Partner depressie

Tjonge, wat heftig zeg. Voor jullie beiden. Ik heb niet dezelfde ervaring, al snap ik wel hoe - naast je gezinsleven op orde houden - een thesis schrijven mega pittig is. Hebben jullie familie of vrienden in de buurt wonen die ook soms even kunnen oppassen? Gewoon om jullie beiden soms even wat ‘rust’ te geven. En, heeft je partner professionele hulp? Dat lijkt mij ook fijn, dat hij daar een plek heeft om ook zn ei kwijt te kunnen. Ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik wens jullie in elk geval alle liefs toe!

Hi Sanne, Wat goed dat je dit durft te delen en wat ontzettend vervelend dat jullie in deze situatie zitten. Mijn partner heeft net voor en deels tijdens mijn zwangerschap in een diepe depressie gezeten. Ook veel jeugdtraumas en denkt altijd eerst aan andere en dan pas aan zichzelf. Hij heeft in zijn leven al veel therapieën gevolgd en toen hij vorig jaar weer een diepte punt bereikte een afspraak gemaakt bij een psychiater op verzoek van zijn psycholoog. Dit was een enorme drempel voor hem maar uiteindelijk is dit zijn redding geweest en viel het hem 100% mee. Hier heeft hij medicijnen gekregen (sertraline) en sindsdien gaat het super goed. Wij wonen niet in Nederland en het is hier wel makkelijker om psychische zorg te krijgen dan in NL. Ik zou proberen om via de huisarts hulp proberen te vragen. Of anders misschien via alternatieve geneeswijzen. Reiki bijvoorbeeld. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Veel sterkte 🍀

Ik was de partner bij ons thuis met de depressie. Via de VK ben ik wel in de professionele hulpverlening terecht gekomen, al wilde ik dat zelf absoluut niet. Ik was nota bene zelf hulpverlener en kon echt niet verkroppen dat ik zelf hulp nodig had. Uiteindelijk, na een lange worsteling, heb ik me overgegeven en ben ik gestart met een antidepressivum (citalopram). Dit zorgde voor rust bij mij en daardoor ook in het gezin. Mijn zoontje was toen 3 maanden oud en hij is nu 2 jaar. Ik besef me nu des te meer hoe heftig die eerste periode was voor onze zoon, met alle stress in ons huis. We hebben nu een tweede zoon en deze babytijd is mede dankzij therapie en mijn medicatie zoveel rustiger. Ik merk ook het verschil in hoe de baby is. Mijn eerste zoon heeft echt veel last gehad van de stress. Overigens gaat het hartstikke goed met hem en hebben wij veel herstelwerk gedaan samen later in de babytijd. Ik denk wat ik probeer te zeggen: veiligheid staat voorop. Een ouder die emotioneel niet beschikbaar is, is onveilig voor een baby. Zorg voor professionele hulp. Als ik jouw partner was, en in die vreselijk depressieve episode zat en voor een kind moest zorgen, zou ik me doodongelukkig voelen en al bijna bezwijken door de verantwoordelijkheid die ik moet nemen voor zo'n klein teer wezentje terwijl ik niet eens voor mezelf kan zorgen. Je hebt natuurlijk je eigen leven die je op de rit wil blijven houden, maar m.i. moet dit toch echt wel prio nummer 1 zijn.

Hi , Topics verwijderen doen we enkel in uitzonderlijke gevallen . Ik zal je topic sluiten , zodat deze niet meer actief is . Liefs , Jaleesa|Moderator