Dochter wil opeens niet meer alleen gaan slapen

Heeft ze toevallig last van haar oren? Dat leek het probleem bij ons te zijn een paar weken geleden.

Wij gaan altijd even douchen. Dat leggen we ook uit. Dan kan hij ons horen, en als we klaar zijn dan slaapt hij vaak al. We hebben het ook geprobeerd met rommelen boven, maar dat bleek te onrustig.

Misschien opvoedkundig niet te meest verantwoorde tip. Maar. Wij hebben dit ook gehad. Ze had waterpokken en daarna wilde ze niet meer in haar eigen bed eerst een week lang dat ze ‘s nachts wakker werd en bij ons kwam. Prima dacht ik. Gaat wel over. Toen begon het ineens dat ze helemaal niet meer wilde gaan slapen in haar eigen bed. Gillen en huilen. Niks hielp. Na een week was ik het zat. Toen bracht ik haar naar bed en begon het hele circus weer. Toen heb ik gezegd: als je nu in je bed gaat slapen en goed je best doet vannacht om in je eigen bed te liggen koop ik morgen een mooi stickerboek voor je. Ik heb haar nog nooit zo snel in haar bed zien springen en geen piep meer gehoord. Inmiddels een week verder en alles is weer normaal. Ik had voor de zekerheid een paar stickerboek gekocht maar 1 is voldoende geweest

De vraag is even of het "gedrag"/ gezelligheid is of echt angst. Meestal gaan wij idd douchen of wat opruimen, met wel voorwaarde dat hij in z'n bedje blijft. Als hij eruit komt ben ik wel vrij streng. Ik leg dan uit dat we dichtbij zijn en hem horen. Hier was het namelijk wel gezelligheid en geen angst. Lampje op de gang vindt hij ook fijn.

De vraag is even of het "gedrag"/ gezelligheid is of echt angst. Meestal gaan wij idd douchen of wat opruimen, met wel voorwaarde dat hij in z'n bedje blijft. Als hij eruit komt ben ik wel vrij streng. Ik leg dan uit dat we dichtbij zijn en hem horen. Hier was het namelijk wel gezelligheid en geen angst. Lampje op de gang vindt hij ook fijn.

Bij onze dochter ‘moeten’ we ook altijd erbij blijven tot ze slaapt. Nu duurde dit altijd ellendig lang totdat ze bijna 3 was, daarna was dat klaar en duurt het nu hooguit 10 min. Ze slaapt wel sinds een tijdje met een nachtlampje (een klein zoutlampje in het stopcontact naast haar kast). Ze kwam bijna iedere nacht haar bed uit om bij ons in bed te kruipen, en sinds een maand of 2 is dat ook nagenoeg voorbij. Ik heb me er eerst tegen verzet, maar daarna maar geaccepteerd dat ze gewoon wilt dat we dichtbij zijn. Het is een fase denk ik maar 🙈. Ik denk dat je het even tijd moet geven, misschien dat ze het een beetje kan uitleggen?

Even een update, we zijn een week of vier bij haar gebleven tot ze sliep maar dit hield in stand dat ze snachts en sochtends bij wakker worden direct huilde omdat we weg waren. Daarbij kwam ze op een gegeven moment steeds knuffels brengen, kiekeboe doen etc terwijl we naast haar bed zaten.. Toen toch maar gaan slaaptrainen ook omdat haar nachten steeds korter werden. Eerst een poos op trap gezeten, waren 3avonden lang tranen, doorbijten..., wel steeds wat minder lang en steeds terug instoppen tot ze sliep. Toen toch ook stap gezet om naar beneden te gaan, opnieuw tranen paar dagen. Inmiddels 1,5 week later. We moeten vaak nog keer of 3 terug voor een knuffel of kus maar verder gaat ze weer zelf slapen gelukkig dus ik ben al heel blij en ook bijna nooit meer dat ze snachts huilt! Ze maakt ook weet wat langere nachten nu! Alleen in de ochtend is het nog wel direct huilen bij wakker worden maar ik hoop dat die stap ook nog komt... Dus het is een proces en zal bij iedereen anders zijn,maar uiteindelijk ben ik blij dat we nu zover zijn!