Ik word langzaam echt helemaal gek. Zodra ik vrij ben met m’n dochter van net 2, is ze alleen maar aan het zeuren en huilen/krijsen. Als haar iets niet lukt, als ze iets niet mag of als iets niet naar haar zin gaat. Gelijk een en al drama! Maar echt, duivel taferelen…
Als er anderen bij zijn is er vaak niks aan de hand, maar als ik alleen met haar vrij ben of in het weekend samen met mijn partner, is het gewoon echt geen leuk kind…klinkt heel lullig wat ik zeg maar er is geen land mee te bezeilen. Je kan haar gehuil negeren of wel aandacht geven, niks werkt. Schreeuwt ze om haar knuffeltjes, geef je die, gooit ze ze weg. Ze huilt zo 40 minuten aan een stuk door, dan is ze eindelijk rustig en gebeurd er weer wat: zelfde verhaal. Deze ochtend zit ze al in breakdown 8 denk ik en het is nog geen eens 12.00.
Ik ben van 3 naar 4 dagen werken gegaan vanaf deze week en ben eigenlijk gewoon blij toe. Wat een vermoeiende dagen zo zeg 😮💨 ze gaat vanaf nu dus 4 dagen in de week naar de opvang en vanaf september weer maar 2 dagen.
Wat kan ik hier toch mee….. überhaupt weggaan van huis duurt al een uur met de nodige krijs situaties maar hele dag thuis blijven is ook niks.
🤯🤯🤯