Liefde genoeg voor meer kindjes?

Ik heb er 4. Ik vind het ook niet meer dan normaal dat niet één alle aandacht krijgt. Ik snap zelf daarom het gevoel ook niet dat mensen bang zijn hun liefde niet te kunnen verdelen. Ik heb 4 kindjes om voor te zorgen, dingen mee en voor te doen. Dat is ook heel normaal voor ze. Groeien ze ook in op. En ja. Ook wachten hoort daar bij. Niet alles kan 'tegelijk'. Ik heb 1 paar handen. Ze leren een hoop zelf te doen, en ik voel me daar echt niet schuldig over. Het hoort bij de opvoeding en het is zoals het is. Als ieder maar wel gewoon zn eigen aandacht krijgt. En uitleggen kan op bepaalde leeftijd ook goed werken. Ik zeg tegen mijn dochter van 3 dan ik even dr zusje ga voeden en dat ze even moet wachten. Zoals een 'normaal' gezin. Wat ik wél lastig zou vinden is een kindje met een beperking bijvoorbeeld die altijd meer aandacht zal moeten krijgen en daardoor andere kinderen het veel minder krijgen. Lijkt me erg pittig. En ik let ook juist op dat degene die het minst van de daken schreeuwt niet vergeten zal worden. Dat zijn dan de minder zichtbare kinderen die er minder om vragen. Maar wel ook mijn aandacht nodig hebben. Het is gewoon heel normaal 😆

Vooropgesteld dat ik nu ook echt niet aan een tweede moet denken, kan ik me ook echt niet voorstellen hoe dit zal gaan. Krijg daar ook pijn van, bij voorbaat al 😅

Ik snap jouw gedachte en vraag. Kon het me ook niet voorstellen. In de zomer bevallen van tweede kindje. Fantastisch, zeker ook het contact onderling. Dan smelt je, ik tenminste.

Heb je zelf broers en/of zussen? Ik kom uit een gezin met 7 kinderen en heb echt nooit het gevoel gehad dat ik te weinig aandacht kreeg of minder geliefd was als mijn oudere zus. Samen met nieuwe kindjes groeit je hart gewoon zodat er nog meer liefde is om te geven, dat komt echt goed. En qua aandacht is het ook heel gezond dat een kindje niet altijd 100% van de aandacht kan krijgen, en je kan het ook altijd uitleggen. Als de oudste opgetild wil worden maar je bent bezig met de baby voeden ofzo kan ze wel gezellig bij je komen zitten en als je de handen weer vrij hebt knuffel je haar. Kinderen zijn heel flexibel en passen zich echt aan als de situatie veranderd.

Ik heb nu een kleine meid van 4 maanden en nog een peuter van 3.5 jaar. Voordat de jongste geboren was had ik ook zulke vragen: hoe ga ik in Godsnaam zo veel liefde geven aan mij tweede als bij m’n eerste, mijn hart is helemaal gevuld met de liefde voor de oudste al. Nou misschien klinkt het heel cliché , tot dat m’n tweede geboren was had ik die vragen nog, en toen ik ze zag en haar in m’n armen had , was m’n hart gelijke twee keer zo groot geworden, en in eens ben ik ook helemaal verliefd op haar met m’n hele hart en de liefde voor de oudste is ook niet minder. Mn vriend had precies zo. Natuurlijk moet je nu je tijd verdelen, maar dat betekent niet dat je minder liefde geeft. Ook krijg je liefde terug als je je kids ziet spelen en knuffelen en hoe leuk ze het doen met elkaar. En dat gebeurt nu al met een paar maanden oud van de jongste.

Ook ja vergeet niet dat je ook handiger wordt met baby’s , en je gaat het waarschijnlijk wat soepeler bepaalde dingen zoals dutjes doen en waar en hoe lang. De peuter bepaalt een beetje je ritme, dus als je gaat sneller op pad met de jongste met je peuter, en je leert ook hoe je divide and conquer met je partner met de kids ;) verder laat ik m’n peuter ook heel veel zelf doen, naar de wc gaan, baby helpen verschonen, baby in bad doen, samen koken

Haha ik zat dus met precies deze gedachten in mijn hoofd!! Fijn om te lezen allemaal ❤️