Voelt onwerkelijk dat er een baby bij komt (tweede kind)

Hey meiden, Wij verwachten binnenkort onze tweede en de afgelopen weken bevind ik me in een soort van vage staat mentaal. Sowieso ging deze zwangerschap zoooooveeeeeel sneller voorbij dan de eerste. Maar ook kijk ik veel minder uit naar de komst. Ik zie vooral de nadelen: alles weer op zijn kop, gebroken nachten, minder aandacht voor mijn dochter, minder aandacht voor de baby dan ik voor mijn dochter had, de nasleep van de bevalling (waarvan je nu weet hoe die gaat zijn) en ga zo maar door. Ik weet van andere moeders dat dit volkomen normaal en herkenbaar is, dus het zal straks vanzelf wel overgaan. Toen ik verlof kreeg en wat meer ruimte in mijn hoofd had voor de baby kreeg ik er eventjes wat meer zin in en kwam het wat meer top of mind. Nu is alles eigenlijk ‘af’ en ben ik nog lekker bezig met andere klusjes. Ik denk de hele tijd; laat die baby nog maar even zitten ik wol dit nog doen en dat nog doen en sowieso zijn de kids van mijn vriend er nog de hele week voordat ik uitgerekend ben, liever beval ik wanneer zij weer bij hun moeder zijn. De laatste dagen heb ik ineens heel erg het gevoel alsof het een soort van onwerkelijk is. Alsof ik niet elk moment kan bevallen ofzo en dat dan als een grote shock zal komen. Ik kan het niet zo goed verwoorden. Wilde het gewoon even van me afschrijven en benieuwd of mensen het hier herkennen…