Pittig mannetje

Ons zoontje is net 3 jaar. En hij is....pittig. De hele dag door is een strijd. Niet willen luisteren , schreeuwen, gooien en uit woede slaan en bijten. Wij zijn heel consequent met hem. Dergelijke acties hebben consequenties. Time outs, speelgoed wat gegooid wordt afpakken en soms zelfs weggooien, vroeg naar bed en ik heb hem ook wel een teruggebeten (zachtjes uiteraard) om te laten merken dat het pijn doet. De consequenties werken 3 minuten en dan doet hij het gewoon weer. Ik ben eigenlijk de hele dag boos op hem en daar wordt ik heel verdrietig van. Hij kan ook echt super lief zijn. Heerlijk knuffelen, samen lezen en lief zijn tegen mensen. Sorry zeggen als ie tegen iemand aanloopt bijvoorbeeld. Voorbeeld waar ik bijna elke dag tegen aanloop. Als we boodschappen gaan doen, wilt hij altijd een fruitzakje. Hij weet waar ze liggen en rent er naar toe(terwijl ik van tevoren al gezegd hebt dat ie geen fruitzakje krijgt en bij mama moet blijven, omdat ie anders getild wordt of in de wagen gezet wordt) dan vertel ik hem, nee je krijgt geen zakje. En dan drama. Gooien met spullen, wegrennen op de grond liggen, schreeuwen. En dit iedere keer. Ik ben consequent en iedere keer weer optillen of in de wagen, en nooit alsnog een zakje. En dat vind hij echt niet leuk. Ik heb ook een verwijzing naar een kinderarts gekregen, omdat hij iets achterloopt met spraak. En een paar rare vlekjes heeft op zijn huid. Ik ben nu erg bang dat er wat mis is met hem. Dus eigenlijk zoek ik herkenning met de dramatisch peuterpubertijd.