Zwangerschapsvergiftiging

Goeiemorgen, Let op: mijn verhaal is een extreem geval en hoeft voor jou natuurlijk niet zo te zijn! Gisteren ben ik thuis gekomen na 2 weken in het ziekenhuis te hebben gelegen. De week/weken voor 9 juni bleef ik wat vocht vasthouden en had ik wat vage klachten. Mijn bloeddruk was toen telkens acceptabel en deden ze verder niks mee. Tot ik 9 juni ziek wakker werd, hoofdpijn, overgeven etc. Smiddags toch maar weer ziekenhuis gebeld en ik mocht langskomen. Mijn bloeddruk was veeel een veel te hoog (iets van 188 boven 110). Ik werd ook steeds zieker. Eerst hebben ze me nog aan de ctg gelegd maar zowel ik als de baby lieten dipjes zien. Rond 7 uur moest ik nogmaals overgeven en toen ging het helemaal mis. Mijn hartslag daalde en die van de baby. Ze hebben meteen een spoedkeizersnee uitgevoerd. Dankzij het snelle handelen van de artsen zijn de baby en ik er nog. Ik ben daarna doodziek geworden doordat m'n nieren ermee waren gestopt. Gelukkig heeft het menselijk lichaam toch een enorme veerkracht en ben ik er toch weer bovenop gekrabbeld. Ik heb nog een lange weg te gaan kwa herstel, maar we zijn op de goede weg. Last but not least. Onze kleine man doet het, ondanks geboren bij 35+2, echt super. Hij heeft de eerste dagen wat ondersteuning nodig gehad met ademhalen maar dat ging al heel snel goed. Hij krijgt nu nog zondevoeding als het hem niet lukt om z'n flesje leeg te drinken (ivm energie). Zoals het er nu naar uit ziet mogen we hem woensdag of donderdag mee naar huis nemen 🥰 Kortom, mijn verhaal is wel echt een horrorverhaal en is heel accuut en extreem verlopen. Gelukkig hoeft dit niet voor iedereen zo te lopen dus schrik hier niet van. Maar luister naar je gevoel en je lichaam. En ondanks dat het misschien niet loopt zoals gehoopt, het komt goed!