Alleen maar ruzie met mijn vriend

Hier ook. Ben zwanger van ons 2de kindje en de laatste dagen loopt hij echt op de tippen van zijn tenen. Elk woord dat ik zeg, vriendelijk of niet, draait hij om en verwijt me dan dat ik niet meer normaal kan doen 🙄 Soms denk ik dat hij meer last heeft van hormonen dan ik 😅🤣 Natuurlijk, bij jullie zit er ook nog de stress van verbouwingen bij. Dit weegt ook op een relatie 😉 probeer het van je af te zetten, maar probeer er ook zeker over te praten (ga ik Vant weekend ook eens proberen 🤔) Veel succes! 🍀

Ja precies dit inderdaad!!! Ik krijg dan elke keer een verwijt naar mijn hoofd dat ik niet zo hormonaal moet doen en blablabla, terwijl ik oprecht gewoon een rustig antwoord gaf. Ohhh wat frustrerend.... hopelijk duurt dit niet lang, ik heb soms bijna een licht gevoel van angst of ik hier wel goed aan doe en of we jiet te snel zijn gegaan (gelukkig weet ik 5sec later wel altijd dat dat niet het geval is) maar toch... dat die gedachte alleen al in me opkomt is niet prettig. Jij heel verl succes dit weekend, bespreekbaar maken is altijd een goed idee 😊

Hier ook een periode van elke dag ruzie. Ik hoop dat t een periode is. Ik word er zo moedeloos van. Slapen lukt amper. Ons eerste zoontje is ondertussen 20 maand en beetje opvoedingskundige discussie. M’n ouders zorgen veel voor ons zoontje en m’n vriend heeft andere principes of ‘mijn familie’ en ikzelf Ikzelf heb dan ook snel last van huilen, waardoor m’n vriend dan schuldgevoel krijgt en zichzelf als de slechte ziet en dat ook spiegelt naar mij. Krijg er een hoop stress van. Zit tussen 2 vuren en ik zie niet in hoe er uit te raken. Hoop zo dat t zichzelf wel zal uitwijzen. Maar hij vind dat ik strenger moet zijn naar mijn ouders toe. Maar goed. Om te antwoorden, ja wij hebben ook vaak ruzie. Bekvechten enzovoorts, maar ik probeer niet te gaan slapen voor t is uitgesproken. Maar is niet altijd zo simpel. Hoop dat t bij jou snel afneemt en je kan gaan genieten.

Probeer het op de rustige momenten uit te praten. En accepteer van elkaar dat je anders denkt of anders in bepaalde situaties staat maar dat je zijn mening wel respecteert (daarmee win je al de helft). En een huis net gekocht is sowieso spanning, want ineens heb je samen een grote financiële aankoop gedaan en ook een kindje op komst zijn een hoop verantwoordelijkheden ineens. Probeer lekker samen iets leuks te doen. Of bel lekker een vriendin als je wat wilt klagen over hem, maar probeer het niet allemaal bij elkaar neer te leggen. En mannen moet je lekker man laten zijn. Zeggen dat hij iets goed doet (belonen met complimentjes) werkt ook vaak goed ☺️

Na 2,5 jaar een relatie met werkelijk waar nooit ruzie waren we in de verwachting van de eerste (geboren afgelopen april). Nu 3 maand in verwachting van onze tweede. Tijdens eerste zwangerschap hadden we 9 maanden lang constant onenigheid en dat leidde regelmatig tot ruzie. Mijn vriend kan erg bot zijn in zijn opmerkingen (wij vrouwen onthouden letterlijk elk woord) en ik ben giga koppig. Gevolg; ik sprak soms 4 a 5 dagen helemaal niet tegen hem. Wat ik geleerd heb, is sommige dingen moet je niet willen uitpraten omdat van beide kanten het begrip er niet is. Ik begreep mijn eigen woede niet eens, hoe kan ik het dan aan hem uitleggen. Hormonen... Ik had mijn eigen bedrijf (nadat een franchise spaak liep maar de huur nog anderhalf jaar vast stond) dat me veel (financiele) stress gaf. Ook wonen we in een huurappartement met maar 1 slaapkamer. Hij zag geen beren op de weg en ik telde er honderden! Je wilt ten slotte alles perfect hebben. Ik heb vaak mijn hart gelucht bij mijn zus (gevaar dat je niet negatief over je vriend, haar zwager wil praten). Mijn vriend is verder echt fantastisch, maar hormonen zullen we beide nooit begrijpen. Probeer aan te voelen wanneer je zelf onterecht uitvalt door hormonen en geef enkel dat aan. Loop dan weg en neem wat tijd voor jezelf (of stuur je vriend naar vrienden, vond die van mij niet erg). Als hij de deur dan uit ging zat ik eerst 15min keihard te huilen maar dat voorkwam de heftige ruzies op het laatst wel. Na de bevalling is het 9 maanden ontzwangeren, dus de hormonen blijven nog wel even.. Hahaha heel soms zien we de lol ervan in en dus hoppakee de tweede er gelijk achteraan. Ik heb naast de hormonen geen zwangerschapskwaaltjes gehad, maar hier hadden we onze handen dan ook al vol aan. Sterkte! mijn tip, zoek een gesprekspartner die jouw en je vriend niet veroordeeld, maar die ook ooit last heeft gehad van zwangerschapshormonen. Groetjes!

Dankjewel voor je mooie woorden... fijn dat jullie er alsnog zijn uitgekomen en nu in verwachting zijn van een tweede!! 🥰🥰 dit soort berichtjes geven mij weer hoop dat het bij ons ook gewoon goed gaat komen. Dankjewel

Ik begrijp je helemaal. Momenteel in een relatie van 4 jaar en sinds ik zwanger ben loopt alles anders. Zijn gemene humor raakt me nu veel meer dan toen. We begrijpen elkaar totaal niet meer. Geen begrip naar elkaar toe. Nu kunnen we dagen niet tegen elkaar praten en voorheen konden we dat echt niet. Ik twijfel ook zo vaak of zwanger worden dan wel juist was of misschien ook niet...zijn dit de hormonen die mij zo onzeker maken? Corona werkt ook niet mee aangezien hij horeca is dus 3 dagen thuis zit en ik nog fulltime werk...maar nogmaals begrijp je helemaal!

Hey Hannah, wat vervelend! Maar ik denk dat dit heel normaal is hoor 😃 jullie hebben een grote financiele verantwoordelijkheid nu met jullie nieuwe huis, een verbouwing brengt altijd wel stress met zich mee en de corona periode.. het zijn allemaal dingen waar iedereen last van zou hebben. En dan ben je ook nog eens zwanger en moet je dealen met zoveel emoties en je hormonen. Misschien helpt het om het daar samen met je vriend over te hebben. Deel je zorgen zoals je ze hier ook deelt. Misschien helpt het hem ook om te horen hoe jij er in staat. Nu weet ik niet waar de ruzies precies over gaan maar ik denk dat ook wat begrip van zijn kant belangrijk is want elke dag ruzie is niet goed voor jullie, en zeker niet voor jou in je zwangerschap 😘. Wens je veel sterkte!

Heel herkenbaar hoor ik had t met de eerste en met de 2de heb ik het nu ook weer maar als jullie relatie sterk genoeg is dan komt t goed

Hey meis, Het is super vervelend, maar ook heel herkenbaar. Ik heb een beetje hetzelfde hoor. Verbouwen is niet niets, hormonen ook niet. De spanning van niet weten hoe het allemaal gaat en ook nog eens geheim houden voor iedereen. Mijn mindufll lerares zei me dat dit ook echt de meest stressvolle levensgebeurtenissen zijn en accepteer dat je daarvan stress hebt. Maak dingen ook bespreekbaar. Tijdens verbouwen komen trouwens ook gewoon de meest lelijke eigenschappen van een mens naar boven is mijn mening. Mijn vriend en ik hebben echt staan schreeuwen tegen elkaar vorige week. Dat is in 3 jaar tijd nog nooit gebeurd! Om even positief af te sluiten. Gister hebben wij een goede 2e echo gehad waardoor dat stukje stress van mij zelf af viel en we ineens weer een stuk verder naar elkaar toe kwamen. Mijn vriend zei: dit is voor het eerst in de afgelopen 3 maanden dat ik je zo vrolijk heb gezien. Daar konden we beide wel om lachen gelukkig, want het was ook echt zo. Ruzies zijn vaak een wisselwerking. Natuurlijk vind ik altijd dat het aan hem ligt en andersom, maar in dit geval lag het voornamelijk aan die irritante stemmetjes in mijn hoofd genaamd hormonen😈

Ik weet niet wat jullie precies onder ruzie verstaan, maar als dit gaat om schreeuwen, schelden of elkaar doodzwijgen gaat, vind ik tot tegenstelling van veel mensen hier niet normaal. We zijn hier allemaal volwassenen en kunnen respectvol met elkaar omgaan. Mijn vriend en ik hebben gelukkig nooit ruzie gehad (al ruim 16 jaar niet), dat betekent zeker niet dat het altijd koek-en-ei is, maar dat wanneer wij meningsverschillen/discussies hebben, dit op een normale manier met elkaar uitpraten. En mijn hormonen spelen ook wel eens op, ik voel dat ik onredelijk ben maar kan er op dat moment niks aan doen. Mijn antwoordt is dan altijd; "laat me maar even" en dan weet hij genoeg. En als kind van ouders die wel altijd ruzie hadden, wil ik jullie hierbij op het hart drukken, dit heeft VEEL IMPACT op je kind!!! Dus stop hiermee voordat er kinderen in het spel zijn!

Gelukkig hebben wij nooit schreeuwende ruzie, schelden we elkaar niet uit, maar zwijgen we elkaar soms wel even dood. Waar het mij meer om gaat is dat ik schrik van het feit dat we er steeds maar niet uitkomen. Normaliter hebben we een meningsverschil en is dat prima of als dat escaleert dan spreken we het uit. Maar sinds de zwangerschap voelen we ons beide niet begrepen, wijzen we alleen maar met ons vingertje naar elkaar en vat ik alles 100x zo heftig en persoonlijk op... Daarom vroeg ik mij af of meer vrouwen hier last van hebben, daar krijg ik gelukkig hoop van. Ik heb ook besloten dat ik hem vanavond dit even laat lezen. Misschien helpt dat en weten we dat het goed komt en we niet de enige zijn 😊.

Gelukkig maar! Soms even niks zeggen is ook het beste, even elkaar de rust gunnen/afkoelen. Maar moet geen uren/dagen duren. Stress doet inderdaad nare dingen met je, en gezien je situatie is het ook niet gek dat jullie vol zitten met stress. Geef het ook gewoon aan bij je vriend, ik weet dat ik anders reageer, maar kan er even niks aan doen. Zorg voor wat begrip voor elkaar. En blijf zorgen voor de leuke momenten met elkaar, maak elkaar aan het lachen. Doe een avondje helemaal niks. Bestel een lekkere pizza oid. Doe iets onverwachts liefs voor hem, etc. Dan komt het vast goed.

Verbouwen op zich is al mega stressvol. Wij hebben anderhalf jaar non stop verbouwd en alles zelf gedaan. Dit heeft onze relatie destijds geen goed gedaan en ons bijna omzeep geholpen, zelfs zinder zwangerschap! Het heeft daarna echt tijd en bewuste bereidheid gekost om weer nader tot elkaar te komen en te herinneren waarom we elkaar ook alweer leuk vonden. Gelukkig zijn we inmiddels 5 jaar verder en gaat het beter dan ooit, je komt er dus wel uit samen, maar er zijn een paar dingen waarvan ik geleerd heb dat ik er beter op moet letten. - neem tijd voor jezelf en blijf je hobby's doen als uitlaat klep. Zo schopte ik hem elke vrijdag avond naar de oefenruimte, en hij mij elke zaterdag naar de paarden. - neem een dag/ weekend in de maand tijd voor elkaar waarin je samen wat leuks doet, uitslaapt, films kijkt of samen uit gaat. Anders vergeet je de leuke dingen. - zorg goed voor jezelf en zeg het op tijd als het gevaar dreigt dat het even niet meer gaat steun elkaar hier in. - neem even afstand als het meningsverschil uit de hand dreigt te lopen. - soms is het goedkoper om twee weken of zelfs een maand onbetaald verlof te nemen om extra te kunnen klussen, dan om je maanden lang uit te sloven in de avond uren. Je komt dan vaak verder en dat had voor ons uiteindelijk voordeliger geweest ivm vaste lasten. Wellicht doen jullie deze dingen al hoor, maar ik hoop dat je er iets aan hebt, voor mij echt een les voor de toekomst. Succes met alles!

Dankjewel!!! Zeker fijn om te lezen. Wij hebben inderdaad ook een bouwval gekocht waarin we letterlijk alles zelf doen. Wat ik er vergeten ben bij te vertellen, is dat wij ook nog bij (schoon)moeder inwonen voor de tussentijd... ondanks dat het veel beter gaat dan we ooit hadden kunnen dromen is dit niet persee bevoordelijk voor je romantische/seks leven, en ook dat brengt inderdaad weer spanning met zich mee... Fijn om te horen hoe jullie dit gelukt is en dat jullie nu nog steeds samen zijn en gelukkiger dan ooit!! 🥰🥰 Ik hoop dat zodra we er kunnen gaan wonen en ik de laatste 2 maanden zwangerschap in ga, alles op zijn plek valt en we weer kunnen gaan genieten. Bedankt voor je hoopvolle berichtje

Hi Hannah, dit is niet zo heel gek en voor mij is het ook herkenbaar. Stress geeft altijd druk op je relatie. Wij hebben ook net een nieuwbouw huis gekocht en zijn bezig met de hypotheek. Ook hebben we straks dubbele lasten en een baby in ons te kleine huis. Daarnaast zitten we met de hele Corona situatie wat natuurlijk ook niet helpt. Wij zitten nu in quarantaine omdat een familielid Corona heeft. Kortom stress. Ik ervaar zelf niet enorm veel stress gelukkig, maar mijn man wel. Omdat ik zwanger ben heb ik wel een korter lontje. Ik accepteer het echt niet als mijn man zit te vitten, maar ik ga zelf niet terug vitten. Ik trek me dan eerder terug of ga vroeg naar bed vanwege vermoeidheid. Daar irriteert mijn man zich ook aan. Wij hebben van de week een goed gesprek gehad en mijn man kon benoemen waarom hij zich niet goed voelt. Dat was echt een enorme opluchting en de spanning is er nu af. We hebben afgesproken even iets leuks te doen vanavond (lees: date op de bank haha). Ik zou je adviseren om op een rustig moment in gesprek te gaan. Als je partner onredelijk/boos doet dan kun je zeggen dat je op deze manier geen gesprek meer wilt aangaan en dat je even wilt wachten totdat hij ook rustig is. Succes meis, het komt goed ❤️

Ik hoop dat jullie over een poosje hetzelfde kunnen zeggen! Voor nu is jullie onderlinge relatie echt het belangrijkste. leuk als je huis straks af is, maar dan wil je er ook samen in wonen en van genieten dus neem in de aanloop naar dar moment echt die tijd af en toe samen. Wel heel lief van je schoonmoeder zeg! Succes samen 🙂

Mn vriend ervaart veel druk van de lange tijd verbouwen en ik heb Corona gehad en bleek in dezelfde periode zwanger. Hij snapte niet dat ik de halve dag op de bank lag omdat ik zo moe was (combinatie tussen Corona naweeen en zwanger). En zolang ik geen buik had had hij niet het gevoel dat ik zwanger was. Nou ik wel!!! Uiteindelijk goed over gesproken. M’n schoonvader heeft er ook wat van gezegd tegen hem. We hebben afgesproken dat we elk weekend even tijd nemen om te lezen wat er die week gaat veranderen en lees ook voor wat er bij vrouwen veranderd. En sinds de echo is hij opeens compleet omgedraaid... Het schijnt dat ik ook ontspannende ben (goed in te denken...). Ik heb met hem besproken wat mijn behoeften zijn en dat ik ook echt wel klaar ben met alle hormonen in m’n lichaam. De rust is wedergekeerd. Vooral praten met wat jij zou willen ipv verwijten. Hielp hier.