Zwanger na icsi

Lieve meid, zeker zijn je gevoelens op zn plaats! Ik kan me iets ingeven bij je maar zal je nooit volledig begrijpen. Wij hebben 3 jaar geprobeerd, 2 jaar geleden een missed abortion gehad op 11 weken zwangerschap (hartje was gestopt met 9 weken) daarna weer twee jaar proberen en we zouden in november startten met traject in het zkh. Ik had alleen het geluk om in oktober een positieve test te hebben. Ik vind het erg lastig om te genieten en blij te zijn, zeer bang dat het wederom niet goed zal aflopen. (Gelukkig een zeer goede termijn echo gehad en as maandag ben ik 13 weken). Ik vind het daardoor ook erg spannend om het deze kerst aan de rest van mijn familie en de "wereld" te vertellen dat wij een kleintje verwachten, gewoon de angst die het telkens probeerd over te nemen. Ik probeer echt te genieten, maar het komt met de tijd denk ik. Jij moet ook proberen te genieten, je hebt een prachtig kloppend hartje gezien je kindje leefd en groeit mooi in je buik. En de angst, die mag er ook zeker zijn, maar probeer er voor te zorgen dat het niet alles overneemt. Probeer er anders met iemand dichtbij je er over te praten of met een praktijk ondersteuner. (dat doe ik nu) Ik wens je veel liefde en kracht toe. Dikke kus.

Het Mireille317, ik snap je gevoel volledig wij hebben nu een positieve test van punctie 2 cryo 3 en de angst is groter dan de vreugde. Merk ook vaak gevoel van spanning vanwege de angst dat het fout kan gaan. Het voelt ook als heel indrukwekkend om na zo’n lang traject eindelijk succes te hebben en dan heb je een kloppend hartje maar ik merk zelf dat ik het gevoel van controle mis en ik snap dat je die niet hebt maar tijdens heel het ICSI traject met puncties heb je controle want je zet je spuiten en hebt regelmatig echo’s en nu moet je gaan vertrouwen en dat is moeilijk

Hi Mireille317, Heel herkenbaar. Ik ben ook na een lang traject uiteindelijk via icsi zwanger. Goede vroege echo en termijn echo al gehad maar die roze wolk kan ik niet vinden. Ik kreeg na mijn terugplaatsing hyperstimulatie en heb sinds het begin van de zwangerschap veel buikpijn en dingetjes/klachtjes die ik niet kan plaatsen, weken bedrust en totaal niet fit meer. Toen dat beter werd kwamen de kwaaltjes (die me geruststelden) tot ook wat bloedverlies kwam kijken. Gelukkig alles goed op de echo… maar roze wolk? Geen idee hoe. Mijn familie vindt dit lastig te begrijpen: het is immers eindelijk gelukt dus ik zou euforisch moeten zijn. Vandaag word ik bij bijna 12 weken voor het eerst wakker zonder enige misselijkheid of klachtjes, alleen wat steekjes die ik al langer heb? En dat maakt me dan ook weer ongerust dat het niet goed zit terwijl het er bij zou kunnen horen. Kortom: na mijn traject zitten de zorgen zo diep dat ik denk dat zoals jij het zegt ook mijn wolk grijs blijft. Gelukkig heb ik wel dagelijkse geluksmomentjes rondom de zwangerschap, daar haal ik mijn energie uit. Ik hoop dat jij die ook weet te vinden? Veel liefs

Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties! Helpt mij echt enorm om herkenning te ervaren dat zeker! Gelukkig ben ik niet continu somber en probeer ik wel vertrouwen te hebben maar het is lastig! Fijn dat jullie de tijd en moeite hebben genomen om iets terug te schrijven, dat kan ik enorm waarderen. Wij gaan de komende dagen ook het nieuws brengen bij familie en vrienden. Daar kijk ik echt naar uit en wens jullie ook allemaal fijne feestdagen toe.

Hoi 😊 ik ben ook zwanger na icsi. Ik kan me voorstellen dat je het lastig vind om te vertrouwen op dat het nu goed gaat. Je hebt al zo vaak teleurstelling, angst en verdriet moeten ervaren dat het niet gek zou zijn als je je er een beetje tegen gaat wapenen. Tenminste, dat deed ik wel. Ik wilde de pijn eigenlijk niet meer voelen, maar kon daardoor ook het geluk niet meer zo goed voelen. Wat mij hielp is er over praten. Juist ook over die gevoelens van spanning. Dus wat je doet hier is volgens mij al super mooi! Ik hoop dat als je het mooie nieuws kan delen met je familie en vrienden het ook wat meer gaat landen ❤️. Fijne jaarwisseling en hopelijk een prachtig 2024!

Inmiddels ben ik mama van een prachtig meisje geworden. Zijn bij jullie de wondertjes ook al geboren?

Hier ook moeder geworden van een meisje. Ze is te schattig en ben helemaal verliefd.

Ik ook een meisje sinds zaterdag! Uiteindelijk is bij mij het vertrouwen met de tijd gegroeid, rond 25 weken is het me gelukt om er van te genieten, richting het einde kwamen de zorgen weer wat terug maar alles is goed gekomen. Veel geluk 🍀

Hier ook bijnaaaaaaaa een meisje na ICSI 🩷

Gefeliciteerd al voor degenen waarvan kindje al is geboren🎉 Heel bijzonder he na zo'n traject. Ik herken het stap voor stap vertrouwen krijgen, vanaf 13 weken echo iets meer gerust, vanaf 20 weken echo echt wat meer kunnen genieten van de zwangerschap, en dan gaat het opeens best snel.. en ben ik bijna uitgerekend. Ook nu tegen het eind wel iets meer zorgen, het moet wel goed blijven gaan, maar kijk erg uit naar komst van ons 1e kindje. Over 9 dagen uitgerekend 🥰

Wat mooi om te lezen dat al die meisjes er nu zijn op de wereld. Ik heb juist in de laatste weken voor de bevalling heel erg gevoeld... Mocht er nu iets mis gaan dan heb ik in ieder geval een prachtige zwangerschap meegemaakt en daar ben ik dit kindje dankbaar voor. Gelukkig ging er niets mis. Mijn dochter lag in stuit en is met keizersnede geboren. Dat was voor mij even schakelen want na het hele medische traject wilde ik graag thuis bevallen. Maar we hebben er uiteindelijk de grap van gemaakt... What brings the baby in, brings the baby out. Normaal natuurlijk oxytocine... Maar bij ons een gynaecoloog 🤣 Gelukkig is ze er en doet ze het fantastisch. Succes voor de mama's waarvan de kindjes nog in de buik zitten. Ik gun jullie een mooie geboorte ervaring. En gefeliciteerd aan alle mama's die nu een prachtig wonder op hun schoot hebben.

Hier ook ons Icsi wondertje al in de armen mogen sluiten 🥰. Ik heb de hele zwangerschap op een roze wolk gejaagd en met momenten ook wel gevonden, maar makkelijk vond ik het niet. Ik bleef ergens de angst houden dat dit voor mijn lijf gewoon simpelweg niet weggelegd was, per fase bedacht ik wel iets nieuws. Gelukkig met schopjes en het groeien van de buik ook heus kunnen genieten. En nu ze er is snap ik niet dat ik zo heb kunnen twijfelen aan mezelf: natuurlijk was dit de bedoeling ♥️ deze kleine meid heeft altijd bij ons gehoord, het is echt iets magisch.