Betrokkenheid

Hallo allemaal, ik moet even van me afschrijven en goed raad is niet duur.. Het zit zo, Ik woon 30 minuutjes van mijn familie af (20km). De familie van mijn man woont hier om de hoek en ook 20 km van ons vandaan. Ik ben nu 34 weken zwanger van ons 2de kindje. In blijde verwachting zeggen ze dan. Ik merk weinig tot geen betrokkenheid en vooral belangstelling vanuit onze families. Telkens word de afstand als smoes gebruikt. Ik reed eerst elke week 3x per week naar alle familieleden zodat we elkaar tenminste nog zagen en mijn zoontje ook een band opbouwd. Ik heb al vanaf 11 weken last van bekkeninstabiliteit en banaf 30 weken zit ik aan huis gekluisterd omdat het mij niet meer lukt lichamelijk en ook wel mentaal. Er word nergens moeite ingenomen. Ik heb nu 1 schoonzusje die hier iedere week ineens wel wil komen omdat ze natuurlijk de uitgerekende datum dichterbij ziet komen. Ze helpt dan een beetje in het huishouden maar gaat daarbij ook over mijn grenzen heen, als ik bijvoorbeeld aangeef dat iets niet nodig is of ik iets liever niet heb dan gebeurt het toch en word ik eigenwijs genoemt en word het weggewuifd. Ik ben haar natuurlijk wel dankbaar voor haar hulp maar heb ook gewoon mijn rust nodig, ze neem haar 2 kleine kinderen mee ( wat logisch is) maar ik kom zo gewoon niet aan rust. Ben smiddags dan al opgebrand. Ik vind het gewoon allemaal jammer en de dagen duren lang, omdat ik gewoon niet veel kan en mijn energie op is. Ik voel me in de steek gelaten en eenzaam door onze families.. ik heb hier veel verdriet van en wil het allemaal goed houden maar weet nu al dat wanneer ik ben bevallen iedereen ineens wel ons huis kan vinden en wel meteen voor de deur willen staan. Sorry voor het lange verhaal maar moet dit echt even ergens kwijt..