Even uitlaten

Hoi hoi, Ik weet niet zo goed wat ik wil bereiken hiermee maar ik wil graag mijn verhaal even kwijt.. Mijn ex en ik zijn vorig jaar oktober uit elkaar gegaan, ons dochtertje was toen 4 maanden oud. We hebben nooit samen gewoond, dit wilde hij nooit, zelfs niet toen onze dochter geboren was..hij is 33 jaar en woont nog bij zijn moeder thuis. Op het begin ging ons contact nog wel redelijk..maar sinds dit jaar is dat helemaal omgeslagen. Begin Februari heb ik hem hier in ons huis een lang weekend laten slapen, dat ging wel oké (ik zou het niet nog een keer doen).. daarna kwam hij haar pas weer begin Mei opzoeken voor 2 uurtjes..sindsdien heeft hij haar niet meer gezien. Ondertussen dus al 5 maanden niet. Hij heeft een advocaat geregeld voor een omgangsregeling, eind Juli hebben mijn advocaat en ik een voorstel gestuurd voor een omgangsregeling maar tot op heden is daar nog geen antwoord op. Nu komt het leukste van het verhaal.. ik heb hem altijd gezegd dat de deur open staat, in mijn vakantie heb ik zelfs gezegd dat ik extra dagen thuis ben maar hier wordt niet op gereageerd. Nu zegt hij dat ik een slechte moeder ben en geen hart heb omdat ik de band niet gun tussen zijn dochter en hem..als ik dan aangeef dat ik altijd heb gezegd dat mijn deur open staat dan zegt hij dat dat maar schijn is en dat ik dat niet meen? Zijn moeder heeft mij ook ondertussen uitgemaakt voor harteloos en dat ik mijn dochter de liefde van andere niet gun.. Het heeft mij heel lang pijn gedaan maar na een goed gesprek met mijn advocaat ben ik er boven gaan staan. Soms vraagt hij na 2 weken pas een keer hoe het met haar gaat, ik reageer hierop en stuur dan een paar video's/foto's. Maargoed het blijft natuurlijk wel knagen omdat ik mijn dochter een vader gun alleen niet zo'n vader.. mijn voorstel voor een omgangsregeling is dan ook dat hij haar eerst leert kennen in haar veilige omgeving, bij ons thuis dus.. dat wilt hij niet. Hij woont in Amsterdam, wij in Castricum, ook heeft hij geen auto. Geen idee hoe hij het dan voor zich ziet. Mijn dochter is een heel gevoelig meisje wat niet goed tegen vreemde mensen kan als zij zich niet kan terug trekken naar een bekend persoon.. is het dan zo gek dat ik dit wil? Niet voor mijzelf maar voor onze dochter. Nogmaals ik wil mijn verhaal gewoon even kwijt.. of misschien een soort mening van "onbekende" hierover..😅