6 Reacties

één jaar geleden

Ons zoontje doet dit ook met zijn tutteldoekje. Hij weet precies op je in te spelen hiermee. Heel irritant soms ja. Vanavond ook weer zo'n 5x naar zijn kamer geweest toen hij pas op bed lag omdat hij expres dat popje weggooit. Heb hem streng aangesproken en uiteindelijk is hij gaan liggen....😅

één jaar geleden

Reactie op HeeHallo_1994

Ons zoontje doet dit ook met zijn tutteldoekje. Hij weet precies op je in t ...
Ja heb ook veel geprobeerd, wachten, langer wachten.. streng aanspreken.. geen idee wat nog te doen🫣 is best vermoeiend zo en ook omdat ik zie dat hij moe is. Hij slaapt hierdoor dus ook echt laat.

één jaar geleden

Touwtje eraan vast naaien en aan een vd spijlen bevestigen?

één jaar geleden

Reactie op Appelbloesem

Touwtje eraan vast naaien en aan een vd spijlen bevestigen?
Ofja touwtje, iets wat dikker en zachter is en niet te lang, of een speenkoord?

één jaar geleden

Herkenbaar! Dit hebben wij ook een tijd gehad. Best slim, want als de knuffel weg is, dan moet je wel komen. Wat hier hielp was: Mama: "Dit is de laatste keer dat ik je knuffel teruggeef. Als je hem nog een keer weggooit, dan moet je zonder knuffel slapen." Peuter: "Sonde Issuu apen? Ja?" Mama: "Weet je zeker dat je zonder je knuffel wil slapen?" Peuter: "Jaa." Mama: "Ok, dan neem ik hem wel mee. Dan ga ik lekker met jouw knuffel slapen. Weltrusten!" En met knuffel de kamer uit lopen. Dan slaat de paniek even toe. Dit 10 seconden laten duren en dan teruggaan. Mama: "Wil je toch wel met je knuffel slapen?" Peuter: "Ja." Mama: "Ok, alsjeblieft. Maar houd hem goed vast. Weltrusten." Dit toneelstukje heb ik een paar weken elke dag opgevoerd. Eerst na 8 keer knuffel weggooien, toen na 4 keer en uiteindelijk bij de eerste keer knuffel weggooien. Toen deed ze het niet meer.

één jaar geleden

Hier ook een paar weken (maanden?) gehad met de speen. Speen eruit gooien en vervolgens mama of papa roepen en huilen. Wij gingen terug en zonder iets te zeggen legden we de speen vlak naast zijn bedje op de grond zodat hij met z’n handje tussen de spijlen van het bed door zelf de speen kon pakken. We zeiden niks bij het naar binnen gaan en weg gaan uit de kamer. Ook lieten we het steeds langer duren voordat we überhaupt die speen terug ging leggen. Hij vond het spelletje niet meer leuk en het hield vanzelf op