Mannen deel 2

Gisteren zei manlief: “het is op. Ik steek er geen energie meer in. Over een paar weken ben ik weg, kun je alles alleen doen”. Eerlijk… het kwartje is eindelijk gevallen want ik zeg al weken dat hij niet moet blijven en gewoon kan weggaan. Want de waarheid is: “ik ben op. Al mijn energie is weg want ik deed altijd alles alleen. Ik vertrouw hem niet meer”. Als ik dit trouwens communiceer haalt hij gewoon zijn schouders op. Ik kan duizend voorbeelden geven en honderd situaties die in mijn nadeel bleken maar het blijft nu dat ik door zijn toedoen geen familie en geen vrienden meer rond me heb, hij me elke dag emotioneel/psychisch de grond instampt,… vorige maand zelf fysiek slaag gekregen. Er bestaat blijf-van-mijn-lijf huizen, ja dat weet ik. Maar dit is verdorrie mijn eigen koophuis, niet van ons samen of van hem. Maar gewoon mijn eigendom. Ik hoop dat hij echt vertrekt. Ik wil er de politie erbij moeten halen in het belang van de kinderen. Iemand tips of adviezen om het alleen te redden met 2 jonge kinderen zonder sociaal vangnet?