Baldadig en niet onder de indruk

Ik herken het deels.. mijn zoontje is gelukkig niet baldadig naar andere kindjes toe (juist tegenovergestelde) maar hij kan thuis wel erg ondeugend zijn en is dan ook totaal niet onder de indruk als ik mijn stem verhef. Hij gaat ook vaak lachen alsof het een spelletje is en het juist verder uitdagen. Ik denk dat het een fase is.. 🤷🏼‍♀️

Als leerkracht leerde ik dat je beter niet boos kan worden (stemverheffing etc) omdat het kind het gevoel krijgt dat het niet met zijn probleem is. Het is nu jouw probleem geworden. Uiteraard kan het kind niet doorgaan. Misschien kun je hem corrigeren door: rustig de keuze te geven: lief zijn en dan krijg je straks een beloning (naar de speeltuin, muziek luisteren etc) of als je door gaat dan ga je in de hoek(?). Ik weet niet of dit wel werkt. Ik weet wel dat die kleine boefjes op deze leeftijd al héél veel begrijpen en anders begrijpen ze wel door het te ervaren. Tip , hoe moeilijk ook, blijf kalm. Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Ja hier ook zo jongetje! Geen idee of hij ook op de opvang doet daar nog niks van gehoord maar hij mag graag zijn grote broer slaan. En overal en nergens aan zitten wat niet mag. Thuis luisterd hij ook mega slecht en word inderdaad soms gewoon uitgelachen, gelukkig luisterd hij wel naar opa/oma. Wij pakken hem gewoon stevig vast en zeggen dat niet mag wat hij doet dat maakt wel indruk. En zijn grote broer hebben we gewoon gezegd dat hij gewoon maar eens terug moet slaan zodat hij ook voelt dat het niet leuk is.

Hier ook een boefje...luistert wel goed maar probeert natuurlijk ook de grenzen te zoeken. hier werkt het heel goed om met duidelijk korte zinnen het gewenste gedrag te benoemen en dit voor te doen...bijv. niet met de bal gooien, kijk met de bal rol je...of in jou geval misschien benoemen "aaien is fijn" . Dan leg je de nadruk niet op het ongewenste gedrag😊 en allee is ook een fase

Ik wil je niet bang maken, maar het zit waarschijnlijk ook in het karaktertje… mijn oudste is ook zo en nog steeds weinig onder de indruk. 🙈 terwijl mijn jongste meteen begint te huilen als we wat directer tegen hem zeggen dat iets niet mag (wat zijn broer wel heel erg nodig heeft). Wat heel erg helpt is consequent zijn en keuzes geven…

Oeh lastig! Geen baldadig jongetje, maar een rustig meisje. Maar.. k volg veel van die parenting tips enzo. En die zeggen, hoe harder je schreeuwt hoe interessanter het wordt. Wat kun je doen? Ik heb even eentje opgezocht misschien helpt het! https://www.instagram.com/reel/Cg4bQMOFg48/?igshid=YmMyMTA2M2Y=

Ik denk dat 'niet luisteren' op deze leeftijd geen bewuste keuze is. Ze handelen vanuit hun behoefte om de wereld te ontdekken en erbij te horen (bij het gezin, bij jou). Ik merk aan mijn dochter dat ze 'slecht luistert' als wij aan haar interesse of behoefte voorbij gaan en helemaal als we alleen maar benoemen wat ze niet mag. Logisch ook, want ze wil juist weten: wat dan wel? Voorbeeld: we hebben een week of 3 strijd gehad omdat ze na iedere maaltijd haar bord met etensresten op de grond gooide. Eerst dacht ik dat ze het eten niet lekker vond, maar na een tijdje ging ik zien dat dit haar manier was om aan te geven dat ze klaar was met eten. Dus stopte ik met zeggen dat ze niet met haar bord mocht gooien, maar gaf ik haar een andere optie: "als je klaar bent met eten, zeg je klaaaaar!" Binnen 2 dagen was het smijten voorbij. Misschien ook goed om te beseffen dat kinderen spiegels van onszelf zijn. Ze doen alles na en jouw gedrag is het voorbeeld. Dus welk voorbeeld wil je geven? Boos worden, stem verheffen, schreeuwen, misschien zelfs fysiek (bij de arm grijpen of zelfs slaan)? Is dat wat je wil doorgeven? Bied andere opties aan. Gaat mijn dochter hardhandig met de kat om? Dan zeg ik: "lief zijn tegen de poes. Aai hem maar zachtjes." Of natuurlijke consequenties: "als je zo gilt, is de poes bang voor je. Dan gaat hij weg." Of, als ze hem echt aan het uitdagen is: "als de poes het niet leuk vindt, gaat hij je krabben." Vandaag resulteerde dit erin dat ze haar appel met de poes probeerde te delen. Maar ik geef nooit straf om mijn machtspositie duidelijk te maken. Laatste voorbeeld: als ik haar op de arm heb en ze begint in haar enthousiasme te slaan of te krabben, dan laat ik haar eerst (overdreven) zien en benoem dat ik verdrietig wordt als ze mij pijn doet. Helpt dat niet, dan zet ik haar op de grond, zeg dat ik niet met haar wil spelen als ze mij pijn doet, keer haar de rug toe en negeer haar. Dan draait ze binnen te kortste keren bij en wil ze weer een kus geven. Onthoud: ze willen het graag goed doen, maar jij moet ze vertellen en voordoen hoe dan.

Bedankt voor de tips! Al weet ik nu niet hoe ik er mee om moet gaan als hij constant laatjes, kastjes opentrekt en de kopjes pakt en soms van tafel maait. Heb je daar misschien ook een tip voor?

Wij hebben ervoor gezorgd dat er in de laatjes en kastjes waar ze in kan alleen ongevaarlijk spullen zitten. Dus prima als ze die wil ontdekken. Of ik nou alle tupperwarebakjes weer in een keukenkastje moet zetten of haar eigen speelgoed opruimen, maakt weinig uit. Kopjes van tafel maaien is nog niet echt aan de orde geweest.

Hier ook een jongen. Die bij de opvang juist lief en bescheiden is. Thuis is hij een echte jongen, zit nooit stil en wil van alles beleven. Bij ons kan hij eigenlijk ook nergens bij, maar hij klimt op tafel, gaat op tafel staan. Haalt het frame van de ( the frame tv) er af en gaat er mee zwaaien door de kamer heen. We moeten vaak om hem lachen, maar sommige dingen kunnen echt niet en zijn gevaarlijk. Als wij boos worden moet hij lachen en zet hij nog een tandje bij. Ik heb hem deze week op de gang gezet, gezegd niet doen, opgepakt en hem dus uit de situatie gehaald. Dit lijkt te helpen, want hij vindt het echt niet leuk op de gang en wil er graag bij zijn. Doen we maar heel kort hoor en het lijkt wel te werken want hij doet het daarna niet meteen weer. Mijn moeder zegt ook steeds “het is echt een jongen” en heel veel dingen zijn ook ontzettend leuk. Succes!