Partner en troosten baby

Ik lees mee. Hier precies hetzelfde probleem. Oudste dochter wil nu ook alleen maar naar papa, omdat ze ziet dat mama altijd met de baby bezig is.

Gewoon laten klooien samen. Desnoods met je dochtertje wat buitenshuis doen (of papa en zoontje op een lange wandeling sturen). Jij krijgt je zoontje stil, omdat je al heel veel hebt kunnen oefenen en wel moest. Je partner moet die kans nu ook krijgen.

Ben je al aan het oefenen met een flesje? Wie weet kan jouw partner daar wel mee troosten/helpen zodat je zoontje wat meer comfortabel bij hem wordt?

Is hier ook bij alle 3 de babies geweest. Papa kon pas troosten vanaf een week of 10. Ik moet zeggen dat ik probeer hem nu meer z’n gang te laten gaan. Vroeger pakte ik de baby meteen over als het niet lukte. Nu laat ik hem even aanmodderen als ik echt even moet eten of bijvoorbeeld de oudere zussen ook eens in bed wil leggen zonder baby erbij. Hierdoor merk ik dat het steeds beter gaat eigenlijk!

Ik had het zelf kunnen schrijven, zo herkenbaar. Ik laat mijn man onze zoon minimaal 1 x per dag een flesje afgekolfde melk geven en hij neemt altijd de "schetendienst" (helpen met krampjes en beenbeweging doen zodat de scheetjes vrijkomen). Ik vind het ook moeilijk met tijden dat alleen ik onze zoon getroost krijg, maar laat ze even aanklooien. Is ook (bij mij) een kwestie van loslaten dat mijn man hem anders probeert te troosten dan dat ik zelf zou doen en dat het dan soms langer duurt. Ook doet mijn man de luiers voor het grootste gedeelte en kleed onze zoon aan na het douchen (omdat ik dan met hem onder de douche stond). Vorige week trouwens ook een 1 op 1 ochtend met m'n dochter ondernomen. Samen de deur uit en even proberen niet aan onze zoon te denken. Mijn dochter vond het geweldig en mijn man wilde daarna even bijkomen van een huilende baby 😅

Hier is het exact hetzelfde verhaal! Ik probeer elk weekend even een momentje samen met onze dochter (2) te hebben. Al is het even naar de speeltuin of boodschappen doen. In die tijd kan papa even aanklooien met ons zoontje (7w) zonder dat ik op zijn vingers kijk..

Hier ook heel herkenbaar. Is pas mijn eerste, maar kan het erg moeilijk loslaten als m’n man de baby probeert te troosten. Ik weet beter/denk beter te weten op welke knoppen te drukken, dus zit me de hele tijd op te fokken als ons zoontje blijft huilen en m’n man niet ‘de juiste’ dingen doet. Kwestie van loslaten natuurlijk, want hij moet ook kunnen verkennen wat de juiste manier is, maar erg lastig… en inderdaad dus de hele tijd aanstaan. Hoewel m’n man de nachten doet qua voeding, spring ik dan wel direct bij als ons zoontje aan t huilen is.

Ter aanvulling: het komt ook gewoon doordat ik het gehuil niet erg goed kan negeren, dus zo snel mogelijk de uitknop wil vinden in plaats van af te wachten of dat m’n man lukt

Jullie verdelen ook meer de “lasten” lees ik. Dat zou hier misschien ook wat beter kunnen. Ik onderneem ook kleine uitjes met mijn dochter. Ze heeft hier echt behoefte aan merk ik. Toch wel een beetje hartverscheurend als de baby thuis dan huilt… maargoed. Ben geen super mama… 🥲😅

Ja… probeer ik nu ook. Soms moet je even douchen of eten hahaha.

Ik had dit ook kunnen schrijven, echt herkenbaar. Voor mij ook een kwestie van loslaten en hem laten proberen. Maar soms is dat wel heeeel lastig als ik hem dingen zie doen die niet werken in mijn ogen. Maar goed ik denk maar zo, hij leert anders ook niet wat werkt. Als ik haar hoor huilen als ik aan het douchen ben bijvoorbeeld kom ik er niet uit of ga ik niet haasten, deed ik eerst wel. En hij heeft haar nu meegenomen voor een boodschap. Misschien zijn dat makkelijke kleine dingetjes om mee te beginnen.

Zelfs de baby's van supermama's huilen soms!