Dubio omgaan met verlatingsangst bij slapen gaan

Mijn dochter had hier ook een poosje last van, gelukkig inmiddels over. Ik las ergens dat je de angst wel serieus moet nemen, maar ze moeten wel leren zelf weer te gaan slapen en dat de angst niet gegrond is. Dus wel telkens laten weten dat je er bent. Ik ging elke keer wel naar haar toe, zodat ze wist dat ik er was, maar na max 2 min weer de kamer uit, deur op een kier en licht aan op de gang. En dan 5 min wachten. Of even rommelen in kamer ernaast. En als je haar in bed legt vertellen dat je naar beneden gaat en er gewoon bent. (Voor het geval ze je begrijpen) sowieso als ik overdag ook even de kamer uit moet, vertel ik haar altijd wat ik ga doen en dat ik er zo weer ben. Geen idee of ze me begrijpt, maar het helpt hier wel.

En nog iets. Wij hadden op een gegeven moment het idee dat ze doorhad, dat als ze heel hysterisch ging krijsen, papa en mama (soms) allebei op haar kamer kwamen, uit bed pakten en met dr gingen knuffelen en soms zelfs weer mee naar beneden. Waar ze dan doodleuk weer de grapjas uit ging hangen. Dus toen heel consequent geweest, geen feestje van maken bij troosten, troosten, niks zeggen, en weer weg. Was na paar dagen toen ook weer over met het gekrijs.

Ik heb per ongeluk het bericht twee keer geplaatst. Ik zie niet hoe ik deze kan verwijderen. Dus aub op het andere bericht reageren... (@moderator: kan deze gesloten worden?)

Hoi, Ik herken je verhaal, een beetje hetzelfde als onze dochter van bijna 10 maanden.. Wat bij ons helpt: we leggen haar in eerste instantie in bed, in dr slaapzak, zeggen haar weltrusten en gaan dan naar beneden. Het gebeurd maar zelden dat dit gelijk goed gaat.. Als ze dan begint te huilen gaan we na 5 min bij haar kijken. Pakken we haar met slaapzak en al op, knuffelen eventjes en lopen met haar door dr kamertje en dan wordt ze moe en rustig en kunnen we haar meestal na 10 min weer in dr bedje leggen. Vaak slaapt ze dan gelijk, soms "moppert" ze wat maar wint de slaap. Wij vinden het soms ook moeilijk en wisselen elkaar hierin af. Ik weet niet of dat in jullie situatie ook goed te doen is. Ons helpt dit wel. Maar echt een gouden tip heb ik niet voor je, wij proberen ook maar wat en proberen ons gevoel te volgen. (Is ons eerste kindje) Succes en laat je niet gek/onzeker maken

Mijn dochter is nu 10 maanden en heeft dit ook ! Iemand adviseerde mij ook om slaap kindje slaap van de estvill te proberen. Dit resulteerde in een kind wat nog meer overstuur raakte en nu zelfs beneden begon te huilen als ze het idee had dat ze naar bed moest. We hebben het twee dagen geprobeerd. Waarop ze uren heeft zitten huilen van top tot teen bezweet en kokhalzend verslagen in haar bedje. Ik heb haar de tweede avond gepakt en zelf zo hard gehuild en haar beloofd deze kind onvriendelijke manier nooit meer toe te passen. Op dat moment hebben we een consult bij een slaapcoach (Duimelot) aangevraagd. We hebben een vragenlijst en weekschema ingevuld zodat ze het goed kon analyseren. De sláapcoach raadde de methode van dr estvill af in deze periode. Er is spraken van verlatingsangst en dan is deze methode heel chaotisch en daar snapt ze niets van (mama is er wel en dan ineens niet meer en dat keer op keer). Ze heeft ons tips gegeven in het dag schema. Eerste pakket tijd niet langer dan 2.5 uur en de tweede niet langer dan 3 en de derde niet langer dan 4. Ook heeft ze tips gegeven hoe haar te laten hechten aan een knuffel, zodat ze daar steun uit kan halen. Ook tips over een bed ritueel. En om alles wat je doet uit te leggen en voor te bereiden zodat je kindje duidelijkheid en voorspelbaarheid heeft. Ze leert ons nu eerst om wiegen af te bouwen en daarna troosten door er bij te zitten en te aaien. Dit drie dagen doen. Na drie dagen er alleen bij zitten. En dat weer drie dagen doen. En dan elke drie dagen de stoel een beetje verder weg. Als je weg wil lopen en ze wordt weer wakker dan zeg je mama is even wat pakken , maar ik kom weer terug. Zie je daar ben ik weer. En dan ga je weer zitten tot ze slaapt. Tot nu toe heeft dit geresulteerd in een kind wat snel slaapt en de nacht door slaapt !! Echt een aanrader en je geld dubbel en dwars waard.

Hier heeft mijn dochter er (nog) geen last van met slapen. Ik ga overdag naar haar kamertje in de schommelstoel. Dan valt ze in slaap en leg ik haar in bed. We zorgen dat als ze wakker wordt, we gelijk bij haar zijn! Geen negatieve slaap associatie creëren! Het is enkeling moeite in de schommelstoel zitten en evenbeeld voor haar zingen. Kan 5-20minuten duren. Licht eraan hoe goed ik de slaap signalen heb opgepakt 😅. Zou Judit eventueel kunnen doen? En na slaap weggaan, maar zorgen dat je er direct bent zodra je kindje al iets van wakker wordt? Zo kan ze wellicht het vertrouwen (terug) krijgen dat je er bent😊. Snachts ligt ze in haar ledikant op onze kamer. Dus dan ziet ze mij als ze wakker wordt (man ligt aan andere kant). Bedje staat wel los. Persoonlijk zou ik dus ook nooit aan ‘gecontroleerd huilen’ (het is gewoon laten huilen maak oké 😅) doen met omdat ze daar veel stress van krijgt jagen en een negatieve slaap associatie kan ontstaan. Voor mij klinkt het heel gek om een kwetsbare fase als verlatingsangst te laten ‘uitdoven’ door te laten huilen. Zo gooi je alleen maar olie op het vuur en krijg je hier niet een zelfverzekerde kind van lijkt mij. Puur mijn idee/mening hoor! Ik heb er over gelezen, maar heb er niet voor geleerd! Gelukkig pas jij deze techniek ook niet toe😊.

Excuses voor mijn autocorrect 😅. Evenbeeld, licht, Judit... hoop dat je het begrijpt🤷🏻‍♀️!

Met betrekking tot verlatingsangst ben ik het helemaal met je eens. Met betrekking tot de “gewone situatie” niet: mijn ervaring is dat je kind er erg bij gebaat is om te leren dat hij ook zelf in slaap kan vallen. Eerder bleef ik er ook steeds bij, maar dit verwachtte ze vervolgens eke nacht en ook elk uur van de nacht. Nu ze zelf in slaap kan vallen slaapt ze letterlijk 4 of 5 uur meer in een nacht. En heb ik ook overdag een veel vrolijker kind. Hechting gaat over zoveel meer dan gecontroleerd laten huilen, waarbij je er overigens nog steeds naartoe gaat. Maar het gaat ook om of je overdag signalen van je kind oppikt, of er een goede balans is tussen bescherming en stimulatie om zelf dingen te ontdekken, of je je kind kan lezen en zijn binnenwereld kan verwoorden, etc etc.

Zo ken ik heel veel verhalen van ouders die er compleet doorheen zaten vanwege maandenlang slecht slapen. Gecontroleerd laten huilen (is iets anders dan ze negeren) heeft in die gezinnen geleid tot veel meer rust voor iedereen waardoor je uiteindelijk een veel betere mama kunt zijn. En dáár is je kind t meest bij gebaat. Maar nogmaals, bij verlatingsangst zal t vast iets anders gaan! Ik vind t alleen altijd wat kort door de bocht als mensen roepen dat dat slecht is voor hun kind. Niet dus. Ook daar zijn heel veel onderzoeken naar

Aan TS: ik zou bij verlatingsangst denk ik die chair methode doen, zoals ergens ook al werd benoemd. Stap voor stap iets verder weg gaan zitten. Is op internet veel over te vinden

Eens dat er een middenweg is! Voor sommige kindjes werkt het prima om even te jammeren. Alleen inderdaad met verlatingsangst zou ik het nooit toepassen.

Oh ja, dat lijkt me een goed idee. Soms heb ik het idee dat sommige geluiden haar uit haar slaap houden, maar soms valt ze juist in slaap als ze mijn man en mij hoort praten met elkaar. Dat is natuurlijk het meest vertrouwde geluid voor haar. Dat lijkt me een goede km haar het gevoel te geven dat we in de buurt zijn.

Misschien moeten we haar toch ook nog oppakken en rondlopen, heb het idee dat ze nu te gestrest is om in slaap te vallen als we haar in bed leggen maar wel naast het bed blijven. Misschien is het ook gewoon de mind set even aanpassen. Er gewoon rekening mee houden dat het naar bed brengen de komende tijd gewoon even duurt. Dan kan het alleen maar meevallen als het over een week over is... 🤷‍♀️ Ik heb veel steun aan mijn partner gelukkig, maar soms wil ze perse bij mij zijn. Ik geef haar vaak ook nog borstvoeding voor haar middagslaapje en avondslaap. Maar vannacht wilde ze ook niet meer in slaap vallen (echt heel bijzonder, dat heeft ze nog bijna nooit gehad) en toen is mijn man er (nadat ik een voeding had gegeven) naast gaan liggen (we hebben een bed naast haar ledikantje op de kamer staan) zodat ik verder kon slapen.

Wat fijn dat dat bij jullie gelukt is. Dank voor het delen van je ervaring met slaap kindje slaap en het advies van de slaapcoach hierop. Dan kan ons dat bespaart blijven. 😊 Goed ook van die wakkertijd. Ik had de indruk dat onze dochter wat minder slaap nodig had, omdat ze juist op de dagen dat ze later in slaap valt (half negen) juist goed de nacht door slaapt. En omdat de overdagslaapjes zo moeizaam gingen met in slaap komen, dacht ik dat ze misschien nog niet zo moe was (ze werd een beetje zeurderig, maar ging nog niet in oogjes wrijven oid). Daarom had ik de wakkertijd juist iets verlengd, maar misschien was dat juist een slecht idee. Ik ga ook proberen wat jullie hebben gedaan met de wakkertijd, het wiegen tot ze helemaal rustig is en dat na een paar dagen af bouwen (een ritueel voor het slapen gaan hebben we al, dus in die zin is er wel voorspelbaarheid). Ik heb wat met knuffels geprobeerd, maar die duwt ze steeds weg. Misschien een keer overdag proberen. Hardere speeltjes vindt ze eigenlijk interessanter. Ik merk een drempel om een slaap coach in te schakelen omdat (tot twee dagen terug) de nachten eigenlijk wel goed gaan en ik ook niet oververmoeid ben (was 🤪). Zie het denk ik als een laatste redmiddel, maar ik kan me wel voorstellen dat het fijn is om gespecialiseerd advies te krijgen dat precies op jouw situatie van toepassing is... Maar het is idd toch wel weer een smak geld... 🙃

Het is goed gekomen 😉

Ja, ik merk ook dat ik haar graag wil laten weten dat oké is. Als ik haar hoor krijsen dan denk ik: dit kan niet de bedoeling zijn. Ik herinner me vooral een onderzoek waarbij ze kindjes hadden onderzocht die na een uitdoof techniek rustig in slaap vielen op hun eigen kamer, maar die kindjes vertoonden lichamelijk wel stress door bijvoorbeeld een verhoogde hartslag. Ik kan dat dan niet uit mijn hoofd zetten. Ook al weet ik dat het geen invloed hoeft te hebben op de lange termijn voor de hechting (mijn schoonmoeder liet mijn man ook huilen als baby en die hebben een hele warme en hechte relatie) het blijft dan toch door mijn hoofd spoken. En ik wil dan alleen maar mijn kindje in de armen nemen en troosten. Ik ben dan bijna blij als ze na het moeizame in slaap vallen weer wakker wordt zodat ik haar weer mag knuffelen en kusjes geven en mag overladen met mijn moederliefde... 🥰

Dat speelt denk ik ook zeker mee!

Ik denk ook dat die voor ons nu geschikter is. Ik denk dat het ook belangrijk is dat je er als ouders ook achter moet staan. Anders voelt je kind dat aan, denk ik en kan het juist averechts werken.

Eens. Welke techniek je ook doet, ik denk dat eentje die niet goed voelt, gedoemd is te mislukken.

Ja precies! Iedereen moet uitvinden wat goed bij jezelf en je kindje past. Trial en error😅. Voor nu werkt het bij ons goed om in de schommelstoel te zitten. We hoeven haar niet meer te wiegen maar ze valt wel (zelf) bij ons in slaap. Hierdoor kan ze denk ik ook overdag prima een half uurtje zelf spelen. Op haar speelkleed. Ik zie haar wel en ben in de buurt, maar ze vermaakt zich prima en daardoor hebben wij een huis wat opgeruimd is😅. Succes en hoop dat het snel meevalt!