Even iets van me afschrijven

Ik woon nu al een tijdje weer bij mijn ouders met mijn dochter van nu 8 maanden omdat mijn relatie met haar vader niet goed ging. Ik voel me zo verdrietig omdat ik niet genoeg verdien om het moment om iets te kunnen huren voor ons tweetjes.. Ik doe er alles aan om het financieel beter te krijgen. Ik werk nu in de schoonmaak en ga in maart een LOI opleiding doen. Als ik het zo bekijk blijf ik nu nig jaren bij mijn ouders + broer wonen. Natuurlijk heel fijn dat ze me hier hebben opgevangen en dat vooral mijn moeder me zo onwijs veel helpt en daar ben ik super dankbaar voor. Alleen ik baal dat ik het zelf nog niet kan financieel en dat ze de manier van leven van mijn vader/broer mee neemt in haar ontwikkeling. daarmee bedoel ik : racisme, oordelen op uiterlijk, Altijd van het negatieve uitgaan, niet kunnen praten over gevoel. Met mijn moeder heb ik een goede band en ik heb met haar gepraat over mn vader… wij hebben nou eenmaal geen goede band en het ging een tijdje goed tot deze weeek het weer op knappen staat tussen ons. Hij reageert zijn zorgen vaak af op mij. Ergens zoek ik het probleem bij mezelf.. en vind ik mezelf een zeikerd. Eerst dat gedoe met mijn ex en nu met mijn vader?..! ligt het nou echt aan mij. Mijn moeder zegt dat papa zich zorgen maakt of ik wel genoeg slaap, of mijn dochter wel eten krijgt, of ik geen spullen kwijt raak… Terwijl dit xijn complete ONZIN gedachtes omdat zulke dingen zijn nooit voorgekomen… Ik weet papa bedoeld het niet slecht maar het gaat zo niet. Het voelt als falen en ik wil het beste voor mijn dochter en ik raak in een cirkel van schuldgevoel naar haar toe waardoor ik verdrietig ben en weer geen happy mama ben en blablabla. Emoties lopen zwaar op nu vooral met mn maandelijkse feestje