Stop de tijd

Same!!

Herkenbaar!! Dit zou voor ons ook absoluut de laatste keer zijn maar ik kan ook heel emo worden bij het idee dat ze zo snel groeit en het zo snel voorbij gaat ☹️

Ik heb het ook. Dit is mijn eerste kindje maar denk niet dat er meer komen, al hoop ik van wel. Ik krijg echt pijn in m’n buik als ik terugdenk aan afgelopen weken, zo’n stikkend heimwee gevoel. Ze is nu alweer zo groot en ook daar geniet ik van maarja.. dat kleine hulpeloze vlak na de geboorte en de fase van elkaar leren kennen. Sowieso de geboorte op zich al… ik vind zwanger zijn vreselijk maar je maakt wel een mensje, die je er zelf uitperst. Ja… stop de tijd… 😢

Zo herkenbaar! Onze tweede is nu bijna 12 weken oud en het voelt als gisteren dat hij werd geboren 🥺 onze dochter sliep met 2 maanden al op haar kamer en onze zoon mag wat mij betreft nog wel een tijdje bij ons slapen. Alsof ik extra moet genieten omdat ik weet dat er niet nog meer kindjes komen. Ik kan ook heel erg emo worden als hij bepaalde kleertjes niet meer past. Dan neem je afscheid van je kleine baby'tje. 🥹 Tegelijkertijd ben ik ook zo benieuwd hoe onze zoon er straks uitziet en wat voor karakter hij heeft.

Ah zo herkenbaar dit! Ik was er altijd van overtuigd dat dit de laatste was. Maar gelijk sinds de bevalling dacht ik: Nee! Dit kan niet de laatste keer zijn dat ik dit meemaak! En inderdaad bij alle kleertjes die dan ineens niet meer aan kan…ik vind twee kinderen echt genoeg maar ik kan gewoon geen afscheid nemen van elke fase. Dat dit echt “voor het allerlaatst” was. Blijf alsjeblieft nog wat langer klein!!

Oohhhh dit is zo herkenbaar. Ook al is het bij mij mijn eerste kindje, de tijd gaat zo ongelofelijk hard. Het liefst wil ik haar de hele dag knuffelen, kusjes geven en dat ze lekker op mijn borst in slaapt valt. Tegelijkertijd denk ik misschien leer ik haar dan niet zelfstandig slapen. Maar ik vind het zo heerlijk deze baby tijd, ook wel pittig hoor. En ik moet er niet aan denken om weer te gaan werken en haar naar de opvang te moeten brengen. En inderdaad afscheid nemen van maatje 56 kleding, pffff tranen 🥹

Ik heb dit ook zo erg! Mijn vriend wil absoluut geen derde meer, maar ik zo graag. Ik mis het zwanger zijn en deze babyfase en ben daar echt wel verdrietig ook om. Met pijn in m'n hart al kleding die ze niet meer past aan het verkopen,😭

Hier de eerste, maar ook nogal emo hierover. Ik mis m’n buik, de tijd gaat zo snel. Ik wil weer zwanger zijn🤣 hoop zo dat het me nog eens gegund is om een baby te mogen maken. Aangezien onze eerste via een traject is gekomen.

Dit is mijn eerste kindje dus geen herkenning dat het de laatste keer is want vind het inderdaad zo mooi dat ik echt hoop dit nog een keer mee te mogen maken! Maar kan wel emotioneel worden dat het zo snel gaat ja... Maatje 50 rompers waren echt al te klein maar wilde niet aan 56 beginnen of grotere luiers haha dan was hij geen echt kleintje meer 🥲. Nu begint 56 ook klein te worden..

Zo herkenbaar. Soms denk ik nog wel eens, zullen we toch voor een 3de proberen. Ik vind deze tijd zo fijn (ondanks dat het zwaar is). Maar het is goed zo met 2 kindjes. Ik ga deze babytijd zo erg missen.

Yup, zo voel ik me ook. Ik kijk ook vaak oude foto’s terug, van vlak na de geboorte. Ze is zoveel veranderd en groot geworden 😞

Heel herkenbaar. Hier nu 2 kindjes. Tijdens de zwangerschap riep ik dat het bij 2 zou blijven maar na de bevalling die deze keer echt goed is verlopen riep ik na een week dat ik ook wel een 3e kindje zou willen. Het idee ook dat ik het zwanger zijn of de bevalling niet meer ga meemaken daar word ik echt verdrietig van. Het voelt ook nog niet compleet. De tijd gaat nu nog sneller met 2 kindjes. Heb ook wel staan huilen bij het opruimen van de kleertjes maat 50/56. Maar soms zeg ik ook tegen mezelf dat de hormonen het wel zullen zijn haha. Gelukkig ben ik niet de enige die dit voelt .