maar langer. Dus trek aan de bel!

Hi lieve mama! Wat rot allemaal zeg... weet ieder geval al dat ook al koos je een keizersnede of pomp dat dit in beide gevallen kan gebeuren! Zelfs bij een 'natuurlijke" bevalling. Ik heb door een fout van het ziekenhuis bij mijn eerste een verblijfs katheter gehad. Dit was inderdaad vreselijk. Ik heb hem 2 dagen gehad na 2 dagen moest ik hem zelf er uit halen (heeft gelukkig de kraamzorg gedaan) en naar het ziekenhuis voor een scan van mijn blaas. Deze was toen gelukkig leeg en ik kon steeds meer plassen. Alles is nu ook 100x erger door alle adrenaline en hormonen in je lijf. Het komt echt goed! Houd moed en geef je zelf absoluut niet de schuld want dit is niet jou fout. Wat fijn is is om een simpele emmer naast je bed te hebben en daar de zak in leeg te laten lopen. Misschien niet fris maar in de nacht wel makkelijker. Ook met vervoeren van het zakje vond ik dat makkelijker dan die been band die er bij zat. Als bv nu niet lukt schakel een lactatiekundige in of kies voor je zelf. Kunstvoeding is ook prima voeding zeker in jou situatie. Beterschap🌸

Oja en laat je plas controleren op blaasontsteking, blijf ieder geval contact houden met het ziekenhuis en verloskundige !

Ik wordt een beetje boos als ik lees dat je man jou zo langzamerhand beu is. Is dit wel echt zo? Praat er eens met hem over. En als hij het echt vervelend vindt, dan zou ik hem vriendelijk doch dringend vertellen dat je een kindje hebt gebaard voor jullie gezin en dat jouw lijf daar een giga klap van heeft gehad. Dus dat hij vooral in z'n handen moeten knijpen dat hij geen kinderen kan baren en onwijs veel meer respect voor jou moet tonen. Jij hebt hier verdriet van, logisch.. het is jouw lijf die nu niet werkt zoals je gewend bent. Hij moet vooral zijn mening veranderen

Wat vervelend allemaal! Ik hoop dat ik je wat moed in kan spreken. Ik zat/zit namelijk in hetzelfde schuitje. Ik heb eerst een normale bevalling gehad, maar doordat m'n kindje vast zat in m'n geboortekanaal als sterrenkijker en zijn hartslag niet meer goed was ben ik voor keizersnee gegaan. Na dit alles kon ik niet meer plassen op soms kleine beetjes na, waardoor ik ook zoveel in m'n blaas achter hield. Na een verblijfskatheter moest ik uiteindelijk ook zelf katheteriseren volgens protocol. Maar doordat ik op een donkere wolk zat en druk was met de opstart van het moederschap mocht ik in overleg in totaal 2 weken een katheter. Ik laat mijn man de katheter steeds zetten op bed, want dat is het prettigst en als dat niet uitkomt doe ik het gewoon zelf. Ik zag het eerst niet zitten, maar wetende dat ik er zo het snelst vanaf ben heb ik het toch gedaan en nu heel blij mee! Ik had met de verblijfskatheter ook blaaskrampen als die laatste paar druppels eruit kwamen, echt heel naar. Maar toen ik zelf ging katheteriseren ging dat al snel weg! In het ziekenhuis konden ze mij ook niet vertellen waar het door kwam dat ik niet kon plassen. Maar ik ben naar een bekkenfysio gegaan (eentje met heel veel kennis en die ook inwendig onderzoek doet!), en die legde me rustig uit dat het kwam omdat het kindje eigenlijk de binnenkant had gekneusd. Hij heeft best een poosje in het geboortekanaal gezeten bij mij. Hoe is jouw kindje geboren? Met vacuüm pomp? Dan is dit echt heel erg te verklaren. Ik heb daarbij ook nog een te strakke bekkenbodem, dit werkt ook tegen. Ik moest om de zoveel uur katheteriseren, maar al snel ging het plassen beter en hoefde het veel minder vaak. Ik zit nu op 1 a 2 keer per dag. En ik zag het ook niet zitten om te doen, maar eenmaal de gang te pakken valt het echt mee! Je kan dit mama! Ik snap helemaal dat het uitzichtloos voelt en dat het als een donkere wolk (extra) boven je hoofd hangt. Misschien kan je met je man bespreken dat hij je wilt ondersteunen bij het katheteriseren? In welke vorm dan ook, net wat jij fijn vindt. (P.s. mijn man had ook nog nooit een katheter gezien in z'n leven, maar na uitleg kon die zo het gaatje vinden!). Ik geloof echt dat het goed komt en dat er geen blijvende schade is, ik hoop dat jij dat vertrouwen ook vindt! Ik ging ook steeds wat meer naar buiten (ook zonder kindje) voor mijn mentale gestel, mogelijk werkt dit ook voor jou. En anders; denk aan jezelf en maak voor elke dag een beetje een dagstructuur, hopelijk kom je dan een beetje van de donkere wolk af. En met iemand praten wil ook wel eens helpen! En echt zoek een goede bekkenfysio, zij heeft me én gerustgesteld en ik ben zo snel beter gaan plassen met oefeningen! P.s. ik ging overigens met de flipflow gewoon zitten op de wc, staan vond ik ook niet fijn. Hopelijk voel je je fysiek en mentaal snel beter. Als je nog vragen hebt, stel ze gerust!

Hoi lieve mama, Ik werk als verpleegkundige en heb veel mensen gezien die heel lang een katheter moesten gebruiken (niet door zwangerschap) maar waarbij het uiterlijk ook lukt om hem af te bouwen. Dus ik kan bevestigen dat je blaas echt wel trainbaar is en blijft en er dus zeer waarschijnlijk een moment komt waarop je weer zonder kan! Daarbij heb ik zelf een keizersnede gehad en deed ook zonder katheter de eerste 2 weken het toiletbezoek pijn. Dat wil ik je meegeven want het is dus "normaal" dat je nog pijn ervaart en inmiddels kan ik ook vertellen dat het minder gaat worden Ik kan me voorstellen dat het op dit moment uitzichtloos en angstig voelt. Angst helpt je normaal gesproken te beschermen tegen (mentale) pijn. Ik kan me voorstellen dat jij opziet tegen de toiletbezoeken. Misschien helpt het je om voor of tijdens het plassen te letten op je ademhaling. Als we angstig zijn houden we onze adem vaak in. Hierdoor weet je lijf dat het moet opletten. Als je de angst wil laten zakken kun je (als er niet echt een groot gevaar dreigt), iets langer uitademen dan inademen. Dat geeft je lijf het signaal dat het mag ontspannen. En dat is precies wat je blaas nu nodig heeft. Tot slot, ik vind het vervelend voor je dat je partner het inmiddels beu wordt. Ik denk dat hij ook de onmacht voelt. Ik hoop dat het helpt om er met hem over te praten. Vraag eens wat de situatie met hem doet. Als jullie kunnen luisteren naar elkaar en snappen dat het voor beide een intensieve start is komt er vaak weer wat meer begrip. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Weet in ieder geval dat het feit dat je een katheter hebt niets zegt over jou als mama. Je bent de beste mama die je voor jou kindje kan zijn, dat lees ik in alles terug. Vertel je kindje maar waarom je verdrietig bent en wat je graag anders had willen doen. Dan kan je kindje nu al leren dat ook jij maar gewoon een mens bent en ontzettend je best doet. Hoe mooi is het dat je fouten mag maken en kunt herstellen. Dat je mag leren en dat niet alles in 1x perfect hoeft. Wetend dat je op het moment van de keuze hebt gekozen met de informatie die je toen had. En dus de best mogelijke keuze hebt gemaakt. Soms denk je achteraf, had ik het maar anders gedaan. Maar dat is vaak alleen maar omdat je nieuwe informatie hebt. Ik hoop dat je weer wat vertrouwen gaat voelen in je eigen lijf. Kijk naar je kindje, jij hebt iets prachtigs gemaakt! Jouw lijf kan van 2 cellen die samen komen zo'n mooi kindje maken in negen maanden. Dus vertrouw er op dat het ook in staat is om aan je eigen herstel te werken. Geef het de tijd.

Welke verblijfskathether had jij? Ik durf niet te kathetiseren bij mezelf en het doet inmens pijn, doordat ik blijkbaar vaginisme heb (heb ik gehoord tijdens de inleiding die mislukte). Ik heb 2 weken een nachtwaker verblijfskather gehad en nu een flip flow voor de komende 3 weken. Daarna moet ik weer proberen uit te plassen. Ze zeiden dat ik om de drie uur mijn blaas moet legen met de drain. En 's nachts doe ik een nachtzak in, zodat ik niet om de drie uur hoef op te staan. Kan het denk je ook goedkomen met een flip flow? Hoe lang heb jij het in gehad? Ze weten niet of er iets mis is en willen er nu nog niet naar kijken. De gedachte dat er blijvend schade is en ik er te laat bij ben maakt me gek. Welke bekkenfysio heb je gehad? Wat deed hij met name? Hoe vaak ging je? Ik heb helaas ook te strakke spieren.. Mag ik misschien met je bellen als je dat ziet zitten? Veel dank!

Ook ik ben naar huis gegaan met katheter na de bevalling. Ze zeiden combinatie van groot kind, lange bevalling en vacuümpomp. Ik vond het verschrikkelijk, vooral mentaal. Enige voordeel was als de kleine op je ligt tr slapen, dat je niet hoeft te plassen haha. Ik moest eerst na 2 dagen terugkomen, ook teveel restant (600 ml) en toen weer een week met dat kutding naar huis. En dan afgelopen dinsdag weer een nieuwe poging. Weer teveel restant in blaas. Terwijl we wachten op behandelplan, begin ik me steeds slechter te voelen en blijk ik 39.9 koorts te hebben. Volgende dag naar OK en rest placenta weg gehaald die er nog bleek tr zitten. De volgende dag zeggen ze probeer nog maar es te plassen zonder katheter en ik kon gewoon plassen opeens en na 2 poging relatief leegplassen. Achteraf gezien kon mijn blaas waarschijnlijk niet goed samentrekken door de placenta rest. Wellicht dus iets om te laten checken bij jou? En anders hoop ik dat het met tijd en rust je blaas zich beter kan samentrekken en de hulp inschakelen van bekkenbodem fysio. Wat vetreft je partner denk ik ook dat hij stuk machteloosheid ervaart Hopelijk gaat het snel beter met juklie allemaal, zowel mentaal als fysiek

Laat ik je gelijk uit je droom helpen: keizersnee is alles behalve relaxt! Ook daar moet je een katheter en je herstel wat zo lang duurt is echt geen pretje. Vervelend dat jeje zo voelt. Wellicht goed om met iemand te gaan praten? Praktijkondersteuner oid?

Hoi lieve mama, hier ook iemand met een katheter al 11 dagen. Na de bevalling lukte het niet om zelf te plassen en kreeg verblijfskatheter (moest 48 blijven wegens zwangerschapsvergiftiging), toen ik naar huis ging kreeg ik een flipflow. Ik heb overigens niet zon zak eraan gedaan thuis, vond ik geen doen. Toch snachts eruit voor die kleine dus dan liever zonder zak, voelt iets menselijker (en mocht ook gewoon). Na een week katheter eruit en weer geprobeerd, lukte weer niet maar had wel veel pijn, door het wachten in het ziekenhuis zat er 1.5 liter in mijn blaas. Zelf katheteriseren was een drama, vrouw van de afspraak erg hardhandig (lukte haar zelf niet terwijl de verpleegkundigen op de zwangerenafdeling al 8x een katheter hadden geplaatst bij mij zonder pijn). Toen was ik ook wel helemaal overstuur en ga ik niet nog een keer doen. Toen weer met katheter voor een week naar huis, tm as woensdag en dan weer proberen. Toen zat ik er ook wel echt ff doorheen hoor, hebben we heel die zwangerschap en bevalling gehad met allerlei complicaties en komt dit er nog bij.. nooit geweten dat dit een ding was ook. Het is gewoon echt kut, herken het en begrijp je helemaal 😘. Als je ik berichtje zo lees maak ik me wel zorgen om je mentale gesteldheid, dat het mentaal ook zo veel met je doet. Tuurlijk heb ik er ook lichamelijk last van maar ik geniet ontzettend van die kleine man, ben helemaal verliefd en zo aan het genieten ondanks alle lichamelijke ongemakken. Ik ben ook wel eens bang dat het iets blijvends is maar dit leg ik dan naast me neer. Hier zou ik wel echt met iemand over gaan praten want klinkt best wel ernstig wat je beschrijft! Verloskundige, ziekenhuis, partner. Schaam je hier zeker niet voor, deze weken schieten je hormonen ook nog eens alle kanten op en dat je goed voor je zelf zorgt is ook zo belangrijk! Ik had al de keuze gemaakt om kunstvoeding te geven, met die keuze alleen maar blijer nu dit er ook nog eens bijkomt. Genoeg polonaise aan mijn lijf voor mij, hierin is iedere keuze die je maakt goed he 😘. Blijf er vooral niet zo mee doorlopen!

Dank je wel!! Om de hoeveel uur moet jij 'm lozen? Zijn er misschien bepaalde afspraken gemaakt bij zoveel ml zovaak lozen om de uur ofzo? Ik ga nu richting mijn derde week. Heb sinds de bevalling een katheder en voel me geen mens geen moeder meer, zon inhumaan. Zelfkathediseren lukt mij ook niet. Ik hoop dat dit ons gaat helpen en snel! Wilden ze bij jou ook niet uitzoekennwat de oorzaak is? Heel veel beterschap en sterkte! Hoop dat je woensdag verlost bent!! Ik moet m komende maand inhouden 😞

Oh pfoe ehm, zo'n standaard geel/oranje katheter. Ik weet niet hoe die heet. Nee snap dat je het niet zelf durft hoor! Enige kans dat je man het wil doen? Vaginisme lijkt me ook erg lastig hiermee.. mogelijk dat een bekkenfysio je hier gelijk ook mee kan helpen! Waar woon je? Mogelijk heeft je Verloskundige nog goede aanraders wat betreft bekkenfysio? Ik moet vooral ontspanningsoefeningen doen. Dus meerdere keren per dag voorover gebogen op tafel hangen en dan m'n buik ontspannen, ademhalingsoefeningen en dan naar m'n bekkenbodem ademen en die ontspannen. Op de WC m'n buik ontspannen, licht voorover zitten en benen uit elkaar en dan plassen. Ik ben nu 2x geweest (ik ga 1x per week). Ik durf niet te zeggen of het met flipflow ook gelijk goed komt, ik denk dat dat bij de één wel lukt en bij de ander misschien wat langer duurt! Tuurlijk mag je met me bellen! Als je je nummer stuurt kan ik je morgen even bellen?

Ha lieve mama, ik heb geen ervaring hiermee, maar wil je wel een hart onder de riem steken. Het menselijk lichaam is echt geweldig sterk en kan in de meeste gevallen super goed zichzelf helen (en soms met hulp). Ik denk dat er dus heel veel hoop is dat het uiteindelijk goed gaat komen. Zelf heb ik na m'n eerste bevalling veel bekkenklachten gehad (bekkenpijn en urine verlies) en ik had ook een periode dat ik dacht dat het nooit goed zou komen en dat ik in een rolstoel zou eindigen. Ik miste toen echt mensen die me konden geruststellen dat het goed komt. Fysiek, maar natuurlijk ook mentaal. Dus hoewel ik niet kan zeggen hoe jouw herstel gaat lopen, stuur ik je veel goede hoop toe! 😘😘 Sterkte en zoek mentale hulp (bijv. Bij de pop poli of via je huisarts)

Ik moet m ook max om de 3 uur lozen maar doe het wel vaker, wanneer ik aandrang heb of denk dat ik normaal ook zou zijn gaan plassen. Heb het idee dat dat wel al iets helpt, om zelf aan te voelen wanneer ik zou moeten gaan. Probeer het wat menselijker voor jezelf te maken: geen zak eraan doen snachts, gewoon zittend plassen. Humor en zelfspot helpt mij ook wel; zeg ik dat ik even mn piemel tevoorschijn ga halen bijv. De katheter en die kleine staan los van elkaar, probeer er vooral ook van de genieten ondanks alles! Die blaasproblemen gaan weer weg, die kleine blijft ♥️ sterkte!!

Dank je wel! Hoe lang heb jij 'm en wat voor een katheder? Doe je snachts geen zak? Ga je dan ook vaak lozen? Hoe merk je dat het werkt? Ze zeiden tegen mij om de drie uur, maar na 1.5 uur had ik al 700 ml urine. :-0 daar ben ik van geschrokken

Ik stuur je een privé bericht ❤️ Waar ga je 1 x per week? Heb je er ook een met een ventiel die je open en dicht moet draaien? Hoe lang ben jij al bezig? Mijn man zou het wel willen, maar durft het niet net als ik niet. 😪

Wat naar mama! Ik herken me hierin al mocht het bij mij wat korter duren. Na de bevalling had ik ook een retentie en moest ik in totaal 4 dagen een katheter. Wat mij uiteindelijk geholpen heeft is contact met een thuiszorg organisatie, ik was naar huis gestuurd maar mijn kraamzorg en vk hadden geen ervaring met zorg voor een katheter, dus ik liep ook wat ongelukkig met die zak in m’n handen door het huis. Thuiszorg heeft in 1 opstart bezoekje (op verzoek van de huisarts) tips gegeven over het fixeren op mijn been, het aanhangen langs het bed, en hoe hoog hij wel of niet mag, legen onder de douche met warm water, allerlei fijne tips! Dit gaf zoveel verlichting! Daarvoor bungelde hij maar wat tussen mijn benen, schurend langs de hechtingen en als directe uitgang naar de buitenwereld lekker alles onderdruppelend met kraambloed. Dat jouw wolk nu zo donker is begrijp ik helemaal. De krampen zijn soms te verminderen door het ballonnetje iets te verkleinen (alleen in overleg uiteraard), maar bij mij had dit zelf geen effect en misschien is het al gepoogd. Bij het verwijderen dacht ik zeker te weten dat ik er opnieuw eentje nodig zou hebben, maar net op de grens heb ik toen voldoende geplast. De klachten hebben nog wel lang aangehouden maar gaan steeds beter! Het gaat zeker genezen, al lijkt dat nu niet zo. Het klinkt alsof je alle juiste stappen al onderneemt. Heel veel sterkte ♥️

Ja ik had ook inderdaad een ventieltje ertussen zodat ik zelf kon legen en dan in de nacht deed ik er een zak aan. Ik ben dinsdag 4 weken geleden bevallen en sinds 1 week gaat het echt met de dag beter! Nee begrijp ik hoor dat jullie het beide niet durven. Maar mocht je eraan toe zijn, is het de moeite waard om het samen met je man en het ziekenhuis eens te oefenen en dan kan je daarna de keuze maken of je het wilt proberen (of niet!). Niks moet! Ik weet voor mezelf dat het mij (mentaal) lucht gaf dat ik merkte dat ik aan het herstellen was. Had je al een privé berichtje gestuurd? Ik zie namelijk niks (hoeft niet hoor als je er geen behoefte meer aan hebt!) Ik zit bij fysio achterveld trouwens! Echt topper! En nogmaals; het komt echt goed, doe het vooral op jouw tempo en doe wat goed voor je is!!

Dank je wel!! Ik heb je een vriendschapsverzoek gestuurd, kan daarna pas een PV sturen zie ik. Om de hoeveel uur moest jij legen? Tegen mij zeiden ze 4 uur, maar ik moet om de 1.5 uur 2 uur echt legen; dan is mijn blaas bijna 500 ml vol.. 3 uur wordt dan funest. Gisteren had ik na 1.5 uur 700 ml. Hoe lang heb je het ventiel katheder gehouden? En nu doe je het met zelfkathediseren, hoe vaak per dan en hoe lang moet je dat nog doen?