Soms sombere dagen

Dit is wel een hoopgevend bericht!

Dat wij ook nog voor een 2e hebben gekozen zegt natuurlijk ook wel wat 😊 En het maakt het ook niet makkelijker dat de meeste op social media doen alsof alles zo perfect is en het altijd alleen maar leuk is. Dat is het echt niet altijd. En dat is het bijna hun ook zeker niet altijd. 😊

Oh ja zéker herkenning! Ik raak dan weliswaar niet per se somber maar wel degelijk geïrriteerd. Onze baby heeft fomo (😅 echt, heeft 'ie van mij denk ik) dus die weigert overdag in slaap te vallen. Hij is, zeker in de middag, altijd zo aan het vechten tegen de vermoeidheid en tegen het in slaap vallen, ooit word ik daar echt gestoord van. Dan prop ik die speen in z'n mond en soms zeg ik uit frustratie "Nou, pak dat ding!!" Het is gewoon mega frustrerend dat hij vervelend wordt van zo weinig slaap, maar het enige wat helpt (slapen!!) niet wil. Als hij echt zo'n bui heeft dan slaat ie met z'n armen, trekt aan m'n haren, krast in m'n nek, dan is er geen land mee te bezeilen. En dan ben ik zelf ook moe en dan zijn we gewoon mentos in een colafles. Ik neem dat mezelf dan ook kwalijk, want ik vind dan dat ik niet genoeg m'n best gedaan heb om hem overdag te laten slapen. En zonder zijn dutjes heb ik zelf ook geen rust dus het is een vicieuze cirkel. Dus ik neem mezelf steeds voor 'Oké, morgen plan ik niks en gaat hij overdag in z'n bedje, misschien als ik een minder drukke dag plan, lukt het'. Maar vandaag heb ik de osteopaat alweer gepland staan, baby moest eigenlijk gisteren in bad dus dat moet ook vandaag.. Dan heb ik er eigenlijk bij voorbaat alweer een hard hoofd in. Dus dan kan ik vanmiddag weer gaan zitten balen met een baby die niet te genieten is. En dat is dan weer mijn eigen schuld, enzovoort... 🫠

Heel herkenbaar! Vooral die frustratie bijna soort van woede onderhand. Emma pakt (helaas) geen speen. Soms zou dat toch eventjes fijn zijn.