HULP GEWENST, 3 keer scheepsrecht???❤️

Ps ik heb dit net al een keer geplaatst alleen mijn naam stond vol in beeld dus dat leek me niet handig. Nu heb ik een hele rare uitgekozen naam waar ik helaas niks aan kan veranderen???😂 Lieve mama’s, April 2022 ben ik gestopt met de pil, met in de hoop z.s.m. een kindje te krijgen. En wat een ongelofelijk reis is het tot nu toe geweest, voor ons een hele zware. Ik merk dat ik het even van me af moet typen, vandaar deze blog. In juni 2022 was het meteen raak, 1x ongesteld geworden en daarna meteen zwanger! Wat een vreugde!! Maar helaas niet voor lang, ik kreeg al heel snel veel bloed verlies wat resulteerde in een miskraam, ik was er kapot van maar omdat alles zo snel ging waren we ook positief, we zijn vruchtbaar dus op naar poging 2! Dit duurde veel langer dan gedacht, ik werd maar niet ongesteld en mijn cyclus was een puinhoop. Toen besloot ik naar de dokter te gaan om te vragen of alles er normaal uit zag, dit was het geval en ook meteen het moment dat ik besloot om het los te laten en wel te zien wanneer ik weer zwanger werd. Binnen 1 a 2 maanden was het weer raak (ong een jaar na de eerste miskraam). We waren zoooo blij, eindelijk werd het ons gegund en al die slapeloze nachten waren voor niks geweest. Ik moest twee weken wachten voor mijn eerste echo, ik heb me die twee weken opgevreten van de spanning, maar daar was het verlossende moment, het hartje klopte en alles zag er goed uit! 1,5 week later zouden we een tussenecho krijgen omdat ik al eerder een miskraam had gehad. Twee dagen daarvoor voelde ik de pijn in mijn borsten afnemen en raakte ik lichtelijk in paniek, er klopte iets niet… en dat gevoel was terecht, er klopte geen hartje meer. En daar stonden we dan, 10 minuten later, met een miskraamfoldertje in ons hand totaal niet wetende wat we moesten doen. De dag dat ik op vakantie ging begon ik met bloedde, twee dagen later heb ik een miskraam gehad (een hele pijnlijke met enorm veel bloedverlies). Hier kwam ik mentaal veel minder snel bovenop als de vorige keer. Ik zat er echt helemaal doorheen en alle ellende kreeg ik in één keer op me af (mijn opa overleed toen ineens heel snel, mijn oma kreeg ook kanker, ik kon mijn studie niet meer optijd afmaken waardoor ik moest stoppen bij mijn werk en jezus waarom zijn die wachttijden bij de psycholoog zo gruwelijk lang???). Maar mijn vriend en ik hielden vol! We bleven tegen elkaar zeggen: ‘na regen komt zonneschijn, echt’. En eergister begon de zon dan toch te schijnen. Ik besloot een zwangerschapstest te doen omdat ik ongesteld moest worden, met 0 verwachtingen, omdat ik eigenlijk nog helemaal geen symptomen heb en de vorige keer had ik al last van mijn borsten, vermoeidheid etc vóór ik ongesteld moest worden. En daarnaast hadden wij veel minder gevrijd als de vorige keren tijdens mijn vruchtbare dagen omdat het precies op het moment was dat mijn opa overleed en mijn partner koorts had (en ik had gelezen dat het kwaliteit van zaadjes daardoor verminderde) plaste ik over een staafje en huh?????? TWEE STREEPJES???? Twee testen gedaan en allebei positief, jeetje ik ben dan toch weer echt zwanger (ik bedankte mijn opa want wist zeker dat hij er wat mee te maken had, ik ben voor de rest heel nuchter al lijkt dat nu misschien niet zo 😂). We zijn blij, en vol ongeloof dat het deze keer sneller ging dan een jaar! En dan toch slaat de blijdschap om in twijfels en onzekerheden: ‘De vorige keer had ik meteen pijn aan mijn borsten, nu niet??? Zal het dan weer misgaan??? En wat als het misgaat, hoe moet ik daar dan weer overheenkomen??? Ik probeer echt zo rustig mogelijk te blijven, maar hoe moet dit in godsnaam na alles wat je dan al meegemaakt hebt en nooit een positieve ervaring (bij mezelf) heb gehad omtrent zwangerschap alleen maar hele negatieve? Dus na een heel lang verhaal, zijn er meer mensen die dit hebben meegemaakt en hebben zij tips hoe ik hiermee om kan gaan? En is het normaal om helemaal geen last van mijn borsten te hebben? Alvast heel erg bedankt voor alle tijd en moeite van het lezen van mijn verhaal❤️.