Binnenkort ben ik jarig maar ik ben niet van plan mijn verjaardag te vieren. Normaalgesproken kijk ik erg uit naar mijn verjaardag en geniet ik van alle aandacht, gezelligheid en cadeaus. Helaas heb ik dat gevoel nu totaal niet, onze baby is bijna 4 maanden en ik merk dat sociale dingen met meerdere personen mij tegenstaan. Afgelopen weken meerdere sociale verplichtingen gehad en ik was echt gesloopt daarna. Ik zie dat nu vooral als vermoeiend en oppervlakkig gedoe. 1 op 1 met een vriendin heb ik bijv. geen moeite mee. Na mijn vorige zwangerschap heb ik het psychisch zwaar gehad en alhoewel het nu beter gaat merk ik dat ik het mentaal toch weer lastig heb soms, vooral nu de herfst er weer is en de ochtenden/avonden zo donker zijn. Vanochtend begon mijn schoonmoeder over mijn verjaardag en ze vond het maar raar dat ik het niet vierde, vroeg niet eens waarom maar ik had het gevoel me te moeten verantwoorden dus ik zei dat ik er geen zin en geen puf voor heb nu. Dat vond ze nog raarder. Ik hoef van haar geen begrip oid te verwachten, ze is van ‘nouu dat hadden wij vroeger niet’ en ‘onze baby’s sliepen gewoon overdag en ‘s nachts!’ Nu begin ik dus aan mezelf te twijfelen, is het raar dat ik mijn verjaardag een keer niet vier? Stoot ik mensen hiermee voor het hoofd? Ik zelf zou hier nl geen punt van maken bij iemand anders. Ik trek me dit soort dingen ook veel meer aan nu, normaalgesproken zou ik een bijdehante opmerking maken en denken ‘zoek het uit’. Wat vinden jullie?