Onze zoon wil een meisje worden/meisje zijn (opzoek naar herkenbaarheid)

Hier heeft ons zoontje van nu 4 jaar ook wel eens gezegd dat hij een meisje wil zijn. We hebben het gelaten en wel naar gevraagd. Ik merkte dat hij graag met meisjes speelt en daardoor ook dingen wil doen die zij doen. Nu hij naar de basisschool gaat merk ik dat hij nog steeds graag met meisjes speelt, bijvoorbeeld met de poppen maar ook graag stoeien en vecht met de jongens. Hij vindt meisjes heel erg leuk en verwarde dat denk ik met meisje willen zijn. Hij heeft het er ook niet meer over. Het kan dus een fase zijn of een verwarring maar het lijkt me wel goed om dit aan te kijken en hierover af en toe wat te vragen als hij erover begint. Mooi dat jullie zeggen dat hij mag zijn en worden wie of wat hij wil zijn. ❤️

Ons zoontje van nu 4 heeft dit een half jaar geleden ook een tijdje genoemd. Ik vermoed dat het hier een fase was, ik hoor hem er niet meer over!

Hoi! Hier hetzelfde verhaal, maar dan andersom. Onze dochter wil graag een jongen zijn. In haar woorden; “ik ben een meisje, maar voel me een jongen”. En ze wil graag later echt een jongen zijn. Dit is allemaal begonnen rond haar 3e verjaardag, dus echt al een dik jaar. We laten haar maar en gaan erin mee. Op de opvang hebben we niets gezegd. Maar sinds ze op de basisschool zit hebben we het wel even vermeld aan de juf. Niet groots en meeslepend, maar meer dat het handig is voor haar om te weten. Ik probeer het allemaal wat neutraal te houden (kindje zeggen ipv jongen/meisje). Ik wil namelijk ook niet dat ze straks niet meer de ruimte voelt om toch weer een meisje te zijn. Maar, of we het goed doen, dat weet ik niet natuurlijk. Ze zijn nog jong. Het komt vanzelf wel ergens op uit denken we hier. Voor nu is er niets anders te doen dan ervoor te zorgen dat zij zich blij voelt in haar lichaam. En als dat in stoere jongenskleren, is en met Spiderman en Batman, dan is dat prima.

Het klinkt alsof jullie het heel goed doen. Merk je ook aan je dochter dat ze met jongens speelt en met jongens spullen speelt?

Merkte je ook andere dingen aan je zoon? En als je er naar vroeg waarom hij een meisje wilde zijn? Wat zei hij dan?

Ik vond het eerlijk gezegd best lastig. Ik wilde wel doorvragen, maar ook weer niet perse aanmoedigen. Snap je? M'n man was daar namelijk ook wel op "tegen" (voor zover dat kan natuurlijk) die wilde juist genderspecifieke zaken aanbieden en geen meisjesdingen. Ik heb begrepen dat er wel meer kinderen dit als fase hebben, omdat ze op die leeftijd de verschillen gaan beseffen. Ik heb hem natuurlijk wel gevraagd en dan zei hij idd zoiets als dat meisjes leuker zijn of meisjes wel jurken mogen. Hij kon het zelf ook maar moeilijk beantwoorden merkte ik. Ook de simpele dingen; hij zag/zei dat roze voor meisjes is. Ik benoemen dat jongetjes ook best roze mogen kiezen en mooi mogen vinden en opgelost... Ik zie wel (nog steeds) dat hij graag met meisjes speelt, het is ook een gevoelig jongetje en kan me indenken dat hij meer aansluiting vindt bij meisjes. Hij heeft niet een prinsessenjurk gekregen (had ik best oke gevonden, maar m'n man niet..), maar krijgt wel steeds een jurkje als handdoek als hij uit de douche komt. Daarbij kreeg hij een zusje en ik had hem een pop gegeven, maar ik zag bijvoorbeeld wel dat hij liever met z'n auto's speelde en de pop verwaarloosde. Ik heb het denk ik niet perfect aangepakt hoor, vond het ook lastig. Als hij het benoemde zei ik wel zoiets als je hebt een piemel en je bent een jongentje. Even kijken hoe hij daar op reageerde en dat vond hij wel prima.. Hij vindt z'n piemel ook wel echt leuk.. Altijd benadrukt dat hij alles mag zeggen, dat zeg ik nog steeds. Maar kinderen voelen/merken denk ik altijd (on)bewust ideeën van ouders. Ik probeerde het zelf dus altijd zo neutraal mogelijk te houden. Als hij het benoemde herhaalde ik vaak wat hij zei: je wil een meisje zijn? Nu hij 4 is zie ik wel meer stereotiep jongensgedrag, school + wat meer testosteron.. meer stoeien/wilder spelen etc. Ik denk dus vooral het idee hebben dat bepaalde dingen niet "mogen"/voor meisjes zijn: poppen, roze, jurken, nagellak etc. En het daarmee juist aantrekkelijker werd. Benieuwd hoe het bij jou gaat ontwikkelen!!

Als de wens voor de prinsessenjurk consistent zou zijn, had ik hem wel gegeven voor in de verkleedkist en m'n man overruled/overtuigd. Ik heb het hem 2x horen zeggen en daarna niet meer. (Hij krijgt natuurlijk niet alles wat hij wil zomaar).

Woog alsof ik mijn eigen verhaal hier lees. Ook een zusje erbij gekregen en poppen heeft hij niet in. Wel zijn brandweerauto. Daarnaast staat mijn man ook niet te springen, maar benaderd het wel op een neutrale manier. Onze zoon is ook heel gevoelig en zacht kindje. Maar wat ik bij jou lees is hier echt exact hetzelfde. Over 8 wkn gaat hij naar de basisschool. Benieuwd hoe hij na een paar maanden dan is….😊😊

Bij ons lijkt het wel allemaal iets hardnekkiger. Voor zover dat natuurlijk kan met een kleuter. Ze speelde op de opvang veel met jongens en meisjes. Op de basisschool eigenlijk ook. Ze lijkt iets meer naar de meisjes te trekken. Maar veel verschil zit er niet in. Ze speelt wel veel met jongens dingen. Ook hier liet ze de pop die ze kreeg toen haar zusje geboren werd links liggen en speelde ze liever met de paw patrol of Ninjago Lego. En qua kleding kan het niet jongensachtig genoeg. We vinden het allemaal prima. Dus ik shop voorlopig nog even door, op zoek naar hoodies, wijde spijkerbroeken en groene sneakers. Want, als ze dit wil, dan wordt ze ook de coolste jongen van het schoolplein! Laat vooral weten hoe het gaat met je zoontje op de basisschool! Ben benieuwd hoe dit soort dingen werken en zich ontwikkelen bij die kleintjes!

Gek genoeg was ikzelf als jong meisje altijd geïnteresseerd in speelgoed van jongens en kleding van jongens. Zat ook op voetbal en vond skateboarden te gek.. en wilde vooral niks weten van prinsessen en getut. Inmiddels 31 jaar, getrouwd met mijn man en twee kinderen. Ik geef heel veel om mijn uiterlijk😅 Ik laat het weten hoe dat gaat op de basisschool