Hoi lieve mama's,
Ik zit met een enorm dilemma. Mijn meisje is nu zo'n 8,5 maand en vraagt nog steeds 's nachts om voeding. Wat mij betreft geen probleem, doe het met alle liefde en voed overdag ook nog altijd op verzoek. Alleen merk ik dat ze het niet meer nodig heeft voor de honger (merk ik aan dat ze niet goed aanhapt en jawel haar tandjes goed voelbaar zijn). Nu wil ik ook met alle liefde een troostborst aanbieden maar dit werkt echt averechts op de nacht. Als ik haar laat drinken, drinkt ze met gemak de borst leeg en dit resulteert in slechter slapen: ze slaapt dan met geluk 3 uur verder (vaak korter) en komt dan opnieuw. Ook werkt het op haar stoelgang waardoor ze tussen 5 en 6 weer wakker wordt, poept en klaarwakker is en niet meer verder slaapt. Met een oververmoeid meisje als gevolg op de dag.
Nu heb ik de afgelopen nachten geprobeerd haar even te laten drinken voor troost en dan af te koppelen. Dit was al drama en kostte me veel moeite haar weer in slaap te krijgen. Maar: hierdoor sliep ze als een roosje verder uiteindelijk! Maar de laatste twee nachten is het met gemak blijven krijsen en huilen, net zolang tot ik haar er weer aanleg (want deze mama kan dat gehuil echt niet al te lang aan, word onzeker en vraag me dan af of ze toch niet honger heeft, voel me een slechte moeder omdat ik haar niet geef waar ze behoefte aan heeft). Nu heeft ze ook enorme verlatingsangst en ben ik de enige die haar mag troosten, bij papa is ze nog meer overstuur. Ik denk haast dat dit vooral de reden is voor troost.
Heeft iemand een vergelijkbare situatie, tips / handvatten?
Ik weet dat baby's duidelijkheid nodig hebben dus een vaste aanpak. Of juist wel blijven aanleggen of juist kiezen voor afbouw.
En hoe gaan jullie om met de verlatingsangst?
Ben beieuwd naar jullie ervaringen!