Mijn zoontje wordt bijna 1 jaar en ik loop tegen het volgende aan.. Het afgelopen jaar is mijn zoontje heel veel bij mij geweest, op dit moment werk ik ook niet (dit ga ik wel weer doen). Voor mijn gevoel is mijn zoontje echt extreem eenkennig. In huis kruipt hij de hele dag achter mij aan (zelfs naar de wc). Als ik bij anderen op bezoek ben wil hij alleen bij mij zijn en als ik de ruimte dan verlaat gaat hij keihard huilen tot ik weer terug kom. We hebben wel af en toe een oppas maar ook dan is hij eigenlijk de hele tijd verdrietig als ik er niet ben. Deze fase is eigenlijk al een aantal maanden gaande en ik vraag me af of deze fase ‘normaal’ is en ik hier aan ‘moet’ toegeven of laten wennen door hem vaker weg te brengen etc? Het breekt echt m’n moederhart maar ik verlang er ook naar dat hij zelfstandig kan spelen/ met anderen zijn zonder mij. Hij gaat na de zomer ook een aantal dagen naar het kdv en ik ben zo bang dat hij daar ook de hele dag zal moeten huilen. Herkennen jullie dit of hebben jullie tips/ervaringen met eerdere kinderen? Ik geniet enorm van het feit dat ik veel tijd met hem kan doorbrengen maar vooral vanuit mijn omgeving krijg ik hier zo veel (negatief) commentaar op dat hij te veel bij mij is en dat niet goed is voor hem.. ik hoop dat ik niet de enige mama ben met deze struggle….