Een fantasie vriendje?

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier mee moet doen. Ik ben benieuwd of andere ouders ook hier tegen aan lopen en wat zij ermee doen. Ik zoek eigenlijk herkenning en iets dat mijn zorg wegneemt hopelijk. Mijn dochter 2.5 jaar praat tegen het 'niks'. Ze biedt het drinken en eten aan (dat van haar is, bijv een hapje van haar brood of drinken) maakt er ook ruzie mee en je ziet haar duidelijk reageren en ze volgt 'het' met haar hoofd en ogen. Vanuit een activiteit stopt ze opeens om te antwoorden. Ze zegt bijvoorbeeld heel teleurgesteld 'waar ga je naartoe?' Dit 'niks' vindt haar lievelings slaapkonijn niet leuk en dat maakt haar aan het huilen. Ik heb haar een aantal keer gevraagd tegen wie ze het heeft en het is altijd een mevrouw, geen kind, maar een grote mevrouw. Net vertelde ze mij dat deze mevrouw help help, schiet op roept. Het is niet allemaal negatief, ze heeft ook hele leuke speelmomenten met dit 'fantasievriendje'. Ondertussen vind ik het zelf een beetje eng/ gek worden, maar wil me hier natuurlijk niet door laten leiden en ik ben op de hoogte dat fantasievriendjes bij deze leeftijd kunnen horen. Overigens is ze een hele lieve super sociale meid, met leuke vriendjes op het kinderdagverblijf en daarbuiten. Ze ontwikkeld verder ook helemaal normaal zoals het hoort. Wat mijn zorg en angst in mijn hart deels vergroot. Is de familieachtergrond van mijn man. Daar zitten meerdere mentaal en lichamelijke geestesziektes. Zijn oma was lichamelijk en geestelijk ziek en uit de 5 kinderen die zij heeft gekregen is de moeder van mijn man het minst 'beperkt'. Het probleem is echter dat hij zelf niet weet waar zijn ooms en tantes aan leiden. Alleen dat er een paar in instellingen zitten/zaten of ondertussen overleden zijn. Hij heeft geen contact met zijn moeder en wilt ook eigenlijk niet gelijk aankloppen.