Tips voor veranderende relatie na komst baby

Ik herken dit deels ook wel, voornamelijk de woordewisseling 😅 Wij hadden dit vooral toen mijn vriend nog thuis was. Sinds die is gaan werken is dat al een stuk beter geworden. Zal misschien ook deels te maken hebben dat we nu meer slaap krijgen haha Maar tips; ik zou het bespreekbaar maken met je man. Misschien als jullie dochtertje slaapt samen een filmpje kijken? Of lekker op bed een filmpje kijken? Voordat je gaat slapen elkaar een kus geven? Weet niet of jij/jullie weer behoefte hebben 🙈 maar wellicht brengt dat de sfeer weer een beetje terug? Uiteindelijk word het beter, geloof me 😘 maar blijven praten is wel heel belangrijk, zeker nu! Succes meid 😘

Wat toevallig, ik wilde net een topic over dit onderwerp openen. Ergens wel goed om te lezen dat ik niet de enige ben 🫣 Ik merk zelf ook dat ik sinds de geboorte van mijn zoontje (6 weken geleden) volledig de focus op hem heb. Logisch natuurlijk, maar ik had niet verwacht dat ik zó weinig aandacht voor mijn man over zou hebben…. Ik had altijd voor ogen dat ik en mijn man tijd voor elkaar zoeken hebben als de baby zou slapen maar in de praktijk heb je op dat moment natuurlijk honderd andere dingen te doen, of wil je júist even niks doen en bijkomen. Wij tonen nog wel affectie naar elkaar zoals elke dag even knuffelen en een kus af en toe, er zijn nog veel momenten waarop we lachen samen en we zijn ontzettend gelukkig met ons nieuwe gezinnetje maar verder is ons huwelijk wel meer veranderd dan we hadden verwacht en dat is best even wennen. We eten en slapen bijvoorbeeld niet meer samen omdat we de zorg voor de baby afwisselen. Mijn man gaf vandaag ook aan dat, ondanks dat hij het heel goed begrijpt, hij het wel moeilijk vind dat hij niet meer mijn nummer 1 is. Hij zei het voelt een beetje alsof de baby je van me heeft afgepakt 🙈 en ondanks dat het begrip er is, blijft dat natuurlijk wel even wennen. Dat zette mij wel aan het denken en ik ben inderdaad ook op zoek naar tips om ons huwelijk wel leuk te houden. Ik lees mee!😊

Herkenbaar... Zit hier ook beetje mee.

.

Er verandert een hoop als je ouder wordt. Tijd voor elkaar wordt een stuk minder helaas. En het draait ook veel om de kinderen en dat is ook logisch natuurlijk. Ik denk dat het belangrijk is om er over te praten. En tijd met elkaar doorbrengen zonder jullie kind is ook heel belangrijk. Ik merk ook dat de aandacht bij ons voor elkaar ook een stuk minder is op dit moment. Wij hebben nu 2 kids. Maar dit was op het begin bij de eerste ook. Wij zorgen wel dat we geregeld een avondje weg gaan met zn 2e maar ook met vrienden samen. Als het kind op een gegeven moment op tijd na bed gaat savonds dan heb je ook weer wat meer tijd voor elkaar terug.😊

Ik ervaar precies hetzelfde. Meer snauwen, minder kusjes. Ik lees even mee

Hier ook herkenbaar, wij doen nu heel bewust naar elkaar uit spreken dat we behoefte hebben aan een kus of een knuffel. Seks hebben we nog niet maar zoenen doen we nu wel regelmatig, dat helpt enorm vind ik 😅

Als je ouders wordt staat heel je leven ineens op z’n kop en daarin moeten jij en je partner aan wennen, je hebt ineens minder tijd voor jezelf én voor elkaar. Maar je hebt ook de zorg voor zo’n klein mini-mensje, vooral dat kan in het begin zwaar vallen op jullie beide. Je hebt allebei een bepaalde visie over hoe die zorg eruit moet zien -wat ook logisch is. Echter denk ik dat praten hierin de key is. Verwacht niet dat de ander hetzelfde denkt over bepaalde dingen (zoals het laten huilen voordat je gaat voeden) maar bespreek dit met elkaar en vind hierin een weg samen. Daarnaast natuurlijk goed om ook tijd en liefde aan elkaar te besteden, jullie liefde heeft immers dat kleine mensje gemaakt. Plan eventueel een date night, dit kan ook thuis. Wat ik laatst heb gedaan is een grote schaal sushi en een flesje goede wijn gehaald, lekker samen opgegeten toen de kinderen op bed lagen. Even heerlijk gekletst en tijd voor elkaar gehad.

Haha die 4 woorden zijn precies de essentie. Wil alleen zo graag weer het omgekeerde behalen. Meer kusjes, minder snauwen, ook met ons dochtertje erbij.

Lieve allemaal. Het wordt beter. Je gaat wel weer samen eten, bank hangen. Ja je leven is anders, maar nu is het even zwaar en zelfs extra zwaar door de vermoeidheid. Er is licht aan het einde van de tunnel, maar dat zie je nu nog niet. En ja baby is nu even nummer 1, maar dat is omdat baby’s hulpeloos zijn. Voor je het weet wordt de wereld groter en kunnen ze meer. Komt goed! Blijf dingen uitspreken. Bijv dat je snapt dat hij het ook vervelend vindt als de baby huilt. En zeg hem wat hij kan doen. Ik geef mijn man keuzes ‘wil je of het speelgoed van de oudere jongens binnen zetten of de vaatwasser uitruimen’. Hij ziet het werk niet. En benoem ook de kleine dingen aan elkaar die je waardeert. Komt goed schatje! (Maar blijf communiceren en spreek jezelf (niet verwijtend) uit.

Het wordt beter, echt. Deze eerste fase is pittig. Slaaptekort, een baby erbij. Het heeft al jullie energie nodig. Praat er over en probeer te onthouden dat het beter wordt. Geef elkaar bewust een knuffel en een kus tussendoor. Hier werd het na 4/5 maand beter toen we ritme hadden en ik ook weer aan her werk was.

Hier ook ouders geworden 6 weken geleden van een prachtig zoontje. Tuurlijk is het anders en veranderd maar niet op een negatieve manier vind ik, juist omdat we denk ik bewust tijd voor elkaar vrij maken, met elkaar praten en affectie tonen. Iedere dag opstaan met een kus en de dag ook zo eindigen. Als kleine man slaapt en we liggen in bed en zijn allebei wakker met elkaar knuffelen of lekker lepeltje lepeltje liggen. Als we met zijn drietjes een leuk momentje hebben en hem bedolven onder de kusjes, ook elkaar een zoen geven. Bewust wat tijd met elkaar plannen en zorgen dat de baby slaapt, vandaag bijvoorbeeld gingen we barbecuen (vind mijn vriend heel leuk) en doen we baby van te voren in de draagzak, dan gaat hij altijd slapen dus kunnen wij rustig samen eten en kletsen. Eerste weken ook wel meer gesnauwd naar elkaar en wennen aan hoe we dingen anders aanpakken maar vooral belangrijk om erover te praten en je uit te spreken als er iets dwars zit. Communicatie is echt key hierin! Succes ♥️

Mijn man en ik hebben het hier samen over; dat we accepteren dat alles even anders is, we wat minder aandacht voor elkaar hebben en dat dit wel weer komt. Als we ook nog van alles zouden moeten op dat vlak, vragen we wel erg veel van onszelf, vinden wij. Het eerste half jaar is even buffelen, daarna wordt het zeker beter! Blijf gewoon lief voor elkaar en spreek je waardering voor de ander uit.

Heel herkenbaar, dit is onze derde baby en als we weer eens zo'n dag hebben dan benoemen we dat en zeggen meteen er bij: het komt goed, het wordt beter! Ik wil je niet ontmoedigen maar hier werd het veel beter toen de baby's 1 jaar waren. Voor mijn gevoel is het eerste jaar echt 'overleven' in alles, relatie, gezin, werk, jezelf, echt alles. Maar het komt goed, echt! Zolang je het maar benoemt en bespreekt naar elkaar toe.

Wij hebben dit bij Maud heel erg gehad en nu echt een stuk minder. Ja uiteraard zijn er frustraties die we dan naar elkaar af reageren, ik vol hormonen nog en dan t gevoel heb er alleen voor te staan maar wij blijven (ja vet cliche) praten met elkaar. Ik heb wel t gevoel dat ik me moet verantwoorden waarom ik gevoelens heb op bepaalde momenten of whatever maar dat is iets wat er bij mij in zit door mijn vorige relaties en wat er gewoon niet uit gaat. Zelfs niet naar therapie dus dat weet mijn man ook van mij. Ik merkte bij Maud dat t weer wat meer normaal werd toen ik ging werken. Ik was niet 24/7 mama maar ook weer een beetje mezelf. Toen Maud echt een vaste bedtijd had hadden we ook meer tijd voor elkaar tussen de momenten door dat Maud niet wou slapen. Nu is t zo anders. Yinthe slaapt echt prima in de avond en in de nacht dus we zijn een stuk minder vermoeid. We hebben vaak 1 dag samen alleen met yinthe dus dan kiezen we er vaak voor om er lekker op uit te gaan nu t nog makkelijk is met slaapjes haha. Ff lunchen in t dorp of ergens winkelen houd t voor ons leuk. Intimiteit is voor mij heel belangrijk (gek he normaal is dat andersom haha) en sinds ik weer goed hersteld ben is dit iets wat ook weer met regelmaat gebeurt. Sommige moeten hier niet aan denken of hun libido is mee gegaan in t putje en dat snap ik best wel met vermoeidheid of de nieuwigheid. Wat bloempje zegt is true t eerste jaar met alle ontwikkelingen is overleven maar je moet er ook weer t beste van maken. Juist ook genieten en je plek weer een beetje vinden in de nieuwe situatie en gezinsvorming

Ons dochtertje is er net 8 weken en ondanks dat er veel veranderd, verandert er bij onze relatie niet veel. We eten altijd samen (kind op schoot of kind in de stoel als ze zin heeft, of ik voed haar terwijl me man mijn eten snijdt hahah!) en we kijken samen tv in de avond of we doen gezellig ouderwets een spelletje (clever favoriet!). We wisselen ook de zorg af zodat ieder tijd heeft voor zijn eigen ding maar doen ook veel samen. En klusjes een beetje verdelen. Communicatie is key! En bewust tijd maken voor elkaar, kan ook zeker met kind!

Ooh en breng je kind op een vaste tijd naar boven en ga samen een verhaal voorlezen! Wij doen allebei 1 jip en Janneke verhaal en hebben de grootste lol met stemmetjes ( dochter beseft niet veel hiervan maar ach gaat om onze lol en dat ze onze stemmen hoort)

Wat heel erg kan helpen om in ieder geval vast te voelen waar je partner zit, zonder meteen alles overhoop te hoeven praten, is: waar zit jij op dit moment op een schaal van 1 tot 10. Een drie kan zijn: helemaal afgedraaid, doodmoe en het even niet zo zien zitten. Een negen: ik geniet vandaag even intens van alles en zit op een roze wolk. Dagelijks even kort inchecken geeft vaak al zoveel begrip. Puur ideetje. Vond het hier bij de 1e heel fijn werken (kreeg hem ook als tip).

Ik hoor je en wij hebben bij de tweede nu geaccepteerd dat de rollen even verdeeld moeten worden om alles draaiende te houden. En ik denk dat het aan je baby ligt wat je aankunt. Onze dochter was heel onrustig, nu hebben we een hele relaxte baby en nu met 8 weken, draait hij vooral mee met ons. Ik blijf de meeste zorg op mij nemen van de baby en hij van onze kleuter. Maar goed, maandag is de vakantie voorbij en begint het echte werk weer. We gaan het zien. Kusjes en samen op de bank met een slapende of drinkende baby s avonds houdt het prettig. De rest komt wel weer en daar hebben we allebei nu vreden mee.

Oh ja, en we checken inderdaad regelmatig bij elkaar in hoe we ons voelen of hoe de nacht is geweest bijvoorbeeld