Zwanger na traject

Dat is ook zo, wie zegt me dat het niet weer gebeurt? Het is moeilijk om erop te vertrouwen dat het nu wel goedkomt. Maar goed… ik hou me vast aan wat nu is en nu is het goed ♡

Wat goed dat je je angsten uitgebreid hebt kunnen bespreken met de maatschappelijk werkster. Heel mooi dat ze je heeft meegegeven om vooral van het positieve scenario uit te gaan (zonder dat er geen ruimte meer is voor je angsten). En wat een lieve reactie van die verloskundige! Super dat je daar al zo snel terecht kunt! Ik heb zelf nog geen verloskundige benaderd. Ik denk toch dat ik een stuk meer angst heb dan ik wil toegeven. Dat realiseerde ik me eigenlijk pas toen ik dit zo las. Het is allemaal zo herkenbaar! Ook heb ik sinds gisteren iets minder last van kwaaltjes en dan maak ik me gelijk zorgen. Maar ik zal proberen er iets meer van te genieten, want dat mag gewoon

Ik ben zwanger geworden via een traject, middels Letrozole. Ondanks ik snel zwanger werd (na 3 rondes) herken ik de angst heel erg. Ik ben nu 7+4 en weet inmiddels dat het hartje van ons kindje klopt en alles er goed uitziet. Na ik erachter kwam dat ik zwanger was, was ik ook super bang en onzeker ivm verhoogde kans op miskramen bij mijn traject. Ik werd helemaal gek van de angst, elk pijntje nam ik waar. Ik heb uiteindelijk besloten om het los te laten, met de gedachte: als het mis gaat dan gaat het mis, me nu zorgen maken gaat dat niet voorkomen. Dit heeft me erg geholpen en inmiddels ben ik een heel stuk positiever :-) heel veel sterkte iedereen. Enne..probeer er een beetje van te genieten 💙🩷

Ik herken je hoor… heb 7/12 eerst echo bij het fertiliteit en kan alleen maar denken “als ik dat maar haal”. Werd vanmorgen wakker en was niet misselijk, tot nu toe nog steeds niet én heb nog geen krampjes in m’n buik gehad 🫣. Dus eigenlijk gewoon nog geen symptomen vanmorgen… ben mezelf alweer lekker aan het gek maken! Maar inderdaad wel fijn om me even gehoord te voelen ofzo. Even horen dat ik niet gek ben? 😅

Misschien een idee om te onthouden dat symptomen per dag kunnen wisselen. Neemt de onzekerheid niet weg uiteraard, dat begrijp ik maar al te goed, maar het is een klein beetje houvast? En idd, het gehoord voelen is zo waardevol. Dat je je gewoon kan uiten zonder veroordeeld te worden of gezegd dat je angsten niet realistisch zijn. Ik heb gisteravond mail gekregen van de verloskundige dat ze geen plek hebben in de tijd dat de baby komt. Dus maar over op een andere😅hoop dat deze wel plek heeft

Precies dat, ja! 😅 Nee, ik ben niet gek, dit hoort er gewoon bij. Echt zo fijn om hier allerlei herkenbare verhalen te lezen 😊

5 jaar bezig 3 iui , 8 ivf terugplaatsingen en 2 bbz en een flinke overstimulatie waardoor ik 1 week in het ziekenhuis moest bliiven met een drain. Ik had weinig hoop door de endometriose en pcos dat het zou gaan lukken. Maar gister 1 echo gehad. Precies op de 6 weken en zo blij dat het nu goed zit en als bonus nog het hartje zien kloppen. Zo blij en kan nu echt zeggen ik ben ZWANGER! Nu proberen te gaan genieten nu de 'grote' angst weg is maar dat is nog een uitdaging. 😊

Ja, ik weet het hoor… dat zeg ik ook maar tegen mezelf maar het zou zoveel makkelijker zijn als de kwaaltjes gewoon blijven 😂 Vind het sowieso fijn om met de maatschappelijk werker te praten, sinds m’n miskraam vorig jaar hebben we om de zoveel weken even contact en mail ik haar als ik ff vastloop. Dan probeert ze me zo snel mogelijk even te bellen! Buiten het feit dat ik even alles op tafel kan gooien en m’n ogen eruit kan huilen, geeft zij daarna weer de handvatten die ik nodig heb om door te gaan. O no, vol! Wat super stom! Waarom raakt iedereen ook maar zomaar zwanger 😅 Klinkt een beetje gek want gun het iedereen hoor maar dat heb ik mezelf de afgelopen jaren wel heel vaak afgevraagd 😜

Ja hè? Is het leuk om misschien een soort voorstelrondje te doen? Haha klinkt een beetje raar zo.. maar gewoon vertellen wat je wilt? Leeftijd, getrouwd, werk, ons traject enzo?

O wauw, wat mooi voor je dat het gelukt is én je een kloppend hartje hebt gezien! Gefeliciteerd 🤍

Haha jaa dat klopt idd. Ik kan me dat goed voorstellen. Ik praat inmiddels met een psycholoog, kom net uit een depressie, maar dat helpt me ook enorm. Gewoon kunnen ventileren, alles eruit gooien en idd daarna handvatten krijgen om door te gaan. En ja, dat is ook redelijk vaak hier het onderwerp van verbazing en in sommige gevallen verdriet en frustratie als ik een bui heb😅 net wat je zegt, ik gun het iedereen, maar soms valt het echt op🤣

Fijn dat je ook iemand hebt om je ei kwijt te kunnen! Hoe lief iedereen alles ook bedoeld… wat je écht voelt, kan je vaak niet uitleggen. Als je wel een poging doet, probeert een ander je gerust te stellen met een nutteloze zin… tja… waardoor je je vaak nog slechter voelt 🤦🏼‍♀️ Ja het is totaal niet lelijk bedoeld. (tenzij ik boos en verdrietig ben, dan bedoel ik het wel echt lelijk) Maarja… hoe makkelijk zwanger worden kan zijn 😅

Ben 35 jaar, 5 jaar samen met m'n vriend. Hij heeft al 2 zoons die we helaas niet zien, en een bonusdochter van 13 jaar die om de week bij ons woont sinds maart dit jaar. Werk in de catering, vervangend floormanager, maar nog even kijken hoe ik/we het straks willen gaan doen met de kleine. Werken beide fulltime maar misschien dat ik zelf wat minder wil gaan werken mits dit financieel haalbaar gaat zijn. We zijn nu 3 jaar bezig met zwanger worden. In April 2021 met 7 weken niets te zien op de echo na een mooie zwangerschapstest, en in oktober 2021 dezelfde hel nog een keer weer opnieuw🤷‍♀️sinds oktober 2022 de medische molen ingegaan en in maart 2023 gestart met IUI. Dit 2x gedaan, maar vanwege de zaadkwaliteit daarna direct door met icsi. Daar hebben we 2 punctie gehad en 2 terugplaatsingen en zoals het nu dus lijkt is de tweede blijven plakken 🩷 Heel verhaal, maar dit ben ik in een notendop😊

Ik ben 33 jaar, werk in de kinderopvang en ben alleenstaand, vind het zo’n rot woord maar goed… heb al heel lang een kinderwens en begin 2016 waren 2 vriendinnen tegelijk zwanger, ze vertelde het dezelfde avond toen we gezellig bij mij zaten. Ik heb toen zo hard gehuild, wilde zelf ook zó graag moeder worden… Met relaties gewoon geen geluk gehad. Maar ik was toen bijna 26 en ik had tijd maar het bleef knagen. Een jaar later raakte ik in een depressie en mijn psycholoog stelde toen voor om het alleen te gaan doen maar dat vond ik toen echt niks. Ik dacht: als ik 30 ben en kinderloos, dan doe ik het. Nou, iets met Corona en gesloten donorbanken. Anyway juni 2021 ging mijn spiraal eruit en had ik gelijk mijn intake bij het zkh. Lang verhaal kort: voor m’n spiraal had ik een probleem cyclus, eigenlijk geen cyclus en vrijwel alleen maar bloedverlies. Ik heb PCOS, geen eisprong, 60+ follikels (AMH van 18) op m’n eierstokken maar met een pilletje zou ik prima vruchtbaar zijn! Nou, zo werkte het dus niet. Door al die follikels op m’n eierstokken reageer ik slecht op medicatie, het duurt laaaang voor het aanslaat of het slaat niet aan. Gevolg is dus laaaange rondes en een cancels tussendoor. Daarnaast reageert mijn baarmoederslijmvlies heel slecht, eigenlijk was het altijd onder de 4mm en mijn LF was 8/9 dagen. Ik heb eerst Letrozol gebruikt maar dat was eigenlijk een drama dus toen ben ik in augustus 2022 overgestapt op Gonal f, hiermee eigenlijk precies hetzelfde gedoe als met Letrozol. Maar! Vorig jaar november had ik wel een positieve test in handen maar helaas ging dit mis. Daarna kreeg ik een HSG en een SIS echo. Het leek er op dat mijn baarmoeder een schot had en mijn baby heel weinig ruimte zou hebben om te groeien. Gelukkig bleek het schot minder groot dan ze dachten en vormt het geen grote belemmering. Er volgde daarna weer een aantal cancels en daarna wilde ik perse progesteron ondersteuning, had gewoon geen goed gevoel over de korte LF maar zij bleven volhouden dat er geen wetenschappelijk bewijs is dat het werkt. (lang leven UMC en dus alles op basis van de wetenschap) Maar ik wilde geen rondes meer weggooien en dat snapte ze, ik was echt aan het eind van m’n kunnen. Het is gewoon best pittig om dit in je eentje te dragen. Constant teleurstellende echo’s, niks wat meewerkt in dat gekke lijf. En dit was mijn laatste ronde en dan zou ik starten met IVF en opeens was daar de positieve test en hopelijk straks een prachtig kindje. Dit was de eerste ronde dat mijn baarmoederslijmvlies 6mm was en dit geeft wel een beetje hoop dat het goed ingenesteld zit! Het enige wat een beetje spannend is, is dat ik een blindedarmontsteking heb gehad en deze is gescheurd in mijn buik (toen ik 15 was). Hierdoor een grotere kans op bbz, mijn vorige zwangerschap was waarschijnlijk ook niet in de baarmoeder. Op de HSG leek geen belemmering te zien maar dat is ook niet altijd goed zichtbaar bij een HSG. Anyway, ben blij dat IVF mij hopelijk bespaard is gebleven omdat de prognose daarvoor niet zo goed was. Door de moeizame stimulatie zou ik maar weinig follikels rijpen voor de punctie en dus weinig embryo’s, of de andere kant: overstimulatie maar dan wel echt mega overstimulatie door de hoeveelheid follikels op m’n eierstokken. Niet echt scenario’s om naar uit te kijken… Maar nu is mijn kleine mini onderweg en gaan we een te gekke toekomst bouwen samen ♡

Oh, het stukje notendop heb ik achterwege gelaten 😂 Ik ben niet zo goed in kort en bondig 🤦🏼‍♀️ Wat een reis hebben jullie gemaakt zeg… heel erg heftig! Ook heftig met de kids van je partner, dat lijkt me heel moeilijk voor hem.. Ik hoop zo onwijs hard voor jullie dat dit goed mag blijven gaan! Qua werken verandert er voor mij niks. Ik werkte altijd 4 dagen (dat is 36 uur in de kinderopvang) en door het traject ben ik minder gaan werken. Ik redde het gewoon echt niet om nog fulltime aan te staan voor andermans kinderen… Werk nu dus 3 dagen en dat wil ik blijven doen!

Over een reis/ lange weg gesproken😉 die van jou is ook niet niks! Meid wat heftig allemaal, en al helemaal alleen. Ik ben blij dat ik steun heb van m'n partner, maar ook met steun is het hele ziekenhuisgebeuren gewoon bijzonder zwaar, laat staan als je alle rollercoaster alleen door moet. Ik ga hard voor je duimen dat het goed blijft gaan🤞🏻 Met de kids van m'n partner is idd een moeilijke situatie. Heel veel gedoe en ellende, maar het is wat het is. Voor nu kunnen we er niets aan veranderen. Maar het maakt alles wel superdubbel waar we nu inzitten. Ik ben momenteel herstellende van een depressie, begin maandag weer met 2 dagen 2 uurtjes opbouwen. Maar even zien hoe dat gaat, maar wil eigenlijk sowieso naar 4 dagen werken. Ik merk dat ik daar gewoon beter op ga. Dus hoop dat dat met m'n werk te realiseren is, maar dat is een zorg voor dan🤷‍♀️ Wat je zegt over fulltime aanstaan voor andermans kinderen kan ik ook heel in komen. Fijn dat je nu dan al een constructie hebt die voor jou werkt😁

Denk dat we allemaal van ver komen, daarom is de angst zo groot. Het is niet meer alleen het verlies van je kindje, er komt ook nog bij dat je weer dat traject in moet gaan. Weer al je energie ‘vergokken’. Ik had natuurlijk nooit kunnen beneden dat het niet alleen bij een pilletje slikken bleef. Ik dacht, oké een paar rondes en dan komt het wel goed. Hoe naïef… of misschien ook niet, het gaat natuurlijk ook vaak wel gewoon goed! Kwam je depressie ook door jullie vruchtbaarheidsproblemen?

Mede, maar ook heel veel andere shit. De afgelopen 1,5 a 2 jaar enorm veel gebeurd waar ik niet genoeg bij stil gestaan heb. Daarnaast ben ik gewend om m'n gevoel totaal af te sluiten, daar werk ik nu aan. Op een gegeven moment is het gewoon op en dan zegt je lijf zelf wel, hé nu is het tijd om aan jezelf te denken en de dingen op te lossen waar je nu mee zit. Dus naast veel rust nemen en m'n grenzen stellen en bewaken probeer ik nu ook de dingen van de afgelopen tijd een plekje te geven en te verwerken. Moet zeggen dat ik de tweede keer icsi nu zo anders heb ervaren omdat ik nu thuis zat dus alle tijd om stil te staan bij hoe ik me voel en wat er allemaal gebeurd. Zo bizar dat het dan nu, na zo'n periode van rust eigenlijk, toch gelukt is😁

Ja, je lijf geeft vanzelf wel een seintje idd. Heb in 2017 ook bijna anderhalf jaar thuis gezeten. Op = op! Ik denk ook dat die rust er wel mee te maken heeft. Voor mij was de laatste IUI bij m’n vorige zwangerschap voor het verdere onderzoek. Hoop opgegeven en met m’n hoofd al bij de verdere onderzoeken. Nu wederom de laatste IUI voor IVF. Ik was in m’n hoofd al een stap verder en bezig met IVF, heb er natuurlijk alles aan gedaan om de innesteling te laten slagen maar had de hoop voor die laatste ronde allang opgegeven 🤷🏼‍♀️

Ik neem trouwens elke dag een vitamine C bruistablet, m’n weerstand is echt zo belabberd naarmate ik langer in het traject zit dus hoopte zo een beetje extra boost te geven. Eet evengoed genoeg fruit maarja, met het idee “teveel aan vitamine C plas je weer uit”. Anyways, gisteren keurig m’n glaasje gedronken en pak die verpakking, staat er; niet gebruiken wanneer je zwanger bent 😱😱😱😱😱 Nou, ik in rep en roer natuurlijk. Verloskundige gemaild. Maar: het kon niet gelijk last maar als je het langdurig gebruikt, raakt je kindje er gewend aan en breekt hij/zij het sneller af en heeft dan een vitamine C te kort na de geboorte. Dus tip: check even alles waarvan je denkt dat het geen kwaad kan 😅