Verdriet en twijfel na positieve test

Hoi allemaal, Afgelopen zondag testte ik positief. Het was de eerste keer meteen raak, dus mijn vriend en ik waren ook wel wat in shock. Maar heeeel dankbaar dat dit ons gegund was, want we gingen er om verschillende redenen vanuit dat het niet makkelijk zou gaan. We zijn allebei rond de dertig en we zijn lange tijd samen. Over een maand trekken we dan eindelijk voor het eerst in ons huis, dit heeft allemaal erg lang geduurd. We gaan dus voor het eerst samen wonen, maar onze grootste wens is samen een gezin. Omdat ik nog bij mijn moeder woon, hebben wij het haar gister verteld. Ik wilde het niet geheim houden. Dit ging een beetje op een knullige manier, we wisten zelf ook niet zo goed wat we deden. Zij reageerde dus matig enthousiast. Omdat ze dacht dat we wat anders gingen vertellen, iets negatiefs. Ook gaf ze aan in een gesprek: of het nou allemaal wel zo verstandig is. Dit omdat ik het afgelopen jaar met mijn gezondheid heb geklungel en een jaar ziek bij huis ben. Echter heb ik met therapeuten gesproken en zij zien het juist als iets heel positiefs. Ik merk dat ik sinds gisteren zo veel twijfel en zo veel verdriet heb. Ik voel mij ineens helemaal niet blij met de zwangerschap en heb bijna het gevoel: was het maar niet zo. Terwijl ik weken geleden heel hard moest huilen bij de gedachte dat het ons nog minimaal een jaar zou duren om in verwachting te raken. Even veel uitleg, maar ik voel me gewoon zo naar. Zullen dit hormonen zijn of is er meer aan de hand.