Moeite met afstand nemen

Hé hoi! Mijn vriend kwam met het lumineuze idee dat ik morgen wel met onze peuterdochter kan zwemmen terwijl hij op de kleine man past. Super leuk idee natuurlijk, want voor de bevalling gingen we iedere woe-ochtend naar peuterzwemmen. Nu is het alleen zo dat ik het echt benauwd krijg bij het idee om zo lang weg te gaan. Tot nu toe (6 weken) ben ik een paar x van huis geweest voor een boodschapje terwijl er afgekolfde melk in de koelkast stond. Maar toch voelde ik steeds de behoefte om terug te zijn voordat hij honger kreeg, zodat ik hem zelf kon voeden. Hij drinkt overigens prima uit de fles. Toch vind ik het lastig om de controle uit handen te geven. Ik denk alleen maar 'hoeveel melk moet ik klaar zetten' 'wat als..', en ik weet dat mijn vriend heus wel voor hem kan zorgen, het is ook al de tweede. Herkennen meer dit en zijn jullie ook al frequent aan het kolven? Ik kolf om de de dag in de ochtend beide borsten en af en toe afkolven als ik daar zelf behoefte aan heb. Er zit inmiddels ook voor zeker een hele dag aan voeding in de vriezer. Iemand tips om het los te kunnen laten en zonder een heel draaiboek voor mijn vriend de deur uit te gaan. Ik zou heel graag weer wat 1-op-1 tijd met mijn dochter willen, maar ik vind het ook verdrietig om de kleine 'achter te laten'.