Klaagmuur ~ Deel 2

Ja hij is er allemaal niet zo onder de indruk van 😭. Mijn eerste zoontje ging dansend de hoek in, die had er ook niet veel last van 😂. Ik heb de baby veel bij me dus hij gaat echt negatieve aandacht zoeken. Maar ook als ik dan wel hem even 1:1 heb, wordt hij na verloop van tijd een bandiet. 'Het is een fase, het is een fase'😭

Janken janken janken. Ja jongen, ik ben ook niet zo blij met hoe het nu gaat, maar doe het er ook maar mee he.

Baby is hier al 3 dagen op rij vreselijk onrustig dus ik ga m'n eigen advies maar eens opvolgen: Over een uur een afspraak bij de osteopaat. Hopelijk kan die achterhalen wat hem dwars zit want dat dit 'gewoon krampjes' zijn krijg je mij niet meer wijsgemaakt. De hond moet om 12u bij de Trimsalon zijn, Moos om 11.30u bij de osteopaat, én mijn neefje van 1,5 is vandaag hier. Dus die gaat met man (thank God voor z'n papadag vandaag) en hond mee, ff lekker te voet (met buggy) naar de Trimsalon wandelen. Dan ga ik met Moos ondertussen naar de Osteopaat. Planningtechnisch is alles een uitdaging vandaag dus onze stressbestendigheid wordt lekker op de proef gesteld. Neefje gaat eigenlijk normaal tussen 12.00 en 12.30 naar bed maar dat wordt dan maar een keer een half uurtje later, het zij zo.

Heb je ook nacontroke gehad van de liesbreuk? Zeker dat hij daar geen last van heeft? 🤔

En wat luchtigs tussendoor. Ging nog even naar de wc met draagzak voordat ik de deur uit moest (was al veeeeel te laat). Heb een lange jurk aan. Kom ik er als ik onderweg ben achter dat m’n jurk in de pot gehangen heeft. Helemaal nat aan de achter/onderkant 🤢

Hier is het ook al dagen draaaaaama. Zit inmiddels op het punt, dat als ik een jaar terug kon in de tijd, ik het bij 1 zou houden. We waren perfect gelukkig met zn 3en...

🤣 sorry mag niet lachen maar 😁

Die dagen heb ik ook weleens, maar dan met z’n tweeën en de kat. Ik ben geen babypersoon geloof ik. Wel een kinderpersoon, want ik werk met kinderen… maar wel van het soort dat wat makkelijker kan communiceren.

Klinkt als een dooddoener nu. Maar als je een jaar verder in de tijd bent zou je nooit ooit meer terugwillen! Het is zwaar, maar je kan niks anders dan doorzetten en het gaat beter worden!

Ik hoop het.. maar ik ben zo bang dat we net als bij mijn dochter weer maanden lang in de overleefstand komen. Vraag me echt af waarom we onszelf dit nog een keer aan doen. We hebben tussen de oudste en deze 2 miskramen gehad. Heb tijdens deze zwangerschap de hele tijd al het gevoel gehad dat dat een teken was dat we het niet moesten doen 😕

Wat vervelend dat je dat gevoel hebt. En ik snap je angst ook. Mijn oudste was een mega allergisch kind en we hebben het eerste jaar bijna niet geslapen en het half jaar daarna ook heel weinig. Uiteindelijk werd het beter maar ik was ook heel erg bang voor een herhaling. (En nu bij de derde weer trouwens). Maar ik put ook hoop uit het feit dat ik weet dat het beter wordt. Ondanks je onderbuikgevoel hebben jullie toch besloten voor nog een kindje te gaan en dat kindje is er nu. Probeer die gedachten aan de kant te zetten en er toch maar de volle 100 voor de te gaan. En als je dat moeilijk vindt af en toe naar je oudste kijken en bedenken hoe moeilijk dat is geweest en hoe het daar nu mee gaat

Idem. En achteraf als je dan weer zo'n kleintje ziet denk ik wel warm terug aan dat gevoel van een baby op de borst 🥰 (en de rest van de ellende is dan 1 groot zwart gat)

Nee nee. Dat het de derde keer gelukt is, is een teken dat het juist zo haf moeten zijn :). Dit is zwaar en ook ik denk regelmatig 'waarom heb ik dit weer gedaan'. Maar de band die ik hier zie met de broertjes onderling is echt goud waard. Als ze dadelijk samen kunnen spelen is het echt zo waardevol ❤️ je doet het hartstikke goed. Ik hoop zoooo voor je dat het gewoon de 1e 3 maanden ongemak zijn ❤️ Waarschuwing wel: in veel gezinnen is de 2e als peuter/kleuter hartstikke gek 😂

Misschien een gekke gedachte, maar zou je psychologische hulp kunnen vragen om hiermee om te gaan? Het klinkt heel zwaar en alsof je ook nog een trauma hebt van je eerste kindje. Ik snap dat een psycholoog het huilen niet oplost en je baby niet makkelijker maakt, maar het helpt misschien wel om er mee om te gaan en het vol te houden? Heel veel sterkte in ieder geval 😘 je doet het hartstikke goed en komt ook hier echt weer doorheen 💪

Hoe was het bij de osteopaat?

Pff gister had hij een slaapdag... vandaag weer over zijn toeren, want hij wil niet slapen🤷‍♀️wordt een lange dag

Nou, hier de ochtend overleefd. Ik ruik wel aan alle kanten naar kots want heb 4x een golf over me heen gehad 👍🏼 Overleg gehad met het consultatiebureau over het spugen en zij adviseerde toch om een beetje Nutriton bij de voedingen te gaan doen omdat ze echt tussen de flessen door constant spuugt en het ook zuur ruikt. Ze wil dan voorkomen dat het gaat irriteren daar in dat maagje en slokdarm. Maaaaarrrr ik heb gelezen dat ze ook krampjes krijgen omdat het moeilijker te verteren is en hier zijn juist sinds een week alle krampjes weg 😶 Maar goed, dat spugen is ook onwijs vervelend. Zowel voor haar, als voor mij. Ook bij de verloskundige geweest en de ellende bij de knip ziet er op zich goed uit maar mocht het steeds blijven bloeden, moet ik ermee naar de huisarts en gaat zij nog een kunstje ermee doen. Oja, ook bij het consultatiebureau nog gehad over het vaccineren want nou is het zo dat ik ondanks mijn DKTP prik, met 9 maanden kinkhoest heb gehad. Heb ik braaf de 22 weken prik gehad in de zwangerschap maar nu kreeg ik toch het advies om te checken of ik nu wel antistoffen heb aangemaakt voor die kinkhoest want anders heb ik deze ook niet doorgegeven aan Lina 🙃🫠 Dus als het tegen zit moet ze alsnog eerder gevaccineerd worden 🤦🏼‍♀️

Nee, en nee. Maandag telefonisch consult met het MUMC, als nacontrole. Als er iets was moesten we bellen 🤷🏻‍♀️ Maar voor m'n gevoel staat deze onrustigheid er helemaal los van.. Ik heb maandag ook een nieuwe afspraak gemaakt bij de Osteopaat, dus dan leg ik het hem ook even voor.

Nou.. Hij zag vrij snel dat Moos een voorkeurskant heeft. En dat hij wel naar de andere kant kan draaien, maar eigenlijk nèt niet ver genoeg naar z'n zin. En baby's kiezen dan de weg van de minste weerstand dus dan ligt ie naar rechts. (Toen ik hem in de wagen legde naderhand, lag ie meteen met z'n hoofd naar links. 😇) Moos was een sterrenkijker en kwam in voorhoofdsligging, dus de kans is aannemelijk dat bij de bevalling het e.e.a. overstrekt is waardoor dat druk geeft op de zenuwen. Hij is heel sterk en overstrekt dan z'n nek, dus dat moeten we zoveel mogelijk voorkomen, in hoe we 'm vasthouden en zo. En hij overstrekt ook z'n voeten waardoor hij later evt op z'n tenen kan gaan lopen dus dat wil hij ook behandelen. In de nek en hoofd zitten heel veel zenuwen en die zijn ook verbonden met z'n buik, en dus kan het een combinatie zijn van krampjes en overspanning vanuit z'n nek. Hij heeft voorzichtig met z'n hoofd gedraaid en aan z'n nek gezeten en ook in/op z'n buik geduwd (toen kwam er nog melk terug van 8.30 vanochtend dus ergens zit gewoon iets niet helemaal goed) en hij zei dat z'n buik daarna al een stuk zachter aanvoelde. Toen we weer naar huis gingen viel hij als een blok in slaap in de wagen. Ik kan (nog) niet zeggen dat ik een compleet ander kind heb, wat sommigen wel hadden toen ze er vandaan kwamen, maar ik durf wel voorzichtig te zeggen dat het al iéts gedaan heeft. Maandag moeten we weer terugkomen. 😊

Hier ook niet slapen… en ik wil wel graag een 😴 dutje