Niet gesteund door man

Ik ben 3 maanden geleden bevallen van onze 2e dochter. Onze 1e dochter was (is) pittig, sliep weinig en huilde veel. Onze 2e dochter is gelukkig over het algemeen een vrolijke dame, het slapen is wel een uitdaging. Bij onze 1e dochter had ik echt het gevoel dat we het samen deden. Al deed ik veel meer dan mijn man, ik voelde me wel gesteund. Hij leefde met me mee als het slapen niet wilde of als ze urenlang huilde etc. Bij onze 2e dochter voel ik mij totaal niet gesteund. Mijn man vindt dat ik zeur en dat ik het allemaal los moet laten, ook vindt hij het irritant dat ik borstvoeding geef (letterlijk zijn woorden). Waarom kan hij niet aangeven want het is niet dat hij meer zou willen doen. Hij vindt deze baby fase maar niks en doet alleen iets met onze dochter als ik het vraag. Probeer minder tegen hem te zeuren, maar vind het zo frustrerend en oneerlijk. Heb het gevoel dat ik er emotioneel alleen voor sta. Gelukkig heb ik wel fijne vriendinnen waar ik wel lekker mag zeuren. Zijn er meer die dit herkennen? En hoe gaan jullie hier mee om?