Ongewenste zwangerschap

Hallo allemaal, als aller eerst mijn oprechte excuses voor een ieder die dit leest die juist een kinderwens heeft maar hier al zo lang op moet wachten of degene die ik op welke manier dan ook kwets met dit topic. Toch open ik (dan wel anoniem) dit topic omdat ik het heel graag kwijt wil en graag ervaringen ed wil krijgen van anderen. Het verhaal: in de afgelopen 9 jaar zijn mijn man en ik verrijkt met 4 prachtige kinderen, die wij allemaal vrijwel gezond en zonder problemen mochten krijgen. Zo dankbaar voor! En hoewel ik het idee kreeg dat ik nooit het gevoel van "voltooid" zou krijgen rondom zwanger zijn/kinder wens hebben, heb ik dit sinds ongeveer een half jaar wel heel sterk. Het is echt goed zo! Onze jongste heeft een afwijking wat gelukkig niet ernstig is maar wel mogelijk nog geopereerd moet worden en in ieder geval elke 3 maanden gecontroleerd word in het kinderziekenhuis. Ook is en was hij niet heel makkelijk en ik merk gewoon dat we toe zijn aan iets meer tijd voor ons zelf.. rust en minder druk in ons huwelijk.. het is echt goed zo. Ik en mijn man nog meer, vinden het goed zo. We weten allebei niet goed waar het "mis" is gegaan maar afgelopen donderdag stond ik, voor de 5de keer met een positieve zwangerschapstest in handen. Enorm geschrokken, wat nu?! Mijn man heeft er nog geen gevoel bij en wilt eigenlijk gewoon abortus. Wel respecteert hij mijn keuze en zal hij mij ook gewoon steunen. Maar hij wilt echt geen 5de. Ik zelf wil ook geen 5de. Het was afgelopen 1.5 jaar best pittig met ook de nodige druk op ons huwelijk. We keken uit naar "makkelijkere" tijden. Daarnaast is mijn man begonnen als zzper en is nu veel aan het werk. Ik heb naast een hoop schrik van een 5de ook flink last van "baarschaamte". Wat zullen ze allemaal niet denken?!. Ik zie een hoop praktische beren maar ik ben mij ook bewust dat die uiteindelijk te overzien zijn. Nougoed. Dit zijn even wat dingetjes maar het punt is dus. We willen geen 5de en dit riep ik een week terug ook heel stellig. Ik vind het idee van nóg een kind ook echt enorm heftig, zo ook een zwangerschap nu, dit is echt niet wat we willen, ook niet voor onze andere kinderen, want het zal echt niet makkelijk zijn. Maar tegelijkertijd vind ik de zwangerschap beëindigen en dus kiezen voor abortus ook vreselijke en ik ben bang dat ik daar spijt van krijg. Maar misschien is dat niet en ben ik daarna opgelucht. Maar gevoelsmatig veranderd het niet dat ik het recht van leven ontneem voor een kind van ons. Pff sorry voor het lange verhaal maar ik ben vooral benieuwd naar verhalen van mede mama's met een onverwachte zwangerschap na meerdere kinderen. Liefs, een mama die het even moeilijk heeft.