Ongevraagde kritiek

Ik schrijf dit om even m’n hart te luchten en m’n frustraties te uiten. Met de hoop dat ik niet de enige ben. Ik word een beetje moe van alle ongevraagde kritiek om me heen met betrekking tot het voeden van m’n baby. M’n zoontje is prematuur (6 weken te vroeg) en nu 22 weken. Hij is dus voor een 22 weken oude baby wat aan de kleine kant (rond 5100 gram). Eerst gaf ik vooral afgekolfde melk en heel af en toe borstvoeding. Maar sinds een paar weken ben ik erg m’n best aan het doen om hem vaker aan te leggen. Dat heeft veel moeite gekost omdat hij ontzettend onrustig dronk aan de borst. De lactatiekundige legde mij uit dat dat komt door gewenning aan de fles. Nu merk ik dat mijn productie niet meer zo stabiel is als voorheen en best is afgenomen, waardoor ik m vaker aanleg en de afgelopen 2 weken kon ik niet alle voedingen meer dekken dus gaf ik m soms een keer per dag een fles kunstvoeding bij. Niets tegen de moeders die dat überhaupt geven, maar doordat ik een streven had om 2 jaar uitsluitend borstvoeding te geven vond ik het erg moeilijk om hier en daar af en toe wat bij te geven. Ik was (en merk dat ik het nog steeds ben) teleurgesteld dat volledig borstvoeding me opeens niet meer lukte. Uiteindelijk weet ik “fed is best” maar dat gevoel blijft toch aan mij knagen. Nu heeft m’n zoontje last van erge eczeem en wordt hij ervoor behandeld. Hierdoor kan de groei wat stagneren, dat is hier dus ook het geval. Ik krijg al een tijd opmerkingen van met name m’n schoonmoeder, schoonzus (die zelf ook een maand eerder dan ik moeder is geworden) en vandaag ook m’n eigen moeder (nadat ze m’n schoonmoeder erover sprak). De opmerkingen zijn gericht op wat hij schijnt nodig te hebben op het moment dat hij onrustig is en met name over mijn voeding. Ik krijg telkens te horen dat hij niet goed groeit op mijn melk en dat sommige moedermelk niet volledig voedend en vullend is en mijn melk daar dus onder valt waardoor hij honger heeft en niet goed groeit. Dat ik niet zo gefixeerd moet zijn op het geven van borstvoeding maar gewoon ook kunstvoeding minimaal 1 keer per dag moet geven. En gisteren wilde m’n schoonmoeder rijstbloem in m’n afgekolfde moedermelk stoppen. Ik blijf telkens respectvol en probeer met feiten uit te leggen waarom borstvoeding juist het beste is om te geven en dat ik hem gewoon voed wanneer hij honger heeft en wanneer ik echt krap zit ik eventueel bijgeef, maar daar wordt niet naar geluisterd. Alsof ik niet weet wat het beste is voor mijn baby en niet weet wat hij op dit moment nodig heeft. Of dat het eczeem veroorzaakt wordt door mijn melk en dat ik beter volledig over kan gaan naar kunstvoeding. Dit krijg ik allemaal te horen van m’n schoonmoeder, schoonzus en moeder. Ik snap gewoon niet waarom iedereen zo geobsedeerd is op hoe ik mijn kind voed. Begrijp me niet verkeerd ik snap echt dat ze het zeggen uit de beste bedoelingen waardoor ik ook niet echt in discussie met hun wil gaan en ik zeg ook telkens tegen mezelf dat ik me er niets van moet aantrekken. Maar toch doe ik dat. Met name omdat ik al zo m’n best doe om hem volledig en goed aan de borst te laten drinken en probeer van alles om m’n productie op pijl te houden. En om dit dan telkens van je omgeving te horen raakt wel een gevoelige snaar. Het maakt me onzeker over m’n voeding en of mijn borstvoeding daadwerkelijk niet goed is voor m’n baby. Ik krijg er telkens een rot gevoel door en voel me dan ook schuldig naar m’n baby dat ik tekort schiet in het voeden. Ik snap gewoon niet waarom je zoiets zou zeggen tegen een moeder. M’n schoonzus geeft sinds haar baby 3 maanden is kunstvoeding, daar ga ik natuurlijk ook niet ongevraagd opmerkingen over maken. Waarom zou je dat doen als iemand kunstvoeding geeft maar ook waarom als iemand borstvoeding geeft? Ik ben al die ongevraagde opmerkingen telkens echt zat aan het worden. Echt een lang verhaal maar ik hoop dat er misschien vrouwen zijn die mijn kant wel kunnen begrijpen. Aangezien ik echt het gevoel heb dat mijn omgeving mij niet begrijpt.