Wat vind jij het zwaarste en mooiste aan jouw kraamperiode?

Wij zitten nu op dag 15 heb vooral moeite met mezelf denk ik 😅 over alles twijfelen, de aandacht tussen beide kinderen verdelen. En ik vergelijk alles met de eerste keer en het is zo anders.. Mooiste vind ik hoe trots m'n oudste zoon is, hij steeds erbij komt zitten en voor zijn doen erg geduldig is en echt probeer te wachten en zichzelf bezig te houden als ik met de baby bezig ben.

Het zwaarste vind ik de borstontsteking en hierbij alle pillen die ik in moet nemen terwijl ik juist geen medicatie wil😕+het kolven en het geven met de fles dus de berg afwas elke keer. Het mooiste vind ik mijn zoon die helemaal compleet en gezond is en mijn man die ondanks alle uitdagingen en slaaptekort nogsteeds zijn uiterste best doet en het allemaal mogelijk maakt voor ons om te herstellen ❤️

Het zwaarste: mijn herstel. Ik was eindelijk niet uitgescheurd of ingeknipt heb ik uiteindelijk toch enorm veel last down under. Blijkt dat ik weer last heb van mijn binnenste schaamlip die gescheurd is bij mn eerste bevalling. Het zal nooit meer helen tenzij ik het laat opereren. Merk dat dat me enorm veel doet. Kan mijn man ook niet veel helpen in huis en met onze oudste dochter dus dat maakt dat ik me heel schuldig kan voelen. Het mooiste: mijn oudste als grote zus zien. Alle momenten die we nu meemaken als gezin van 4. Momentjes met mn jongste dochter alleen dus bijv; tijdens de borstvoeding. Geniet daar allemaal van

Het zwaarste vind ik dat ik m'n oudste zoontje niet meer de aandacht kan geven die ik graag zou willen. Ondanks dat ik hem hele dagen om me geen heb mis ik hem echt. Ik kan echt niet wachten om ook weer lekker 1 op 1 met hem op pad te kunnen. Het mooiste vind ik dat alles gewoon lijkt te kloppen en die kleinste man nu al zo'n niet weg te denken onderdeel van het gezin is❤️

Het zwaarste vind ik de nachten al weet ik dat ons meisje met het overslaan van 1 voeding al super bezig is dan nog is het wennen. Het mooiste is meteen ook de borstvoeding om te zien hoe ze hier voldoende voeding aan heeft maar vooral de geluidjes die ons meisje maakt tijdens de voeding, te schattig🥰

Het zwaarste vind ik indd ook de nachten, ze breken me op. Maar ook deels het schuldgevoel naar mijn dochtertje van 1,5. Ik wil ze evenveel aandacht geven Het mooiste vind ik hoe lief mijn dochtertje is naar de baby, ze is erg betrokken en ik geniet van hun samen

Het zwaarste vind ik het lichamelijk herstel; heb zwangerschapsvergiftiging en een blaasretentie opgelopen na de bevalling (niet wetende dat dit kon). Hierdoor veel hoofdpijn, veel vocht vasthouden, hoge bloeddruk, extra controles in het ziekenhuis, katheter, medicatie. Dat naast de gebruikelijke zere poenie door paar hechtingen en borsten toch wel veel. Na al dat maagzuur, bekkenpijn en zwangerschapscholestase dacht ik dat het wel klaar zou zijn maar helaas. Het mooiste vind ik het geluk en de liefde die ik voel als ik naar mijn zoontje kijk 🩵. Ook om mijn vriend als geboren vader te zien. Tranen van geluk!

Het zwaarste vind ik de klachten aan m'n bekkenbodemspieren, en dat ik daardoor amper buitenshuis kom. Ik mag niet ver lopen e.d. dus kom ik amper ergens. Daar ben ik niet voor gewaarschuwd dus dat was een grote tegenvaller (zeker omdat ik de eerste week als een speer van start ging!) Daarnaast vind ik de gebroken nachten soms erg zwaar, ik ben soms gewoon slaapdronken en maak dan de fles verkeerd of zo, hele gekke gewaarwording! Ook vind ik het niet altijd even makkelijk om te vertrouwen in/op anderen, als het op de baby aankomt. Houden ze hem wel goed vast, ligt hij wel fijn, enzovoort. Terwijl ik dat 2 weken geleden zelf ook allemaal pas voor het eerst deed en de baby leeft gewoon nog 😅 Ik vind het mooiste eraan om mijn man, ouders, zussen en neefje met de kleine te zien. Daar krijg ik echt geluks-overstroom-momentjes van. En uiteraard het knuffelen! En als 'ie z'n grote ogen opent en zo door me heen kijkt, ik kan niet wachten tot hij zachtjes aan begint met naar me te lachen 🥹 O, én, we hebben een Newborn shoot gehad zondag, ik ben reuze benieuwd naar de foto's! 😍

Het zwaarste vind ik toch wel mijn herstel (keizersnede). Nu een week geleden bevallen en merk dat ik klaar ben met het stil zitten op de bank. Ik vind het gewoon jammer dat we nog niet naar buiten kunnen om lekker te wandelen. Het mooiste vind ik dat ik nu echt geniet van de kraam en newborn periode. Ik knuffel lekker veel met mijn zoontje en ben veel minder onzeker over alles wat we doen of moeten doen. Het gaat nu gewoon vanzelf. 😍 Bij de eerste was dit zo anders en dacht ik elke avond. Jeetje weer een dag voorbij waarbij ik niet volop heb kunnen genieten.

Het zwaarste vind ik de combinatie herstel na een keizersnede met nog 3 jongens die allemaal vakantie hebben. Weinig rust erdoor. Het mooiste vind ik het knuffelen weer, zeker omdat dit de laatste keer zal zijn. Zo'n ontspannen melk coma lijfje op de buik hebben voelt dan heerlijk

Mag ik vragen hoe lang jij de katheder hebt en wat ze van plan zijn? Ik heb 'm q3 dagen en plassen lukt nog steeds niet. Ik wil er vanaf, maar dat kan nog niet. Daardoor ben ik ontzettend somber.

Het mooiste en tegelijkertijd ook zwaarste vind ik het emotionele aspect van het moeder worden: de ontzettend overweldigende liefde die ik voor mijn zoontje voel en het moeder instinct dat het volledig van mij overneemt waardoor ik vergeet voor mijzelf te zorgen. Met die liefde ook een enorme beschermingsdrang en de angst dat hem ooit iets zal gebeuren. Als ik bijvoorbeeld zie dat hij pijn heeft van krampjes of van die stomme hielprik dan vind ik dat vreselijk. Liever de pijn van mijn eigen herstel dan zijn traantjes 🥺💔

DIT!! 🥹 Plus daarbij heb ik echt overdreven/irrationele angsten. Bijvoorbeeld voor wiegendood. Ik zit echt stijf rechtop in bed af en toe. Maar ook bijvoorbeeld dat ik hem geen 80 ga zien worden. En hij blijft enig kind dus als wij dood zijn heeft hij niemand. Of dat hij gepest gaat worden. Of dat hij van huis uit andere normen mee krijgt dan wat straks op school normaal gevonden wordt. Ik heb me bijvoorbeeld nooit verdiept in de klimaatverandering en dergelijke, dus daar zijn wij totaal niet mee bezig (wij pakken de auto en het vliegtuig, eten vlees, ik koop geen tweedehandse kleding, dat soort dingen.),wat als ze dat over 5 jaar hartstikke gek vinden en hij buitengesloten wordt, terwijl hij niet beter weet? Ik word soms echt gek van hoe ver mijn brein gaat, ik kan er gewoon wakker van liggen.

Veruit ergste een maagsonde in je strot geduwd krijgen, omdat je een paralytische ileus hebt na een keizersnede (darmen niet op gang komen en je begint over te geven). Mooiste zelfs met dit nog steeds borstvoeding geven en mijn meisje groeit fantastisch.

De eerste dagen vooral het herstel na de spoedkeizersnede, voelde echt alsof het nooit meer goed zou komen. Zwaarste nu is het besef dat borstvoeding echt niet gaat lukken. Ik wist dat deze kans aanwezig was ivm mijn borstverkleining, maar heb hier echt intens om gerouwd van de week toen we de conclusie moest trekken dat het hem niet ging worden na 2 weken proberen. Mooiste zijn de huid op huid momenten die we elke dag nog zoveel mogelijk proberen te pakken. Heerlijk zij alleen in haar luiertje op mijn blote borst onder een dekentje 🥰

Het mooiste toch wel de momenten dat als hij huilt of ontevreden is (komt amper voor gelukkig) en ik hem op mijn borst leg hij zich helemaal tegen mij aan nestelt en alles ineens goed is. Dat vind ik zooo heerlijk. En het heerlijk liggen slapen op mijn. Toch een voordeel dat je echt moet rusten na een keizersnede. Heel veel tijd voor knuffelen. Het zwaarste toch wel dat ik onze oudste niet mag en kan tillen na de keizersnede. Hij is net 1,5jr en ook een knuffel kontje. Gelukkig hebben we manieren gevonden waarop het wel kan maar die kleine momentjes die we anders knuffelen dan kan niet. Zoals wanneer hij uit de eetstoel komt of als ik hem anders uit bed haal. Daar en tegen is hij heeeel schattig met zijn broertje. Broertje krijgt regelmatig spontane kusjes van de oudste. Het allerzwaarste is nu toch mijn man die met griep op bed ligt. Gelukkig is de oudste vandaag en morgen op de opvang anders was het echt drama geweest. Kraamzorg is er vandaag en morgen gelukkig ook nog.

Het zwaarste vind ik de nachten en de darmkrampjes, die ze vooral in de nacht heeft. Ik slaap gemiddeld 6 uur in 1 nacht maar, dan wel onderbroken. Onze dochter doet er wel even over om naar de voeding in slaap te komen. Ook ben ik best onzeker over veel dingen. Dit is ons tweede kindje maar had niet verwacht dat je dan ook nog onzeker kon zijn over veel dingen. Het mooiste vind ik de liefde voor je kind en dat onze oudste zo blij is met haar zusje.

Het zwaarste; De pijn die ik voelde, de hechtingen die ik voelde. Baby had een slechte start, de beelden hoe ze haar zuurstof gaven. Haar lichaampje die blauw was, de dokters die naar binnen kwamen rennen. Alles wat er toen gebeurde was heftig voor mij. 5 dagen laten ben ik met spoed geopereerd, de pijn daarna ook echt pijnlijk. Echt verschrikkelijk, had echt niet verwacht dat het zo erg zou zijn. Eerlijk ik slaap met één oog dicht, ben opeens voor alles bang. Er gaat van alles door me hoofd, bij elke geluid kijk ik wat er is. Maar dit ervaar ik nog niet als heeel zwaar. Vind het nog geweldig om naar haar te kijken al is het midden in de nacht om de half uurtje. Het mooiste; Dat wij gewoon een kindje hebben, zo volmaakt, zo prachtig. Kan het nog steeds niet geloven, de gevoel die je voelt als je naar je baby kijkt of vast hebt. Wauw! Ik gun elke vrouw dit! Ben god zo dankbaar hiervoor.