Klaagmuur ~ Deel 3

Hier helpt naar buiten gaan. Die van 2,5 heeft regelmatig zijn oren vol met poep.

Vond het de eerste keer ook lastig om te gaan bij onze zoon. Maar toen ik er eenmaal was vond ik het ook wel lekker om ef weg te zijn en vrienden weer te zien. Ben toen ook ma 3 uurtjes geweest. Nu tegenwoordig vind ik het heerlijk om soms ef ergens heen te gaan zonder kids. 🤣🙈

Jaa hoort erbij op die leeftijd he.. we zijn normaal weekenden vaak veel weg of dat er vrienden zijn met of zonder kids. Dan gedraagt ie zich altijd super en kan heerlijk spelen met andere maar ook alleen. Maar merk zodra we wat meer thuis zijn dat ie dan veel van ons vraagt. Kan dan ook ineens niet meer alleen spelen. En ik speel dan vaak al met hem mee. Maar er moeten tussendoor ook andere dingen worden gedaan zoals zn zusje in bed en uit bed halen. Maar dat is dan lastig voor hem ofzo.

Ja is ook zo. Hier merk ik ook dat hij echt op negatieve aandacht inzet als we thuis zijn (kleuren op schoenen , kleuren op de muur, springen op dingen wat niet mag, broers bijten). Ben blij als deze fase weer zakt 😅

Ben ook niet voornemens om nooit meer van huis te gaan haha maar het voelt gewoon niet goed, ze is morgen 8 weken en ik ben lichamelijk ook zeker nog niet de oude. Zie mezelf gewoon nog niet tussen de hossende mensen staan 😂

Haha snap ik. Je moet doen waar je je goed bij voelt. Vond de eerste keer ook lastig, en is ook logisch. Komt vanzelf wel weer. 🙂

Ja soms denk je wel: waar ben ik aan begonnen? Maar zou mijn kinderen ook niet willen missen. Haha het is ook nooit goed 🤪

Jahoor! En ga evengoed weleens de deur uit, dan gaat ze mee of even naar m’n moeder maar liever gewoon nog niet te lang en niet te gek 😅

Dusss ik voel me een loedermoeder. Het lieve kind kon niet anders dan moe zijn want ze had vanmorgen maar een uurtje geslapen en normaal 3 uur. Anyway, het lukte niet en toen het bijna lukte, kwam er een lading poep uit. Verschonen, kind weer wakker dus ik er even naast gezeten maar bleef ongestoord om zich heen koekeloeren. Ik ging dan ondertussen maar even de was doen en ze bleef eigenlijk heel rustig dus ik het volgende klusje opgepakt en toen begon ze te jammeren. Niet echt huilen maar ook niet perse gelukkig. Maarja… ik was bezig dus dacht maak het even af. Toen dacht ik: misschien heeft ze het eventjes nodig, sommige kinderen jammeren zichzelf in slaap en ze huilt niet. Uiteindelijk was ze stil en lag ze om zich heen te kijken, even later lag ze te slapen. 🎉 MAARJA, daarna komt het gevoel: zal ze van ellende in slaap gevallen zijn? Als ik relativeer dan weet ik gerust wel dat het geen verwaarloosd kind is, wat van honger en ellende maar in slaap valt en TOCH voelt het zo 😂😂😂

Bij de 2e stond ik na 10 dagen weer op een festival 🤣 Maar ben ook veel misselijk en ziek geweest tijdens de zwangerschap. Dus was blij dat ik weer n drankje kon doen 🙈

Ik heb ook een HG zwangerschap gehad maar daardoor nu echt nog niet de oude 🫣

Nee? Kwa conditie of? Bij mij was het gelukkig geen HG. Maar wel veel overgeven.

Ja conditie, m’n spieren zijn echt flink verslapt tijdens de zwangerschap! En vind dat psychisch ook best wel een knauw heeft gegeven. Maar als je veel hebt overgegeven, dan is het toch HG? 😅

Oh ja shit zeg.. ik dacht meer als je echt niks meer kunt en hele dagen moet overgeven? Dat dat HG is. Ik had van week 8 tm 14 ofzo smorgens overgeven toen paar weken niet en toen weer van week 20 tm 34 ofzo. Maar dan vooral in de ochtend. En dan soms dagen misselijk andere dagen viel het dan weer reuze mee.

Geloof dat het als HG gezien wordt wanneer het je dagelijks bestaan in de weg staat. Ik gaf vanaf week 4 tot week 18 circa 30x per dag over en heb 5x uitgedroogd in het zkh gelegen. Uiteindelijk met 3 verschillende soorten medicatie het spugen redelijk onder controle maar wel tot het einde elke dag vreselijk misselijk, kokhalzen en ongekend vermoeid. Heb m’n hele zwangerschap niet gewerkt en maar weinig dingen kunnen doen.

Wat een ellende .. vreselijk. Vond het elke ochtend overgeven al verschrikkelijk..😲 maar goed we weten waarvoor we het hebben gedaan. En bent het dan ook weer snel vergeten. Vriendin van mij had ook zn zwangerschap. Was bij haar pas over toen de placenta eruit was. Ze wilde n groot gezin , maar in juni haar 2e gekregen en besloten dat dit genoeg was vanwege die vreselijke zwangerschappen..

Wat erg lijkt me dat, ik vond het al zo zwaar en heb dus 0 keer overgegeven. Wel paar weken in een rolstoel gezeten omdat ik niet meer kon lopen ... het is me wat. Ben blij dat ik niet meer zwanger ben 🥳

Nou wat een gedoe hè… Zwanger worden ging niet, zwanger zijn ook niet en met bevallen kwam ze er niet uit 😅

Goed schone luier.... binnen 2min weer vol.... weer schoon.... 10min later weer vol.... kind ga gewoon ff slapen je bent moe en ik kan vandaag niet weer een wandeling van 2uren met je maken

Uhmmm okeee… Ik ben bij m’n moeder en het is 5 uur geweest dus huil uurtjes zijn begonnen. Ik loop door de kamer te sussen, trekt ze haar nog net niet uit m’n armen: kom maar hier. Ik doe het zelf wel, ik kan het niet aanzien. Uhh..? Dus ik zeg: nou! Wat is dat nou weer voor gekke opmerking, alsof ik het niet kan? Nee, zo bedoelde ze het niet. Maar goed, leef je uit. Maak haar maar rustig dan, succes. Nou, wat denken jullie? Ze ligt nu bij haar te slapen. Great. Alsof ik nog niet onzeker genoeg ben 😶