Met honger naar bed?

Wat vervelend, eten is hier met de oudste ook altijd strijd en ik merk dat mn lontje steeds korter wordt. Onze zoon is ook al best slank voor zijn lengte en leeftijd dus een paar keer zn gang laten gaan en zonder eten naar bed wil ik liever niet want elke kilo wat er af gaat ben ik bang dat het er niet makkelijk bij komt. Onze zoon heeft ook een hele sterke wil en heeft echt moeite met luisteren (ja dat hoort erbij maar dit is wel een ander niveau). Dus als we hem vertellen dat dit zijn eten is en niks anders krijgt dan pakt hij het zelf. Ook als we het verstoppen. Heel veel tijd kost het dus en moeite, we hebben ook een zoontje van 1,5jr dus die willen we ook gewoon aandacht en tijd geven en niet constant in strijd zijn met oudste. Het enige wat lijkt te helpen is toch echt hapjes voeren. Dan eet hij zo zijn bord leeg. Als hij zelfstandig eet doet hij makkelijk 1 uur over 1 snee brood 🤯 en 10282 reminders om een hapje te nemen. Avondeten duurt 2 uur en dan nog is het bord niet leeg. Ik wil er zelf niet aan toe geven maar het lijkt er op dat hij toch het beste eet als hij gevoerd wordt, dat doet mijn moeder namelijk en mijn schoonmoeder ook, en dan krijg ik altijd te horen hoe goed hij heeft gegeten. Ik heb soms het gevoel dat ik gedwongen wordt om er aan mee te doen, terwijl ik al van jong af aan aan zowel mijn man als mijn moeder en schoonmoeder al duidelijk heb aangegeven dat we eten aan tafel en niet voeren (hij krijgt ook vaak hapjes naar hem toe gebracht als hij van tafel gaat). Echt een groot punt van frustratie voor mij! Onlangs bij dietist geweest voor de jongste, en die zei dat kindjes zichzelf echt niet uithongeren. Nou echt wel. Toen zei ze dat je het een paar dagen moet geven (dan krijgen ze echt trek), maja met zijn al lage gewicht ga ik dat dus niet riskeren. Heb zelf geen tips helaas maar lees graag mee!

Ohh ja herkenning. Ook struggles gehad en nog steeds. Ook 4 jaar. Dit xijn onze go to oplossingen: Wij voeren ook weleens. Tja.. En doen ook wel het spelletje: ‘mond open, ogen dicht’ en dan mag ze raden wat in dr mond heeft. Wij doen dan ook mee, en mag zij mij voeren. En mag ik raden. Om de beurt. Ze moet altijd proeven. Maar als ze het niet ‘lust’ (of het waar is of niet-ook random vaak) hoeft ze t niet op te eten. Wel is dit altijd het eten, en niets anders. Ik zorg er wel voor dat dingen gescheiden aangeboden worden, zodat ze bijvoorbeeld wel tomaatjes eet en rijst maar iets anders misschien niet. Ook krijgt ze regelmatig wat ketchup om dingen in te dopen. Liever dat dan niets, zegmaar. Soms krijgt ze kwark als toetje en is het toch: als je hier 5 happen van eet krijg je kwark. Iig beetje gezond. En misschien is het beste zoethoudertje: 1x in de week mag zij kiezen wat we eten. En dat is dan altijd pizza of patat of pasta, maar heb het idee dat dat wel helpt. Nuja, blijft een dingetje, maar hoop dat hier wat bijzit wat je helpt. En dat jij en je partner op een lijn komen betreft die boterham. Succes!

Ten eerste: die hongerstaking hoort een beetje bij de leeftijd. Het is een fase. Het gaat over. En ja, ik zou consequent blijven, maar geen machtsstrijd aangaan. Dat zal in het begin zwaar zijn en veel gedoe geven. Maar onderhandel niet met hem. Dit is je avondeten, hier moet je het mee doen. Je hebt tot zo laat om het op te eten. En ja, dan ligt hij de eerste week misschien een paar keer met "honger" in bed. Echte honger zal het niet zijn als hij de rest van de dag gewoon twee maaltijden en tussendoortjes heeft gegeten. Kinderen hongeren zichzelf niet echt uit. Eten is alleen een van de weinig dingen waar ze controle over hebben. Ze onderzoeken hoeveel macht ze hierover hebben. Daarom is het belangrijk om duidelijke kaders te stellen. Consequent zijn geeft duidelijkheid. Bij ons gelden de regels: we eten aan tafel, we blijven aan tafel tot iedereen klaar is, we eten wat de pot schaft. Zo niet? Dan ga je met een lege maag naar bed.

Oei snap ik als ie al ondergewicht heeft. Lastig dilemma! Dat aan tafel blijven zitten vind ik al een uitdaging. Voor mij was dat ook heel lang een regel tot hij op een dag besloot dat hij dat niet meer ging doen. Tja, wat doe je dan. Eerste paar keer nog gedwongen in de stoel gezet ongeacht of ie at of niet maar hij stapt er net zo makkelijk weer vanaf

Goeie tip dat van 1x per week avondeten kiezen. Dat ga ik proberen! Wat ik ook nog wil proberen is hem betrekken bij het bereiden vsn het eten, ik kan me zo voorstellen dat dst ook kan helpen maar in de praktijk vind ik dat nogal lastig met ook nog dreumes rondlopen. Dan wil ik gwn zo snel mogelijk het eten klaar hebben en niet nog 2 uur over het eten doen.

Valt jou kleine dan nog wel makkelijk in slaap als ie geen avondeten heeft gehad. Als mijn zoontje slecht heeft gegeten (paar hapjes) dan duurt bedritueel vaak 2x zo lang en blijft ie zeggen dat ie honger heeft. 1x duurde het zo lang dat we hem uiteindelijk zelfs iets kleins te eten hebben gegeven in bed.

Oh ja, meehelpen doen wij ook, ff roeren in de pan of er iets in doen en soms zit ze er gewoon bij op t aanrecht en proeft ze dingen. Andere momenten wil ze ook wortelen snijden met een koksmes en volgt er een meltdown dat ze dat niet mag, haha. Mijn ervaring is alleen niet dat ze dan beter gaat eten op die dag, maar ik geloof er wel in dat t op langere termijn helpt om eten en koken te ‘begrijpen’ en ook te snappen dat iets niet miraculeus op tafel staat en je er wat voor moet doen. Maar met nog een dreumes die aan de wandel is, lijkt dat me ook jongleerwerk idd. Ben benieuwd wat je bevindingen gaan zijn obv alle tips.

Mijn dochter komt altijd al 5 keer haar bed uit als we haar naar bed hebben gebracht, met de meest creatieve smoezen. Slechts één keer meegemaakt dat ze midden in de nacht aan ons bed stond met "ik heb honger". Het antwoord was: "Dan had je je avondeten maar op moeten eten. Over een paar uurtjes krijg je weer ontbijt. En nu terug naar bed."