Gekke redenen voor driftbuien

om der jas of schoenen aan te doen omdat ze zelf naar buiten wilt maar liever zelf de schoenen wilt aan doen 🤣 gisteravond een driftbui omdat ik een ander etensbordje had gekocht met een hogere rand 🤣 ging pas ook verder eten als het oude bordje weer tevoorschijn kwam

Omdat hij graag mee wil maar absoluut niet in de kinderwagen. Hij is tenslotte al een grote jongen en kan toch zelf lopen 😅

Goeie mindset 💪🏻 Wij hebben het tegenovergestelde: mevrouw wil in het trappenhuis per se worden gedragen, terwijl ze prima zelf aan de hand de trap op en af kan. Gaat gewoon op een traptrede zitten wachten tot ik haar optil. Ook als ik al een rugzak en 2 boodschappentassen meesjouw 😮‍💨

Hier vooral driftbuien als iets niet lukt. Dan wil hij bijvoorbeeld een groot stuk speelgoed in een te klein bakje doen, zichzelf door een te smalle doorgang proppen of iets optillen dat veel te zwaar is 😂

De zolen van z’n schoenen likken🤢

Hier hetzelfde

Als hij niet op de prullenbak mag sabbelen 🤦🏻‍♀️

🤣

Hier zijn de driftbuien sinds een paar dagen ook begonnen. Mijn zoontje houdt erg van knutselen. Gisterochtend hadden we een half uur gestempeld, hij helemaal blij. Uurtje later wilde hij weer, maar we moesten bijna weg naar een afspraak, dus ik pakte een paar potloden ipv de stempels....drama! Alles werd op de grond gegooid en meneer slaat met al zijn ledematen om zich heen. Hij is echt z'n emoties aan het ontdekken. Wel pittig om zelf de hele tijd begripvol te blijven als je zelf ook moe bent of haast hebt 🤪

Mag ik vragen hoe oud jullie kindjes zijn? Hier is het echt dramatisch namelijk!!

18 maanden hier. Wij hebben 2-3 weken lang echt terror gehad. Vooral ik eigenlijk, tegen papa was ze milder, maar tegen mij was het om de haverklap krijsen en vechten. Inmiddels word het iets beter. Wij doen eigenlijk 4 dingen: 1: Emotie benoemen. Je bent nu heel boos omdat je van mama niet aan je schoenen mag likken. Dat geeft niet, je mag best even boos zijn. Laten we iets anders zoeken om aan te likken. (Werkt nog niet altijd, maar soms wel.) 2: Voorspelbaarheid en duidelijkheid. Dus aankondigen wat er gaat gebeuren. Je krijgt nu 1 cracker, daarna is het opperdepop. Ze vraagt wel om nog eentje, maar accepteert de 'nee' beter als we van tevoren hebben afgesproken dat het na die ene opperdepop is. 3: Een keuze geven: wil je een trui of een jurk aan? Wil je een banaan of een peer? Wil je je soep in een bord of een kommetje, ga maar pakken. Welke schoenen wil je aan, ga ze maar pakken. Welk boekje wil je lezen voor het slapen? Moet mama je tanden poetsen of wil je het zelf doen? De keuze is niet óf we gaan aankleden/eten/schoenen aantrekken/tandenpoetsen/naar bed. De keuze is hoe. Dat geeft haar een gevoel van controle. 4: Natuurlijke, logische consequenties geven. Gooi je je eten op de grond? Dan heb je het niet meer en ga je zonder eten naar bed. Kies je niet wat je aan wilt? Dan kiest mama. Ben je zo boos/gefrustreerd/verdrietig dat je mama gaat slaan? Dan stopt mama met jou troosten. Dus niet straffen om de machtsverhouding duidelijk te maken, maar leren dat je acties consequenties hebben. De driftbuien zijn zeker nog niet over, maar worden hier wel iets beter beheersbaar.