Zorgen om mogelijke achterstand

Jeetje, moeilijk hoor. Ergens denk ik: een moedergevoel klopt altijd en je moet er iets mee. Aan de andere kant hoeven ze echt nog niks te kunnen nu. Bovendien gaat het ontwikkelen in sprongen en kan hij voor hetzelfde geld volgende maand opeens al 3 dingen waarvan je nu zegt dat het niet lukt of frustratie geeft enz. Ik ben zelf leerkracht van de kleuters, al ruim 10 jaar. Ik krijg hele verschillende niveaus binnen. Heb een keer een kindje in de klas gekregen met grote zorg. Laag IQ, taalontwikkeling van een 1,5 jarige. Ook uitspraak liet te wensen over. Dit kindje zat in de hele mallemolen met speciale opvang en buurtteam, kindertherapeut enz. Enz. Waardoor ik aanvankelijk dacht: hij gaat het hier niet redden. Echter is dat kindje in de groep opgenomen, is gaan groeien groeien groeien en haalde zo ontzettend veel achterstand in. Eind van de schooljaar werd zijn taalontwikkeling geschat op dat van een 4-jarige. Ergens denk ik: het komt goed! Alles op zijn tijd. Laat kinderen maar gewoon kind zijn en zelf ontdekken. Dus geen potlood en papier aanreiken en laat maar zien. Nee, laat wat vaker potloden op de grond slingeren. Benoem het als je een boodschappenlijstje gaat schrijven, schrijf eens een kaart voor oma enz. Goed voorbeeld doet volgen. De intrinsieke motivatie moet er zijn, dan kunnen ze meer dan je denkt! Mijn zoontje houdt bijv. Ook totaal niet van tekenen. Weet niet wat t voor nut heeft. Maar elke keer als ik mijn boodschappenlijstje maak, vraagt hij nu om een papiertje om ook zijn boodschappenlijstje te maken. Hoop dat je hier wat aan hebt. En blijft het niet goed voelen, dan zou ik aankloppen bij het CB