Een fantasie vriendje?

Het schijnt heel normaal te zijn. Misschien vind je rust bij het lezen van dit artikel: https://www.jmouders.nl/kind-denkbeeldig-vriendje-vragen-en-antwoorden/ Wat voor geestesziektes komen voor in de familie? Ik denk namelijk dat een onzichtbaar vriendje vrij onschuldig is. Volgens mij is het voornamelijk bij kinderen die op jonge leeftijd interesses hebben in dode dieren of juist heel ongevoelig daarmee omgaan dat je daarbij wel ziet dat dat later onderdeel is van een psychisch probleem.

kijk even naar magisch denken en het magische kind. speel hierop in!

De artikelen had ik inderdaad al gelezen. Het is denk ik vooral mijn angst, waar ik me dan niet door moeten gaan leiden. Het stukje dat we ook niet goed weten wat voor geestesziektes het zijn, baart mij dan weer zorgen. Mijn schoonmoeder is zwakbegaafd en een tante heeft last van waanbeelden. (wat voor psychisch ziekte daarbij hoort weten we niet)deze tante heeft een tijdje in het gezin van man gewoond toen hij jong was. Hij heeft dit van dichtbij meegemaakt. Een oom heeft zijn eigen leven genomen in een episode. De andere twee zitten al hun hele leven in een inrichting in verband met zowel geestelijk als lichamelijke beperking en zijn niet in staat om voor zichzelf te zorgen.

Ik had als kind ook een fantasievriendje. Hij ging overal met mij mee naartoe en ik praatte ook openbaarlijk tegen hem. Hij was jarenlang bij me. Ik zag hem overigens niet 'echt', maar hij was er in mijn fantasie. Ik zei dan wel bijvoorbeeld tegen mijn ouders dat hij op de bank zat of in de hoek van de kamer stond. Daar maakte mijn ouders zich ook zorgen om, maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en ik ben geestelijk helemaal gezond (denk ik🤪).

Ah man, meen je! jarenlang? Gelukkig is het helemaal goed gekomen. Ik hoop toch stiekem dat deze 'vriend' binnenkort naar zijn eigen fantasiehuis gaat. Ik vind het wel heel fijn om jouw verhaal te horen. Dankje!

Jaren klinkt inderdaad wel lang ja😅, maar toen ik mij er bewust van werd dat het 'gek' was om hardop tegen het luchtledige te praten, deed ik het alleen nog als ik echt alleen was, dus had niemand het meer door. Ik ben ook enigskind en had niet altijd iemand om mee te spelen, dus wellicht dat ik daarom gezelschap opzocht via fantasie. Wat ik me er van herinner is dat het gezelliger was en minder alleen met fantasievriendje. Net als dat mijn knuffels allemaal tot leven kwamen in mijn fantasie. Ik snap je zorgen en hoop dat het fantasievriendje bij jullie snel verdwijnt en fijn dat mijn verhaal iets van geruststelling geeft 😊

Ik snap dat dat angstig is. Maar dit lijkt me heel onschuldig. Je kunt altijd een gesprekje met je huisarts vragen om dit te bespreken om voor jezelf een gesteld gevoel te hebben. Zo lang de ontwikkeling van je kind ook goed is zou ik me echt geen zorgen maken. Daarnaast worden persoonlijkheidsstoornissen vaker op latere leeftijd ontwikkeld. Door bijv. nare gebeurtenissen.