Ik voel me zo onwijs slecht

Je bent zelf ziek. Maar niemand van jouw familie die jouw even ondersteunt met de kleine? Begrijp ik dit goed of? Ik snap dat je ontzettend gefrustreerd bent. Dat je per ongeluk het hoofdje hebt gestoten van je kleine kan gebeuren he. Dit hebben wij ook wel eens meegemaakt. Voelde me toen ook echt heel erg schuldig. Maar soms gebeuren deze dingen nou eenmaal helaas.. Je zegt ook dat je het niet terecht vindt dat je uit je slof bent gesprongen. Maar wat ik merk in je bericht is dat je met je familie in 1 huis woont en jouw baby. Ik kan mij goed voorstellen dat dit voor heel veel spanning en wrijving zorgt. Dus het echt niet onterecht dat je even uit je slof ben gesprongen hoor. Dat zijn allemaal emoties

Mijn kind is door mij zn nagel kwijt. Die groeit inmiddels weer aan. Ik lette niet goed op bij de deur dicht doen. Los van je thuissituatie, dus even tov dit onderwerp een hart onder de riem. Dit gebeurt alle ouders.

Och lieve mama! Wat moet t machteloos voelen om je kindje niet goed te kunnen helpen als ze zo ziek is en dan ook nog zo’n ongelukje m, terwijl je ook je broer tegemoet wilde komen 😢 Niet te hard zijn voor jezelf hoor! ❤️ dat je t je aantrekt zegt alleen maar wat voor een lieve moeder je kindje heeft. Natuurlijk mag je verdrietig zijn, het zal de gehele situatie zijn waardoor de emoties hoog zitten. Hoop dat je t een beetje kunt loslaten en ook zelf snel weer beter wordt! En misschien lees ik t verkeerd tussen de regels door, maar als ik t goed lees, klinkt t ook wel pittig: thuis met baby en ouders en broer. Ken je de oudertelefoon? Daar kun je gratis mee bellen en je hart luchten. Mocht je dat willen. Nuja, dat laatste even terzijde. Leg t gerust naast je neer als t niet bij je past natuurlijk. Alle goeds!