Verdriet en twijfel na positieve test

Ah wat vervelend dat je je zo voelt zeg. Vergeet niet dat je hormonen nu ook alle kanten op kunnen gaan en je je daarom ook anders kan voelen. Bij mijn vorige zwangerschap was ik in het eerste trimester echt depri. Ik voelde me gewoon schuldig tegenover de baby dat ik me niet blij voelde maar naar een tijdje gaat dat vanzelf over🤭

Wat vervelend dat je je zo voelt. Ik denk dat je moeder even moet wennen aan het idee, en dat ze het beste voor jou wil. Maar haar reactie draagt op dit moment even niet positief bij aan hoe jij je voelt. Onderschat het effect van hormonen niet hoor, daardoor kun je behoorlijk van slag raken. Geef het even de tijd om te wennen aan het idee. En laat je niet aan het twijfelen brengen door de reactie van je moeder. Hoe goed bedoeld ook: het is jouw leven en jouw keuze. Als jij er blij mee bent is dat het állerbelangrijkste ❤️

Dankjullie wel voor jullie reacties. Achteraf denk ik, had ik het mama nog maar niet verteld. Ik ben nu ook een beetje huiverig om het straks te vertellen aan verder familie. Wat als iedereen het onverstandig of te snel vindt. Terwijl iedereen weet dat die Wens heel sterk is. Daarnaast ben ik nu een jaar ziek van werk en ga ik langzaam weer reïntegreren. Ik moet dus over een aantal weken op mijn werk vertellen dat ik in verwachting ben. Kortom. Heel veel onzekerheden en twijfel. Ik hoop echt dat het hormonaal is, ik herken mij niet echt in dit beeld. Omdat ik zo graag een kindje wil.

De mening van jouw moeder hoeft geen invloed op jou te hebben. Het is jouw wens en jouw geluk. Hopelijk kun je binnenkort van dit prachtige nieuws genieten! En succes met reïntegreren op je werk. Heb vertrouwen in jezelf, het komt echt goed!

Wat vervelend de opmerking van je moeder, omdat het je moeder is trek je jezelf dit ook zo aan. Misschien nog even met haar afspreken, goed er over praten. En vertellen wat de reactie met je doet. En de twijfel hoor je wel vaker, het wordt zo echt En dan denk je kan ik dit wel etc etc. Hormonen.. ;)

Ik lees hierin vooral dat je bezig bent met wat anderen vinden/denken. Het is jullie kindje en jullie beslissing, wat een ander daar van vindt/denkt doet er niet toe. Wanneer jullie denken dat jullie samen voor dit kindje kunnen zorgen en alle liefde kunnen geven, daar gaat het om toch? Qua werk…. je bent 30, wel een leeftijd waarop een werkgever kan verwachten dat een vrouwelijke medewerker zwanger kan worden 😉

Asjeblieft luister niet na je moeder, als jij en je partner er achter staan en blij zijn is het belangrijkste. Jij en je partner moeten het doen niemand anders.. ik ben nu ook zwanger van de 2e en de eerste is nog maar 11 maanden.. ik heb ook te horen gekregen van ga maar overwegen om het weg te laten halen ik kreeg er ook een naar gevoel van maar ik ga nooit me kind weg laten halen omdat anderen een mening hebben..

Bedankt voor jullie reacties. Ik heb nog een beetje gedeeld met mijn moeder hoe ik mij voel. Ik merk dat alles gewoon heel overweldigend voelt, dat had ik wellicht niet zo verwacht. Aanstaand weekend vertellen we het ook tegen mijn schoonouders. Daar zie ik tegenop, omdat ik hoop dat ze een beetje enthousiast reageren. Het is gewoon allemaal heel verwarrend. Ik denk dat zeg maar gezien onze situatie het idealer was als het nog drie maandjes had geduurd, maar... Diep van binnen heb ik wel liever dit dan dat het nog een jaar had geduurd. Hopelijk is dit niet kwetsend voor iemand die al lang probeert, dat wil ik niet.

Gefeliciteerd met je positieve test! Gelukkig hebben jullie nog ongeveer 8 maanden om aan het idee te wennen en ruim een half jaar om aan het samenwonen te wennen. Je hoeft ook niet meteen blij te zijn, je leven is ineens anders en dat is spannend. Maar als ik jou zo hoor is een kleintje van harte welkom bij jullie!