Dag mama’s ja hoor hier het is ook een ramp om in bed te gaan. Het lijkt een marteling zowel voor haar als voor ons. Mijn dochter is normaal gezien echt een papa’s kindje en we hebben een ritueeltje voor in bed te gaan. Onze dochter word 2 jaar eind juni en nu is het al paar keer dat dit moeilijker word ze stribbelt tegen begint heel hard te huilen klampt zich vast aan mij de moeten verschillende trucjes doen om haar in bed te krijgen. Normaal is ons ritueel als volgt:
Omkleden + pamper
Slaapzak aan doen en dan gaat ze van mama bij papa en doet mama de rits op de rug toe ( omdat ze ontsnapt uit de zak) dan gaat papa rond en geeft ze koe en haar paard een zoentje en gaat ze naar bedje toe.
Nu roep ik haar en ze heeft meteen door dat ze moet gaan slapen. Ze begint dit nu al te huilen. Ik krijg met moeite een broek uit of een pamper aan dit is echt met 2 dat we het moeten doen. Als dat gedaan is ligt ze knuffelend en huilend op mijn schouder en zegt ze op een rare maar duidelijke manier van dank u waarom ? Geen van ons weet waarom maar dan moet die slaapzak nog aan weer huilen huilen omdat ze naar papa moet eenmaal in mijn armen kalmeert ze wel en maak ik een spelletje van om haar tuutje te zoeken tussen de knuffels. Dat vind ze dan wel weer leuk en ook haar slaap knuffels te zoeken tussen de hoop knuffels. Maar eenmaal dat gevonden is ligt ze neer en wrijf ik nog even haar haar weg en zeg ik truste en nu jammert en huilt ze eigenlijk tot ze uiteindelijk dan in slaap valt .
Iemand tips hoe dit zowel voor haar als voor ons minder vermoeiend is.
Ps 7 uur is haar vaste uur om te slapen. Ze heeft er altijd opgedaan om dat uur te gaan slapen.