Mannen ☹️

Meid ik ken maar een stukje van je situatie, maar als ik dit zo lees: neem ook eens anoniem contact op met Veilig Thuis. Je verhaal doen en kijken wat ze voor je kunnen betekenen. Is er ook sprake van onveiligheid? Voel je jezelf nog veilig bij hem? Los van dat je het enorm zwaar hebt. Feit dat hij je zo erg controleert en doet geeft mij het gevoel dat je geen eigen ruimte krijgt en je jezelf misschien ook weleens onveilig soms kan voelen. Klopt of zit ik helemaal mis?

Hoe gaat het met je de dag van vandaag?

Hoe gaat het met je?

De mijne ziet zn kind als oppas 😭😭 de rest hoe ik niet eens te vertellen toch ?!

Dumpen

ik zou ze lekker een keer in het weekend bij je man op de bank zetten. en dan lekker even ergens buiten huis gaan. vriendinnen, lunchen etc. mischien beseft hij dat dat kinderen geen ma-vr gebeuren is maar een 24/7 bezigheid. en ondertussen kan jij lekker genieten van een kopje kofie 😉

Lekker weg gaan bij die vent met of zonder je moet toch het zelfde doen, veel zal er niet veranderen

Hi, hoe gaat het met je?

Hoi hoi Ik had hier een bericht al getypt maar blijkbaar is het niet gepost. Ik ben inmiddels 3 weken geleden geopereerd. De eerste week kon ik nog amper iets maar heb zo goed als kwaad toch taken op mij genomen. Dat waren de luiers verschonen, aankleden, afdrogen, flessen geven,... Eigenlijk alles behalve het tillen en heffen. Tot grote ergernis van de partner, “want ja, ik moest mij maar niet aanstellen”. Er zijn heel harde woorden gevallen in die weken. Ik heb het keihard in zijn gezicht gegooid dat dit mijn situatie was. Hij heeft na 2 weken zijn verlof naar voor gepland, omdat hij de combinatie werk-kinderen niet (meer) aankon. Er is iets veranderd, ik ben wel nog steeds voor 99,9 procent verantwoordelijk voor de kinderen. Maar hij gaat zonder morren het ene kind in bed gaan stoppen, als ik het andere kind gedaan heb. Ik weet niet of dit effect blijvend zal zijn. Hij verraste me ook door vorige week voor te stellen dat ik ergens ging lunchen, terwijl hij voor de kinderen ging zorgen. Zomaar. Zonder vragen. Achteraf veronderstelde hij wel dat ik voor de volle 100 procent voor de kinderen ging zorgen maar dat ging niet omdat ik bekaf was (want ja ik was nog maar 2 weken geopereerd). Dus dan wel weer woorden gehad. Ik start volgende maand een nieuwe baan. Als ik daar een vast contract krijg en hij laat mij (opnieuw) voor alles opdraaien, is het einde latijn. Dan ga ik geen moeite doen. Ik wil wel stabiliteit kunnen bieden aan mijn kinderen door middel van een inkomen, die ervoor zorgt dat het dak boven hun hoofd blijft. Ik blijf zo veel moeite doen/pik zoveel om mijn kinderen geen gescheiden ouders aan te doen.

Lost for words!! But wish u all the best!! Nothing more left 2 say..

Ik moet toch even iets kwijt.. lees dit nu al even mee en zie dat veel mensen hun mening geven waardoor ik stil hou.. Ik wil je niets opleggen en vind het ontzettend dapper dat je zo door zet maar jezelf voorhouden dat je dit doet omdat je je kinderen geen gescheiden ouders wilt geven gaat je echt niet helpen en je kinderen al helemaal niet. Natuurlijk willen kinderen dat hun ouders samen zijn. Maar ouders die samen zijn maar ongelukkig, daar hebben ze helemaal niets aan. Ouders die uit elkaar zijn en daardoor vele malen ontspannen meer; dáár hebben ze wel wat aan! Als jij je niet gelukkig voelt, voelen je kinderen dat ook... Nogmaals, ik wil je niet vertellen wat je moet doen maar wil je wel mee geven dat ook jij er toe doet. Gun jezelf alsjeblieft geluk. Prima als dat met deze meneer is, maar laat alsjeblieft los dat je bij m blijft omdat je dit je kinderen gunt. Sterkte!

Ik denk dat relaties soms heel lastig kunnen zijn en je zeker in deze tropenjaren niet te snel moet ‘opgeven’ en moet accepteren dat je relatie niet altijd zonneschijn is. Kinderen heb je voor het leven en wees niet te snel om uit elkaar te gaan. Maar, dan heb ik het over relaties die wellicht even niet zo leuk zijn, maar wel gezond! Lieve ts; in een eerdere reactie heb ik ook iets gezegd van denk eens aan relatietherapie ofzoiets. Maar inmiddels leest alles uit je reacties dat je gevangen zit in een totaal disfunctioneel gebeuren! Bij elkaar blijven voor de kinderen is één ding, maar jezelf volledig wegcijferen en dit soort emotionele mishandeling volhouden totaal wat anders. Ik hoop van harte dat je ergens in je eigen omgeving iemand kan vinden die voor joú meedenkt. Want het lijkt echt alsof je totaal in je eentje aan het worstelen bent. 💔

Heftig! Heb respect voor je! Advies kan ik je niet echt bieden. Als ik iets heb zou ik zeggen kom voor je zelf op voordat het te laat is. Heel veel succes met het maken van de juiste keuze. Ik hoop dat het nu beter gaat!

ach ik wil niks liever zonder man .. ik woon ook niet samen met de vader van me kind.. en ja ik noem hem zo omdat ik hem ecbt niet nodig heb.. hij mag met me zoontje komen spelen en daar na weer lekker me huis uit .. sorry geen haat tegen mannen .. maar ik heb nooit huisje boompje beestje gevoel gehad .. en altijd gezegt zodra k een kindje krijg wil ik het alleen doen. Ik snap ook nooit waarom vrouwen zo afhankelijk zijn van een man en denken dat die erbij moet zijn.. dames jullie kunnen het makkelijk zelf !!.. hulp is altijd fijn maar geniet lekker van je kind/kinderen en doe gewoon je ding xx fijne dag

Pohh kippenvel als ik dit lees! Jou man is jou niet waard en zijn kids is die ook niet waard. Waar is het respect gebleven! Jullie hebben samen gekozen voor de kindjes niet alles moet op jou nek komen. Ouders zijn is een samenwerking. Ik zou een heel serieus babbelen met ne man en anders heel snel het deurtje achter hem dicht trekken. Heb met je te doen mama! Ook jij bent het waard en verdiend beter

Ik snap dat je niet zomaar wil scheiden en ik snap ook dat je het gevoel hebt dat je dat je kinderen niet aan wilt doen. Echter wil ik je een ander perspectief bieden.. Namelijk het kind van ouders die omwille van de kinderen bij elkaar bleven. Toen ik opgroeide bleven mijn ouders bij elkaar. Mijn vader is een alcoholist die een nogal emo/kwade dronk kon hebben. Hij werkte hard buitenshuis, maar deed thuis vrij weinig en begon vroeg op de dag al te drinken, waardoor de sfeer als hij er was meestal grimmig was. Mijn moeder durfde niet bij hem weg te gaan/ wilde dat de kinderen niet aan doen, maar was doodongelukkig. Ze is toen geluk bij een andere man gaan zoeken. Je kan je voorstellen dat de situatie toen m'n vader daarachter kwam alleen maar grimmiger werd. Maar ze bleven bij elkaar. Nog 20 jaar.. waarin er eigenlijk bijna dagelijks wel ruzies waren waarin de emoties hoog opliepen. Dit kregen wij, de kinderen, allemaal mee. Thuis was geen veilige haven, er hing altijd spanning waardoor ik als kind letterlijk op mijn tenen door het huis sloop en me vooral terugtrok op mijn kamer, een gezonde/goede relatie tussen partners heb ik van huis uit ook nooit geleerd, vertrouwen in relaties was er dan ook niet. En het heeft me jaren gekost om bepaalde dingen te verwerken en wel een veilig gevoel te creëren. Heel verhaal, en natuurlijk een heel andere situatie weer dan dat van jou, maar besef je ajb dat 'bij elkaar blijven voor de kinderen' echt niet perse zaligmakend is voor de kinderen. Ook wil ik je nog meegeven dat mocht je met iemand willen praten, dat er naast consultatiebureau, psycholoog, POH, ook maatschappelijk werkers bestaan. Dit is ook gratis. Meestal kan je dat regelen via je gemeente of weet de gemeente je wel te vertellen hoe je zoiets kan regelen. Ook kunnen maatschappelijke werkers (als corona dat toelaat) als je dat wilt op huisbezoek komen of in gesprek gaan met jou en je partner. Ze weten vaak de sociale kaart van de omgeving waar je woont (wellicht zijn er binnen je gemeente wel mensen die iets kunnen betekenen op vrijwilliger basis). En daarnaast weten ze de weg binnen zorgenland en de gemeentes ook. Als je bijv om medische redenen van jezelf vergoeding nodig hebt om kdv te betalen kunnen ze soms helpen met de aanvraag. Heel veel sterkte in ieder geval! Ik hoop dat je snel mensen om je heen verzameld die jou wel compleet steunen en er echt voor je zijn. Dat verdien je! Je hoeft niet alles alleen te doen.

Amai ! Je hebt toch SAMEN voor kinderen gekozen ? Plus, ik vind fulltime mama zijn véél lastiger dan naar mijn werk gaan, dus chapeau voor jou !! Wij gunnen elkaar hier altijd een me-time-momentje als iemand hele dag met de kids alleen geweest is, zelf al komt hij van zn (drukke) job

Je onderwerp begint met 'mannen' en ik kan je een ding zeker vertellen, ze zijn echt niet allemaal zo! Mijn man doet net zoveel met onze dochter en in het huis als ik en als ik er even helemaal doorheen zit zelfs nog meer! Laat je asjeblieft niet zo behandelen, hij is het duidelijk niet waard! Jij wel!