Abortus - twijfel.

Hoi dames, Na weken, twijfel ik nog steeds. Ik heb een abortus gepland op 20 NOV. Ik ben een jongedame van 31 j oud. Ik heb al zeker vijf jaar een kinderwens. Nooit echt de juiste partner gevonden. Nu kwam ik ruim een jaar geleden iemand tegen op vakantie (in mijn eigen land). Man in kwestie is geboren in NL en evenoud als ik. We waren eerst vrienden en daarna bloeide het tot een mooie relatie. Ik heb vrij snel zijn ouders en zussen ed leren kennen. Wat een top familie is dat. Ze staan altijd aan mijn kant en zijn heel liefdevol naar mij toe. (We zijn van Marokkaanse afkomst) een schoonfamilie die goed voor je is, is schaars in de marokkaanse community. Ik ben ten huwelijk gevraagd en we zouden 20/12 tekenen. Nu komt het verhaal... Ik ben erachter gekomen dat hij eens per maand lachgas gebruikt. Ik ben hier zwaar op tegen. Ik heb hem meerdere malen de kans gegeven om te kappen en toch valt hij weer in het mandje. Moet ik het goedpraten voor mezelf? Gelukkig is het geen wiet of coke die hij dagelijks gebruikt. Laten we spreken van een milde verslaving. Daarnaast krijgt meneer een uitkering. Ik heb vaker gezegd te gaan werken, want trouwen en samenwonen is niet goedkoop. We hebben allebei wel een nieuwbouw huis, ingericht en al. Dus hij heeft zijn eigen huis en ik mijn eigen huis. Ik werk als jeugdbeschermer en heb een goed inkomen. Pasgeleden was hij weer begonnen met ballonnen, toen heb ik de knoop doorgehakt. Ik had hem voor de eerste keer heel lang genegeerd. Hij kwam dagelijks vanuit Amsterdam aan de deur, maar ik deed alsof ik er niet was. Ineens had hij werkt gevonden, gaf aan dat hij het voor mij gedaan had. Het boeide me niet meer. Ik was toen met een vriendin gaan eten, normaal vind ik tonijn lekker, maar dit keer moest ik kokhalzen. Ik had een test gekocht en ik was positief getest. Ik moest huilen van blijdschap, ik dacht alleen aan: kan mijn lichaam dit? Ik moest hem wel bellen. Hij kwam gelijk. We hebben gepraat, hij wilde niet dat ik het weg ging halen. Islamitisch gezien mag dit niet eens. Ik ben alleen zo onzeker voor de toekomst, hij is soms best egoïstisch en denkt aan zichzelf. Hij is gestopt met werken na een week, omdat hij het saai vond. Nu hadden we gisteren een discussie. Hij wilt als ik bevallen ben in juli, na een maand op vakantie. uitgelegd dat dit niet kan. Vooral niet in die hitte. Bleef mij egoïstisch noemen. Ik heb hem eruit gestuurd, hij heeft al zn spullen gepakt en is weggegaan. Ook als ik een dutje doe, maakt hij me wakker. Hij noemt me slaapzak en dat ik actief moet zijn. Verder is het een lieve persoon, we houden veel van elkaar. Alleen ben ik angstig met een baby in mijn buik. Ik heb al zolang een kinderwens en ik word 32 jaar oud. Vind dit wel een goede leeftijd. Wie zegt dat de volgende man wel goed voor me zal zijn? Of wel vruchtbaar is? Ik ben van plan te tekenen binnen nu en 2 weken. Maar ik twijfel, weghalen is sowieso uit elkaar gaan. HELP! Zonder oordelen aub.